Heimili og skóli - 01.10.1951, Síða 22

98
HEIMILI OG SKÓI,I
flestra „góðu“ drengjatma við feður
sina ndið og innilegt.
Afbrotaunglingurinn hefur enn-
fremur orðið að búa við öfgafulla og
mótsagnakennda agasemi, sem hefur
hvatt hann til að bjóða öllu valdboði
og stjórn byrginn. Hann hefur þolað
margar hýðingar fyrir syndir sínar og
ekkert lært af þeim nema að þola sárs-
auka, sem getur orðið honum að liði
á glæpabrautinni.
En öll einkennin, sem Glueckhjón-
in fundu, höfðu ekki birzt á drengj-
unum á fyrstu bernskuárum; mörg
komu ekki fram fyrr en síðar. Mundi
auðið að greina hættumerki hjá sex
ára dreng þannig, að unnt væri að spá
um framtíðina? Þessari spurningu var
svarað með því að setja saman „spá-
töflur“, þar sem skráð voru merki um
afbrotahneigðir, er gera vart við sig
snemma.
Var drengurinn áberandi ævintýra-
þyrstur? Úthverfur? Þrjózkur? Kapps-
fullur og ráðríkur? Sýndi hann ofbeld-
islega viðleitni til að koma vilja sínurn
fram gagnvart öðrum? Var hann tor-
trygginn? Gefinn fyrir að eyðileggja?
Einnig er mikilvægt að fá vitneskju
um, hvernig háttað var aga föðurins.
Var hann linkindarlegur, ýkjastrang-
ur, öfgafullur — eða festulegur en
mildur?
Af drengjum þeim, sem áttu feður,
er sýndu linkind í aga, voru 59,8% í
afbrotahópnum, qn aðeins 9,3% af
þeim er áttu feður, sem sýndu festu og
mildi.
Sömu spurninga verður að spyrja
um mæður. Var fjölskyldan tengd
böndum samúðar og hlýrra tilfinn-
inga?
Þessi atriði eru mikilvæg, þegar
greina skal skapgerðina. Ekki er hægt
að búast við að neitt barn sýni öll
þessi einkenni. í sérhverju barni kann
að gæta eins eða fleiri án þess að hætta
sé á ferð. En það er án efa hætturnerki,
þegar flest einkennin gera vart við sig
hjá sex ára snáða.
Uppalendur og sálfræðingar vinna
störf sín á vettvangi sennileikans, en
einnig sennileikinn á sín lögmál. Með
hjálp þeirra er talið, að unnt sé að
finna 65—70% allra þeirra barna, sem
eru efni í afbrotaunglinga, þegar á sex
ára aldri, meðan enn er von til að
bjarga þeim, að áliti Glueckhjónanna.
En sú björgunarstarfsemi er ekki auð-
veld og krefst dirfsku og hugkvæmni.
Máttugustu vopnin til þeirra hluta er
mildi og ástúðleg umhyggja — það við-
mót, sem flestir afbrotaungligar fara
á mis við í lífinu.
Skólum okkar þarf að gjörbreyta.
Við verðum að leggja meiri rækt við
að þroska persónuleika barnanna og
draga úr þekkingarítroðslunni. Kenn-
arar verða að fá ítarlega fræðslu og æf-
ingu í geðvernd og við verðum að
meta að verðleikum hið göfuga hlut-
verk þeirra sem uppalenda, er koma
að nokkru leyti í stað foreldranna — og
þeir verða að sínu leyti að gera sig
verðuga þeirrar köllunar. Við verðum
að taka tillit til mismunandi lundem-
is barnanna — getu þeirra á sumum
sviðum og getuleysis á öðrum. Til-
raunir til að steypa öll börn í sama
mót eru aðeins til að vekja togstreitu
og uppreisnaranda. í bæjarskólum
ætti að auka mikið verknám fyrir
drengi, sem vilja heldur fást við áþreif-