Reykjanes - 17.06.1947, Síða 4

4
REYKJANES
G£tRFUaUiW:
Nú eru blettirnir farnir aú
grænka fyrir alvöru; nokkuð viSa
eru litskrúðug blóm farin að brosa
á móti sólinni. Þeir garðar eru
of fáir, sem eiga svo góða að, en
fer nú fjölgandi. Það er ekki fólk-
inu að kenna eingöngu, hve seint
gengur að græða og skreyta litlu
blettina í kringum liúsin, þar
leggjast mörg óheilla-öfl á eina
sveif. Fyrst her að nefna hinar
illa þokkuðu skcpnur, hæði liesta
og sauðfé, sem liér er alið á gras-
toppum liúsalóðanna og á sorj)-
tunnunum, og margur hefir þá
sögu að segja, að öll hlómin og
trén, sem plöntuð voru í gær, eru
að morgni uppétin af þessum eig-
endalausa kvikfénaði, — sem er
orðinn svo áleitinn og frekur, að
það er oft á tíðum erfitt að vera
dýravinur. Loftslag hér kann að
vera nokkuð óheppilegt til rækt-
unar, en þó er það ekki frágangs-
sök, — síður en svo. Ræktun hér
þarf meiri umhyggju og ná-
kvæmni en víða annars staðar og
þurfa plötui’nnar meira skjól.
Girðingar umliverfis allflest
liús hér eru hæði ónógar og sér-
slaklega ljótar. Það eru þær, sem
setja hörlegan leiðindasvip á
þorpið í lieild. Steingirðingar,
eins og þær þurfa helzt að vera
liér, eru nú mjög dýrar og erfitt
að fá þær gerðai’. En áreiðanlegt
er það, að þær mundu þó fljótlega
horga sig, því að hinar di’uslu-
legu víi'girðingar, sem hressa þai’f
við og eixdurhyggja á hverju vori,
eru einnig mjög kostnaðarsamar.
En eigendur þeirra gera sér það
ekki Ijóst, hversu miklum upp-
lxæðum er til þeirra vai’ið á hverju
ári, og þrátt fyrir mikinn til-
kostnað, þá veita þær hvorki ör-
yggi eða skjól. Eg veit ekki, hvaða
aðili væri réttastur til þess að
beita sér fyi'ir endurbótum á
þessu sviði; að koma á einhverri
þeii’ri skipan, að fullkomlega ör-
xiggar og varanlegar girðingar
væi’i iiægt að fá við sæmilegu
verði. En jiað væri mikil hót fyr-
ir húseigendui’, og fyrir útlit
þorpsins í heild, ef takst nxætti
að finna á þessu máli hagkvæma
lausn. Ef til vill hafa einhverjir
góðar hxxgmyndir í þessa átt, og
væri þá gaman að fá um það
línu, því að allt, senx miðar að
fegrun og bættum liag jiessa
hyggðai'lags, er sérstaklega kær-
koixxið efni í dálka mína.
Það kvað vera húið að finna
nafnið á nýsköpunartogarann
okkai’. Það var stórhugur mik-
ill, að kaupa skipið hingað, jxví
jxað kostar mikið fé i hyi jun, en
skilar því líka vafalaust aftur í
franxtíðinni, ef kommúnisminn
nær ekki að eyðileggja einingu
jxjóðarinnar og trú liennar á ný-
sköpun alviiinuveganna. Nafn-
valið á togarann hendir ekki til
mikillar andlegrar auðlegðar, jxvi
síður smekkvísi. Togarinn á að
heita „Keflvíkingur“. — O-jæja,
Keflvíkingur er að vísu ágætt
nafn, en J)að er borið af öðru skipi
liéi’, sem iiefir ávallt lxaldið Kefl-
vikingsnafninu uppi með lieiðri
og sóma, verið mikið afla og
happa skip, sem var í upphafi
eign nxargra Keflvikinga, enda
J)ótt j)að sé n ú orðið, — fyrir
skammsýni nokkkurra manna, —
að eign fárra Keflvíkinga. — En
um það er engum blöðum að
fletta, að Keflvikingur sá, senx til
er og til hefir verið, — hann á
nafnið, enda er mjög óhentugt
að liafa sama xxafn á tveinx skip-
xim á sama stað, þrátt fyrir jxað
Jxó Jxau séu sitt af hvoi’ri tegund.
Eg geri ekki ráð fyrir, að Jxað
hafi verið alvara i gamanvísunni,
scm sungin var á sjómannadag-
inn, að gamla Keflvíking ætti að
skýra upp og kalla liann m.h.
Danival. — Það finnst mér ekki
fallegt nafn á svo góðan bát. —
Mcðan togarinn var óskírður,
voru gárungarnir að geta sér til
að hann ætti að lieita eftir hrepps-
nefndinni eða mönnunx úr henni,
Var Jxá helzt stungið upp á, að
hann liéti „Guðmundur oddviti",
Ragnar Jón, eða Jxá bara Steindór.
— En nú er málið upplýst. Hann
heitir ekki einu sinni Iveflavík,
eftir gömlunx og góðum Duus-
kxittei’, heldur Keflvíkingur, — Jxví
ekki Olafur Magnússon, Rjarni
Olafsson eða Jón Guðmundsson?
Það hefði verið gaman að leita
til eigenda togarans, — ég nxeina
að leita til Keflvíkinga, eftir til-
lögunx unx nafn á Jxetta væntan-
lega óskaharn og vita, livort ekki
liefði komið eitthvað andríkara
fram. Eg er viss um, að þá hefðu
nöfn eins og Stjáni Blái, Keilir,
eða Reykjanes, komið fram, eða
eitthvað miklu betra — að
minsta kosti eitthvað andríkara
en þessi apaháttur. Þó nafn á
skipi sé ekkert aðalati’iði, Jxá spá-
ir svona aulaháttur ekki góðu uni
rekstur J>essa togara.
f sambandi við hréf hílstjóra
til mín, senx hirtist i síðasla tbl.,
hefir G. G. skrifað mér eftirfar-
andi bréf:
„I 4. tölublaði Reykjanessins
minnist hílstjóri á nauðsyn
hreikkunar Suðurgötu á kafla
milli Skólagötu og Tjarnai’götu.
Er það að vonum, að á Jxað sé
nxinnzt, þar sem, cins og hílstjór-
inn réttilega tekur fram, gatan
er Jxað mjó, að bílar geta ekki
mætzt, Jxar senx hún er nxjóst.
Allir, senx fara þai’na um, liljóta
að veita Jxessu eftirtekt og sjá
nauðsyn umbóta.
A fundi hreppsnefndax’, Iiinn
3. júní 1946, flutti ég, ásamt sanx-
flokksmönnunx nxínum í lirepps-
nefndinni, tillögu Jxess efnis, að
oddvita var falið að lxlutast til
um J)að við liúsa og' lóðaeigend-
ur á umræddum stað við Suður-
götu, að Jxeir fjarlægðu girðing-
arnar frá götunni. Tillagan fól
einnig í sér heimild handa odd-
vita að vei’ja fé úr lireppssjóði
til að hæta eigendum lóðatapið,
svo að tryggt væri að Jxetta yrði
framkvæmanlegt. Tillaga Jxessi
var samþykkt nxeð atkvæðunx
Sjálfstæðismanna, en oddvitinn
og hans menn allir sátu hjá og
greiddu ekki atkvæði. Síðastliðið
liaust spurði lég oddvita, hvernig
undirtektir þetta hefði fengið, en
liann kvaðst ekkert liafa á Jxað
minnzt. Hinn 4. ]x. m. gekk ég,
eins og offar, um Suðurgötuna, og
var þá einn húseigandinn að lag-
færa girðinguna um lóð sína, og
notaði ég þá tækifærið og spui'ði
hann hvort ekki hefði vei’ið farið
franx á Jxað við hann, að færa
girðinguna frá götunni, en liann
kvað nei við.
Þá liefi ég nú, lxílstjóri góður,
upplýst, að oddviti Keflávíkur-
hrepps hefir heimild okkar Sjálf-
stæðismanna í hreppsnefndinni
til hx-eikkuna á Suðurgötunni. Ég
efast ekkert um, að Ragnar Guð-
leifsson og hans menn í hrepps-
nefndinni sjá, að Jxetta er nauð-
synlegt. En meðferð þessa máls
frá Iians og Jxeirra hendi á sjálf-
sagt að vera hending til okkar um
að spara okkur ómak og vera ekk-
ert að skipta okkur af Jxvi, senx
til umbóta horfir, — tillögum
okkar i þá átt verði ekki sinnt.“
G. G.
4
4
Tómlæti hreppsnefndarinnar