Smárit Handíðaskólans - 01.08.1943, Page 16

14
ekkert „hér um bil“ leyfilegt. En föndur getur náð tilgangi
sínum þótt þessum skilyrðum sé ekki fullnægt til hins
ítrasta. —
— Af þessum ástæðum öllum, sem nú hafa verið nefndar,
og enn fleiri, sem ekki skulu raktar hér, ber að skipa verk-
lega náminu á bekk með höfuðnámsgreinum skólans og
kenna verklegar námsgreinar sem sjálfstæðar sérgreinar.
Engu að síður er hægt, og raunar æskilegt, að hafa
samvinnu milli verklegu greinanna og annara námsgreina
skólans. (Srníði — teikning og reikningur; garðyrkja —
náttúrufræði; handavinna telpna — teikning o. s. frv.)
En til þess að verklega kennslan sé framkvæmanleg og
nái tilgangi sínum verður að búa skólana betur úr garði
en nú er almennt. Jafnvel það er þó ekki einhlítt. Hin full-
komnasta vinnustofa er harla lítils virði, nema undir stjórn
og leiðsögn hæfra kennara. Ber þvi að leggja meginaherzlu
á menntun kennaraefnanna.
Að lokum vil ég leyfa mér að tilfæra eftirfarandi kafla
úr erindi, sem ég flutti 1938 um verklega menntun barna
og unglinga og sent var Alþingi, ásamt tillögum um þau
efni:
„í öllum barnaskólum vorum er nauðsynlegt að auka
mjög verklega námið, bæði fyrir pilta og stúlkur. Enginn
barnaskóli má án vera góðrar vinnustofu eða — stofa.
Sérhver barnaskóli í kaupstað þarf að eignast sinn skóla-
garð, þar sem börnin fái lært undirstöðuatriði garðræktar.
í sveitum eiga börnin að koma sér upp görðum heima hjá
sér, en kennarar skólanna og sérstakir ráðunautar, leið-
beina um ræktun þeirra. M. ö. o.: í barnaskólunum ber að
leggja undirstöðuna að vinnuuppeldi barnanna. Verði nauð-
synlegt, þessa vegna, að draga úr einhverju öðru, sem nú er
veitt, verður það að ganga út yfir það í hinu bóklega
námi, sem minna er um vert, — og það er eigi fátt.“