Reykjanes - 17.06.1947, Qupperneq 2

2
REYKJANES
ingar 17. júní verða veganestið.
Vér skulum vera minnug þess
að öll vixlspor sem stigin kunna
að verða á þeirri göngu verða
stigin af vorum eigin fótum, einu
hætturnar, sem að oss steðja er
innbyrgðis sundrung, vanmat á
vorum eigin vermætum og and-
legum styrk.
Vér getum í gáleysi kveikl þá
elda, sem vér ráðum ekki við.
Vér erum enn undir smásjá stór-
veldanna, og það er vægast sagt
gálaust athæfi og óheiðarlegar
aðdrottanir að hrópa það út um
heiminn að mikill meiri hluti ís-
lenzku þjóðarinnar sé reiðubúinn
til að selja land sitt í erlendar
hendur, á öðrum afmælisdegi ís-
lenzka lýðveldisins. Þessi lii'óp
verða ólýsanlega andstyggileg,
þegar mynd Jóns Sigurðssonar og
aðrir helgir dómar hinnar sögu-
legu baráttu eru bornar fyrir
þeim.
Það getur enginn Íslendingur
selt land sitt, og þeir hugir sem
þær að aðdrottanir geta fóstrað,
hljóta að vera enn lítið sora-
blandnir sjálfir. Hrópin um að
einn hópur manna sé öðrum
heilagri og betri, minnir óþægilega
á gamla sögu frá botni Miðjarð-
arhafs, söguna um Faríseana, sem
báðust fyrir á götum og gatna-
mótum og þökkuðu guði fyrir að
þcir væru betri en aðrir menn;
það voru svo mennirnir, scm
krossfestu Krist í fyllingu tímans.
Vér skulum vona, að þessir
sjálfgóðu lirópendur verði ekki til
þess að torvelda göngu þjóðar-
innarinnar fram til sigurs og sjálf-
stæðis, vér skulum vona að saga
nýrra Farisea verði ekki skráð i
nýjum íslendingasögum. Vér skul-
um vona, að hávaðinn stafi frá
tómri tunnu og að framvinda thn-
anna sanni fánýti hans. Islending-
ar hafa alla tíð verið ógjarnir á
að flíka tilfinningum sínum, cn
verið þeim mun fastari fyrir. —
Það er aðeins í dag, sem vér höf-
um ieyfi til að iáta tilfinningarn-
ar fljúga um fortíð og framtíð
en á morgun bíður hið þögula og
|)jóðlega starf.
Sönn föðurlandsást er fólgin í
raunhæfu starfi og í því, að sam-
eina allar hendur til að lyfta því
átaki, sem nú bíður þjóðarinnar.
Vinsemd annarra er góð, en eigin
atorka, hjartsýni og djörfung
verður haldbetri.
Þetta Iand á ærinn auð, og vér
eigum landið, vort hlutverk er að
afla oss tækja til að vinna auðæfi
]>ess og skapa oss hagkerfi til að
deila afrakstrinum milli hinna
stritandi handa. Vér verðum að
álíta hvern jiann, cr leggst á móti
þessu ætlunarverki þjóðarinnar,
varg í véum. Mikilleiki sjálfstæð-
isins og frelsisins er í því fólginn
að skapa vora eigin framtíð
ætlunarverkið er svo stórt, að
smávægileg, og nær því stór víxl-
spor í þeirri viðleitni, mega ekki
skipta oss i stríðandi hópa.
Það er 17. júní, sem markar
tímamótin og bendir hvert halda
skal. Vér komum saman í dag,
ekki til að mótmæla eða hella að-
dróttunum yfir nokkurn mann,
heldur til að fagna því, sem unn-
izt hefur og strengja þess heit, að
vinna nýja sigra.
17. júní heldur vörð um hug
vorn og hjarta. 17. júní er dagur
alvörunnar, sem krefur alla krafta
vora til starfa. 17. júní er nú sem
stendur ef til vill vor einasta sam-
eign, sá brennipunktur, sem hug-
ir allra geta mætzt í einingu og
hróðurhug.
Hvernig sem stríðið er hlandið
alla aðra daga, þá mætumst vér
öll hér í okkar litla fiskiþorpi,
hvern 17. júní sem kemur og horf-
um á fána framtiðarinnar svífa að
hún. Þann dag erum vér öll einn
liugur, ein von og ein trú, — þann
dag finnum vér, að vér erum þjóð,
sem hlaut fsland í arf, og að vér
skulum ein, í eingu og samhug
liyggja þetta land.
Hönd við hönd, stétt með stétt,
stefnum vér áfram að því marki,
sem þjóðinni er sett — með 17.
júní fánann i fararbroddi.
Helgi S.
Röggsemi
heilbrigðisnefndarinnar er í
bezla lagi. Hún hefur þegar látið
hreinsa nokkrar lóðir hér í Kefla-
vík á kostnað eigenda. Hjá sum-
um hefur kostnaður við hreinsun-
ina numið hundruðum króna.
Knattspyrnuþjálfari
er kominn hingað í kauptúnið
á vegum U.M.F.K. og er hann þeg-
ar tekinn til starfa.
Séra Eiríkur
á förum
til Ameríku.
Séra Eiríkur, frú hans og son-
ur eru á förum til Ameríku. Þeg-
ar þessar linur koma fyrir al-
menningssjónir, þá verða þau að
öllu forfallalausu lögð frá landi,
því áformað er að þau fari ein-
mitt 17. júní, loftleiðis til New
York, en þaðan munu þau svo
halda til Canada, þar sem séra
Eirikur tekur við söfnuði séra V.
V. Eylands, i íslendingabyggðum
]>ar vestra, Séra Eylands mym
svo koma hingað til okkar um
miðjan næsta mánuð og taka við
söfnuðum séra Eiríks, og húa á
prestssetrinu að Útskálum.
Það er mjög gleðilegt að séra
Eiríkur skuli eiga þess kost að
njóta slíkrar upplyftingar, enda
þótt þar vestra bíði hans störf
engu síður en hér, þá er hið
breytta umhverfi og allt það nýja,
sem fyrir augu og eyru ber, ákaf-
lega mikils virði. Ég veit að séra
Eiríkur þarf ekki að fara burtu
til að læra að rneta til fulls okkar
ágæta ísland, því fáum mönnum
sem ég þekki er tamara í ræðu og
riti að dásama ágæti landsins og
hlása lífi í ástina lil þess. Landar
okkar fyrir vestan, geta tæpast
fengið betri mann en einmitt
prestinn okkar, hann ratar leið-
ina beint í hjörtu þeirra, sem þrá
land sitt og þjóð. Við fögnum því
að landið og þjóðin skuli nú um
næstu mánuði eiga jaí'n góðan
fulltrúa fyrir vestan, því þar sem
séra Eirikur fer, þar er glæsi-
menni á ferð og öruggt er það að
hann mun styrkja böndin milli
þjóðanna austan hafs og vestan,
sem nú er svo mikils virði að ekki
rofni.
Við fáum hingað Vestur-Islend-
ing, sem þráir að líta ættland sitt
og sækja hingað heim nýjan þrótt
til starfa, sem íslendingur og
prestur. Séra Eylands er þekktur
maður hæði af ritstörfum sínum
og prestsskap i Islendinga-
byggðum og vissulega hvílir á
4
4
4