Framkvæmdafréttir Vegagerðarinnar - 19.06.2023, Blaðsíða 11

Framkvæmdafréttir nr. 725
3. tbl. 31. árg.
11
Magnús er fæddur í Reykjavík 1954 en hefur búið í
Kópavogi stóran hluta ævinnar. „Það var frábært að
alast upp í Hvömmunum í Kópavogi. Þetta var hverfi
í uppbyggingu og fjöldi af börnum í hverju húsi. Ég á
marga æskuvini frá þessum tíma þegar börn hlupu
frjáls um, spiluðu fótbolta á öllum blettum sem fundust,
upplifðu ævintýri í Hlíðargarðinum og skutust svo heim
til mömmu í hádegismat,“ segir Magnús sem er elstur
þriggja systkina. Bróðir hans er sex árum yngri og systir
hans átján árum yngri.
Stærðfræði- og eðlisfræðibraut í MR tók við
eftir grunnskóla. „Menntaskólaárin voru nú einn
skemmtilegasti tími lífsins,“ segir Magnús brosandi
en á þessum árum kynntist hann tilvonandi eiginkonu
sinni Bjarnveigu Ingvarsdóttur.
Haustið 1975 skráði Magnús sig í
byggingarverkfræði við Háskóla Íslands. Þau Bjarnveig
byrjuðu að búa og eignuðust dóttur sína, Svölu
Birnu, árið 1976. Eftir útskrift lá leið fjölskyldunnar
til Englands í framhaldsnám. „Við bjuggum í Durham
í Norðaustur Englandi. Norðaustrið var rótgróið
kolanámu- og iðnaðarsamfélag á fallanda fæti og
atvinnuleysi mikið. Ástandið í Bretlandi var dálítið
sérstakt á þessum tíma, Thatcher nýkomin til valda og
mikið umrót í þjóðfélaginu. En við upplifðum Durham
á mjög jákvæðan hátt, og þótti umhverfið bæði
skemmtilegt og notalegt.“
Magnús stundaði MBA-nám við Durham
University Business School. „Þetta var ekki algengt
nám á þeim tíma, en ég vissi snemma að ég vildi heldur
vera rekstrarmegin í lífinu en hönnunarmegin, og því
var þetta nám tilvalið.“
Þau Bjarnveig eignuðust aðra dóttur úti í Durham,
Eddu Elísabetu, á brúðkaupsdegi Karls og Díönu árið
1981. „Það var varla að hjúkrunarfólkið hefði tíma
til að taka á móti henni,“ segir Magnús glettinn, en
Edda litla fékk hins vegar silfurpening frá breska
ríkinu að launum fyrir að fæðast á þessum merka
degi. Svo bættist strákur í hópinn 1988 en hann heitir
Valur. Börnin hafa öll á einhverjum tímapunkti verið
í sumarvinnu hjá Vegagerðinni og eiga þau góðar
minningar frá þeim tíma.
Mælingamaður á Norðurlandi
Eins og margir af kynslóð Magnúsar byrjaði hann
ungur að vinna á sumrin. Hann var sendill í Reykjavík
frá 12 ára aldri, eitt sumar í byggingarvinnu og annað
sumar á sveitabæ í Englandi. „Þegar ég var orðinn
sautján og kominn með bílpróf fannst mér tímabært
að gera eitthvað merkilegra. Þá bauðst mér að gerast
mælingamaður hjá Vegagerðinni.“
Magnús var mælingamaður ófá sumur og allan
þann tíma á Norðurlandi. „Ég var bara tittur til að byrja
með, en á þessum tíma voru mælingarnar svo sem ekki
flóknar þannig að ég var fljótur að læra,“ segir Magnús
og tekur fram að á þessum árum, í byrjun áttunda
áratugarins, hafi Vegagerðin verið allt í öllu þegar kom
að vegagerð. „Þar voru reknir margir vegagerðarflokkar
og maður þvældist á milli þeirra. Stundum var maður
í nýmælingum að stinga út leiðir sem tæknimenn
voru með í huga, hina stundina var maður í
framkvæmdamælingum að setja út línu og hæð jafnt
og þétt meðan vegurinn var lagður.“ Mælingamennirnir
voru yfirleitt tveir til þrír saman, þeir fengu borgaða
dagpeninga og voru því upp á sjálfa sig komnir með
að finna gistingu. „Oft fengum við inni í skúrunum hjá
vinnuflokkunum, eða jafnvel í tjöldum, en stundum
fundum við gistingu á sveitabæjum eða gistihúsum,“
segir Magnús en alltaf höfðu þeir svefnpoka með sér
og voru því viðbúnir hverju sem er.
Magnús Valur, starfslokaviðtal. Leyfa því að njóta sín. Þarf samt ekki að nota allar myndirnar af Magnúsi.
↑
Magnús Valur við Land Rover bifreið sem hann
notaði við mælingavinnuna hjá Vegagerðinni á
sumrin meðfram háskólanámi.
↙
Magnús Valur undirbýr opnun tilboða í
Ólafsfjarðarmúlagöng í maí 1988.