Heimili og skóli - 01.06.1949, Blaðsíða 27

HEIMILI OG SKÓLI
71
Allt virtist ganga vel og eðlilega. En
einn góðan veðurdag kvartaði hann
um verk í augunum, þegar hann kom
heim úr skólanum. Hann sveið í aug-
un. Foreldrar lians höfðu nú oft
fundið til þess líka og gerðu lítið úr
þessu. Þetta var bara þreyta og
áreynsla. Það er ekki rétt að gera of
mikið úr, þó að krakki finni til eða
fái vaxtarverk. Menn kæra sig yfirleitt
ekki um að setjast að í biðstofu lækn-
anna.
Nokkru seinna frétti faðir Lénharðs,
að hann hefði fengið kennarann til
þess að flytja sig í fremsta sæti, af því
að hann sá svo illa á töfluna. Það var
grunsamlegt, og faðirinn hringdi til
augnlæknis og bað um viðtalstíma. En
daginn eftir kom einn af skólabræðr-
um Lénharðs með hann heim á miðj-
um skólatíma. Hann var blindur og sá
ekki nokkurn skapaðan hlut. Þá var
náð í bíl samstundis og ekið beint til
augnlæknis. Hann í'annsakaði Lén-
harð vel og vandlega, en fann ekkert
athugavert við augun. Hann lét nú
Lénharð setjast fram í biðstofuna og
talaði síðan við föður hans í einrúmi.
„Hvernig gengur drengnum í skólan-
um?“ Spurningin kom föðurnum á
óvart, en hann svaraði sannleikanum
samkvæmt: „Ekki vel. Það er honum
erfitt á marga lund. Hann er utanveltu
í bekknum og á þar enga félaga.“ „Þá
förum við að skilja augnveikina,"
sagði læknirinn. „Allir hafa metnaðar-
tilfinningu. Sá, sem finnur, að hann er
einskis metinn, hlýtur að gefast upp.
Augnveikin er aðeins bragð til þess að
vekja athygli á sér, láta taka eftir sér.
Úr því að hann gat ekki látið til sín
taka í náminu, varð hann að gera það
með öðru móti, með ímynduðum sjúk-
dómi. Nú skuluð þér tala við kennar-
ann, og þið skuluð virða augnveikina
að vettugi bæði í skólanum og heima.
Þá lagast þetta allt af sjálfu sér.“ Og
það gerði það líka áður en langt um
leið.
Hefði drengnum verið refsað fyrir
lygina, hefði það haft óbætanlegt tjón
í för með sér fyrir hann.
Þessi sami drengur beitti líka fleiri
brögðum. Stundum sagði hann, þegar
hann kom heim úr skólanum, mestu
rosasögur af kennurum sínum og félög-
um. En það komst upp, að þær voru
eintóm skrök og vitleysa. En hann
sagði þær þó með mesta sakleysissvip,
eins og þær væru heilagur sannleikur.
Hann gerði þetta aðeins til þess að
vekja athygli, láta vita af sér, taka eftir
sér. Ef til vill telja læknar þess háttar
lygi eins konar móðursýki. Skilnings-
ríkur faðir eða móðir getur áreiðan-
lega vanið drenginn af slíkum ósann-
indum, ef nógu snemma er að gert.
Beita verður stillingu og rósemi og
reyna að hjálpa drengnum á allan
hátt. Ekkert fálm. Tala við hann í
góðu, en einarðlega og í alvöru. I slík-
um efnum sem þessum er nauðsyn
góðrar samvinnu milli skóla og heim-
ila.
Billinn.
Eftirfarandi smásaga er ef til vill
ekki sönn, en sannleiksgildi hefur hún
eigi að síður og felur í sér alvarlega
áminningu til foreldra:
Lítill snáði spígsporaði með liendur
fyrir aftan bak úti í bílskúr föður síns,
en faðir hans var að hreinsa bílinn og