Heimili og skóli - 01.08.1946, Blaðsíða 12

82
HEIMILI OG SKÖLl
SNORRI SIGFÚSSON:
númæii
f Ifiggjðl
um fiernalræfislu
Síðasta reglulegt Alþingi afgreiddi
sem kunnugt er ný lög um fræðslu
barna. Þckt þessi lög taki ekki gildi
fyrr en í byrjun næsta árs, má búast
við, að einhver atriði þeirra verði
framkvæmd sums staðar þegar í haust.
— Eru það einkum tvö atriði hinna
nýju laga, sem ég vildi drepa á, og
teljast mega nýmæli, er því nauðsyn-
iegt, að foreldrar veiti þeim athygli.
Hið fyrra er það, að barnaskólinn er
hugsaður sem tvær sjálfstæðar deildir,
yngri deild með börn innan 10 ára ald-
urs og eldri deild með börn 10 ára og
eldri.
Að loknu námi í yngri deild, þ. e.
áður en barnið verður 10 ára, skal það
sýna við próf, sem prófdómendur,
skipaðir af fræðslumálastjóra, halda,
að það sé svo vel að sér í móðurmáli
og reikningi, að það megi takast í
eldri deild skólans, ella situr það kyrrt
í yngri deild, unz það hefur náð til-
skilinni leikni í þessum greinum, þ. e.
a. s., ef það telzt námshæft.
Af þessu leiðir það, að leggja verður
meira kapp á nám yngri barna en ver-
ið hefur, enda ætlast lögin til þess, að
námstími þeirra lengist að verulegum
mun. — Þannig hefur það verið í þorp-
um og bæjum hingað til, að t. d. 7 og
8 ára börnin hafa aðeins haft 2 stundir
á dag, eða alls 12 kennslustundir á
viku að vetrinum, og hefur sumum
áhyggjuefni, hversu hátíðleikinn er að
þurrkast burt úr lífi manna, svo að
enginn dagur ber þar af öðrum. Hinar
miklu kirkjuhátíðir eru að verða að
venjulegum frídögum. Fermingin er
að verða að íburðarmiklum drykkju-
veizlum, þar sem sjálf fermingin
hverfur í skugga dýrra gjafa og veg-
legra veizlufanga, og brúðkaupsdag-
urinn, sem ætti að vera einhver mesti
og virðulegasti hátíðisdagur lífsins, er
nú venjulega haldinn með þeim hætti,
að brjúðhjðnin hlaupa af götunni inn
til prestsins eða bæjarfógetans og
koma svo þaðan sem brúðhjón. Og svo
er þeirri hátíð lokið. Lað skal þó játað,
að ekki voru allar brúðkaupsveizlum-
ar gömlu til mikillar fyrirmyndar, og
skal það því ekki harmað, þótt þær
legðust niður. En brúðkaupið á að
vera virðuleg, kirkjuleg athöfn, og
þeim degi mega gjarnan fylgja veizlur,
ef þær eru ekki gerðar allt of dýrar og
íburðarmiklar og geta farið fram að
siðaðra manna hætti.
Þótt brúðkaupsdagurinn sé alvöru-
dagur, á hann þó jafnframt að vera
gleðidagur. Hann á að vera dagur
þeirrar allsgáðu gleði, sem fagnar
komandi tímum vegna hinna mörgu,
óleystu hlutverka, sem þar bíða eftir
sérhverjum ungum hjónum. En hið
mikilvægasta af þeim öllum er það, að
búa þeim ófæddu hollan og góðan
samastað, er fyrst og fremst geti orðið
göfgandi og þroskandi uppeldisstofn-
H. J. M.
un.