Heimili og skóli - 01.10.1947, Qupperneq 4

94
HEIMILI OG SKÖLI
á því, hversu geysi þýðingarmikið það
er, að börnin fari snemma að hátta á
kvöldin og fái nægan svefn. Börn, sem
koma syfjuð í skólann, eiga erfitt með
að stunda nám og hafa gagn af
kennslu. Þau eru alltaf þreytt, slöpp
og áhugalaus. Látið það því sitja fyrir
öllu öðru að koma börnum yðar
snemma til náða, jafnvel þótt það
kosti einhverjar lífsvenjubreytingar á
heimilinu. Það mun gera námið í skól-
anum léttara, og barnið verður heil-
brigðara til líkama og sálar.
Yfirleitt má segja, að reglubundið
líf sé börnum nauðsynlegra en flest
annað á skólaaldri. Skólinn krefst
reglusemi af nemendum sínum á öll-
um sviðum, og það verða heimilin
einnig að gera. Það er ein sú bezta
hjálp, sem hægt er að veita oss við
skólastarfið. Óreglusamur uppalandi
er barninu slæm fyrirmynd, og það
stendur ekki í hans valdi að kenna
börnum sínum reglusemi.
Skólinn metur mikils góða frammi-
stöðu við nám, ekki sízt, ef hún er
ávöxtur iðni og ástundunar. En líklega
eru bæði föreldrar og kennarar sam-
sekir í því að meta háar einkunnir of
rnikils. Það er ekki hlutverk barna
skólanna að ala upp lærða menn, held-
ur holla þegna. Og þeir eru oft ekki
síður í röðum þeirra, sem ekkert hafa
af háurn einkunnum að segja. Foreldr-
ar eru því oft óþarflega áhyggjufullir
yfir einkunnum baran sinna, að ég
ekki tali nú um A, B og C deildimar.
Skólarnir þyrftu miklu fremur að
verða gróðrarblettir þegnhollustu en
einhverjar lærdómssmiðjur, þótt þar
verði vitanlega að gera vissar lág-
markskröfur, enda fylgir þegnhollust-
unni alltaf góður námsárangur, eins
og efni standa til.
Það mætti merkilegt heita, ef allir
nemendur skólans byggju yfir þessari
hollustu við skólann og starf sitt, úr
svo ólíkum jarðvegi, sem þeir eru
vaxnir. En oft dáist ég að því, hversu
mörg börn, og þá sérstaklega litlu
börnin, taka afstöðu sína til skólans og
kennarans alvarlega. Allt, sem kenn-
ari þeirra segir, er lög, sem óhugsandi
er að megi brjóta. Það er unun að því
að kynnast slíkum trúnaði og hollustu,
og það eru sorgleg mistök hjá heimili
eða skóla, ef þessi hollusta við skólann
eða kennarann sljóvgast, þegar ofar
kemur í skólann. Því má ekki láta
nokkurt tækifæri ónotað til að styrkja
hana og efla, það er öllum fyrir beztu.
Og þarna hafa foreldrar og kennarar
mikilvægum skyldum að gegna, sem
krefjast góðrar samvinnu á báðar
hliðar.
------Samfundir foreldra og kenn-
ara mega ekki vera við það eitt bundn-
ir að finna að, þótt hjá því verði ekki
komizt. Þeir eiga engu síður, og miklu
fremur, að miðast við það, sem vel er
gert. Það er ómetanleg uppörvun fvrir
hvern kennara að finna til þess, að
starf hans sé metið að verðleikum,
finna til hlýju og velvilja frá heimil-
um barnanna, sem hann er að fræða.
Og það er engu síður uppörfun fyrir
nemandann, að foreldrarnir fái að
vita, þegar vel gengur, fái að vita það,
að hann er til fyrirmyndar um nám og
hegðun í skólanum. Þetta knýtir bönd
vináttu á milli skóla og heimilis og er
sannkallað salt skólalífsins, sem ann-
ars á það alltaf á hættu að verða um of
grátt og hversdagslegt. Allt, sem ýtir