Heimili og skóli - 01.02.1949, Qupperneq 14

10
HEIMILI OG SKÓLI
vondan draum. Og draumurinn dró á
eftir sér þann dilk, að drengurinn
þorði ekki að sofna án návistar
mömmu sinnar lengi eftir þetta. Hún
varð að sitja hjá honum til þess að reka
drauminn á burtf!) Oft bað hann hana
að opna gluggann, svo að draumurinn
gæti farið út. Það var auðskilið á öllu,
að hann hugsaði sér drauminn líðandi
um herbergið, eins og eitthvað sjálf-
stætt eða verulegt.
„Góða mamma, rektu drauminn
út!“ Það dugðu engin skynsemisrök.
Og hvaða móðir hirðir um eða æskir
þess, þegar þannig stendur á, að fá
barni sínu einhver skynsemirök til
þess að brjóta heilann um í stað þess að
róa það með nærveru sinni og nær-
gætni?
Ef liún mamma sat þarna hjá hon-
um, þá snáfaði draumurinn leiðar
sinnar. — Og svefnróin seig yfir bless-
að barnið.
Og mamma sat þarna við rúm
drengsins síns á rneðan hann var að
sofna, ekki aðeins í nokkur kvöld,
heldur hvert kvöld í nokkra mánuði —
þvert ofan í allar meginreglur — þar til
drengurinn var orðinn svo stór, að
hann tók það upp hjá sjálfum sér, að
marnma mætti sitja í öðru herbergi,
„en ekki langt í burtu, svo að þú getir
heyrt, ef ég kalla,“ sagði hann. Hann
vildi vera hetja sjálfur, yfirvinna ótt-
ann með hjálp nærgætinnar móður
sinnar. Og það tókst.
Af þessu, sem ég hef sagt, má ekki
ætla, að ég vilji segja við öll ung hjón:
„Þið megið ekki fyrir nokkurn mun
halda ykkur við neinar meginreglur í
uppeldi barna ykkar.“
Það er öðru nær. Haldið ykkur við
einhverjar meginreglur. Látið þær
vera mælisnúru á breytni ykkar. En
reyrið ykkur ekki í mælisnúrunni, svo
að þið getið hvorki hreyft legg nú lið.
Það er um uppeldisreglur eins og
um tilgátur vísindamannanna. Þeir
telja þær sannar, en vita, að þær geta
verið rangar.
Munið það um fram allt, að sér-
hvert barn hefur sína skapgerð, og að
uppeldið þarf að miðast við hana. —
Það á ekki og er ekki unnt að steypa
öll börn í sama mótinu. Við megum
ekki fórna sálarheill barnanna á altari
skoðana okkar eða fordóma. Með bezta
ásetningi og ótal varúðarreglum
megnum við ekki að leyna börnin
þeim hlutum, sem einhvern tíma
hljóta að opinberast þeim. Þau eru
menn, og ekkert mannlegt getur dulizt
þeim til lengdar. Þess vegna getum við
ekki varið óttanum leið að sálum
þeirra með neinum skynsemirökum
eða varúðarreglum. En eigum við þá
að standa aðgerðalaus? Nei. — Finnið
út meginreglur. Breytið eftir þeim.
En missið ekki sjónar á einstaklings-
eðli barnanna, eða ólikum þroskaleið-
um, er þau þurfa að fara. Hafið for-
eldraástina að leiðarstjörnu. Hún er
oft ratvisari en reglurnar.
HANDAVINNA
— — — í eldhúsinu sváfum við,*)
lékum okkur og ærsluðumst. Þar
heyrðum við dynjandi stórskotahrið
uppi yfir okkur. (Það var faðir okkar,
sem barði í loftið uppi yfir til þess að
*) í Hollantli tíðkast eldhús með lokrekkj-
um, þar sem fólkið sefur.