Heimili og skóli - 01.08.1946, Qupperneq 19

HEIMILI OG SKOLI
<S9
við, þótt á ófullkominn hátt sé, bezt
skynjað og skilið andlega hluti. Sú ást
opinberar okkur þetta, sem í fljótu
bragði virðist dýpsti leyndardómur,
hvernig stendur á, að allir eru jafnir
fyrir Guðs augliti. — Hún skýrir líka,
hvers vegna faðirinn hélt dýrðlega
veizlu, þegar týndi sonurinn kom
heim. Hún gerir okkur skiljanlegt,
hvers vegna meiri gleði er á himnum
yfir einum syndara, sem bætir ráð sitt,
en yfir 99 'réttlátum.
Það virðist því ekki vera nein fjar-
stæða að ætla, að á heimilinu, við yl
föður- og móðurástar, sé auðveldara
að skilja þegnskap sinn í guðsríki,
heldur en úti í þjóðíélaginu, en það er
sama sem að segja, að sú ást, sem við
verðum aðnjótandi á heimifum okkar,
ætti að vaxa og víkka og ná út til allra
manna. — Þá fyrst skilur maður þýð-
ingu hins þrönga hrings. — Allar tak-
markanir hafa sína þýðingu. Þær eru
nauðsynlegur, lögbundinn liður í
vaxtar- og þroskalögmáli tilverunnar.
— Heimilið er ein þessi takmörkun. —
Lífsstraumurinn fellur þar í þröngum
farvegi, við það verkar hinn íbúandi
kraftur hans, kærleikurinn, sterkar og
hraðar. — Lítil börn öðlast þar betri
vaxtarskilyrði en annars staðar, en það
má hins vegar ekki gleymast, að okkur
er ætlað að vaxa út yfir takmörkin, út
yfir hinn þrönga hring heimilisins. —
Sá kraftur, sem við öðlumst fyrir tak-
markanirnar, þarf að geta sprengt þær
af sér.
Ungu stúlkur. Ég veit að þið skiljið,
hve yndislegt það er að eiga heimili,
eiga þá að, sem horfa á ykkur í ljósinu,
sem umber allt og breiðir yfir allt. —
Þið skiljið þetta, af því að þið liafið
reynt það. Ég veit, að minningin um
það verður ykkur eitt bezta veganest-
ið á ókomnum árum. — Samt 2,etur
svo farið, að sú minning endist ekki til
að veita lífi ykkar gildi. — Ekkert er
sennilegra en það, að þið, hver um sig,
eigið eftir að lifa þær stundir, að þið
efist um, að líf ykkar hafi nokkra þýð-
ingu eða tilgang, ykkur finnst það
einkis vert. — Þið vinnið ef til vill
störf, sem þjóðfélagið virðir að vett-
ugi, og ykkur sjálfum finnst vera fá-
nýt,—Æskuheimilið er ekki lengur til,
því að allt er svo breytilegt hér í
heimi, og „blómin fölna á einni hélu-
nótt.“ — Minnist þess þá, að þið eruð,
þrátt fyrir það, ekki athvarfslausar,
minnist þess, að ykkar rétta heimkynni
er guðsríkið, og að þar eru allir jafnir,
af því að allir eru börn sama föður.
Þar er ykkar sanna verð, sem aldrei
getur fyrnst eða glatast, nfl. hið eilífa
gildi mannssálarinnar. — Að vera bor-
in til þess guðsbarnaréttar, í því felst
dýrð lífsins. — Reynið að hugsa ykkur
beztu stundirnar, sem þið hafið lifað,
sem veikt endurskin þessarar dýrðar.
— En skiljið líka, og haldið fastri
þeirri hugsun, að öllum þessum rétt-
indum: Móðurréttinum, heimilisrétt-
inum, guðsbarnaréttinum fylgja skyld-
ur, og að á milli réttinda og skyldu
þarf að vera rétt samband eða hlutfall,
ef vel á að fara.
Að þið sýnið í lífi ykkar vilja og
getu til að inna af hendi þessar skyld-
ur, sem allar eru í innsta eðli sínu
skyldur við Guð, af því að „frá hon-
um, fyrir hann og til hans eru allir
hlutir", það er mín seinasta ósk til ykk-
ar á þessari skilnaðarstundu.
(,,Hlín“).