Stuðlaberg - 01.04.2022, Side 26

26 STUÐLABERG 1/2022
Og þessi varð til við annað sambærilegt
tækifæri:
Á mig yrði lítið lagt
og létt að vaka meira
ef ég gæti eitthvað sagt
er aðrir vildu heyra.
Karl og Þórhalla voru vinamörg og gestrisin
og þrátt fyrir að margt væri í heimili skutu þau
oft skjólshúsi yfir illa statt fólk sem vantaði
húsaskjól um tíma. Þau voru samrýmd hjón
þrátt fyrir að vera að mörgu leyti ólík. Hann
var mikill morgunmaður og jafnan kominn
fyrstur á fætur og jafnvel búinn að ríða út
áður en aðrir fjölskyldumeðlimir fóru á fætur.
Einn sólbjartan dag, þegar Þórhalla hafði sofið
örlítið lengur, vakti Kalli hana með þessum
orðum:
Sögu þér ég segja kann
sem þú kannski nýtur:
Sólin blindar sjaldan þann
er sefur fast og hrýtur.
Þau hjónin voru bæði pólitískt þenkjandi
og stjórnmál voru mikið rædd á heimilinu.
Karl starfaði með Alþýðubandalaginu og
var alltaf vinstri sinnaður. Hann sagði þó við
börn sín að það væri nauðsynlegt að hlusta
á allar hliðar mála og mynda sér skoðun
að því loknu því pólitík mætti aldrei verða
trúarbrögð. Enda spanna pólitískar skoðanir
barna hans allt litrófið. Eftir kosningar árið
1986 hafði Kalli á orði:
Fáum hlotnast framinn,
flestir týnast þeir.
Margur lurkum laminn
líkt og skepnan deyr.
Síðustu ár Karls glímdi hann við heilsu­
leysi, hann datt af hestbaki, braut á sér öxl og
í kjölfarið uppgötvaðist sykursýki sem hafði
mikil áhrif á heilsu hans. Honum þótti að
vonum ekki gott að geta ekki sinnt búinu líkt
og hann hafði gert og komu eftirfarandi vísur
við þrjú mismunandi tækifæri:
Hangir leiður hestur minn,
hnakkur og beisli fúna
af því gigtarandskotinn
á mér hamast núna.
Væri ei Gvendur verka fús
og vildi reynast betri
mundi ég tæpast hest í hús
hafa á þessum vetri.
Að liggja hér er ljóta straffið,
líklegast mundi bæta það,
ef ég fengi út í kaffið
eitthvað sem að bragð væri að.
Karl var alla tíð starfsamur og féll aldrei
verk úr hendi, hann vann meira en flestir
og honum fannst aumt að liggja verklaus.
Síðustu orð hans við yngsta son sinn voru því
í hans anda þegar hann sagði: „Jæja, það er
best að hafa sig inn í bæli og fara að drepast!“
Fimmtán mínútum síðar var saga hans öll.
Þetta var 6. júní 1991. RIA.
Heimild: Guðmundur Karlsson frá Litla­Garði.
Höfundur fundinn
Til er limra sem hljóðar þannig:
Í upphafi allt var skapað
og ekki að neinu hrapað.
Rauða hafið er rautt
og það dauða dautt
en ennþá veit enginn hver drap það.
Þessi limra hefur farið víða, verið lesin
í útvarpi, birst í blöðum og safnritum og
alltaf sögð eftir ókunnan höfund. En nú
hefur höfundurinn fundist. Hann heitir
Benedikt Axelsson, fyrrum kennari og
skólastjóri.
„Þessi limra hefur frá upphafi verið
eftir mig og er það enn,“ sagði hann
léttur í bragði þegar hann var inntur eftir
því. Og þá vitum við það. RIA.