Úrval - 01.12.1978, Page 34

32
ÚRVAL
málum em fjárhags- og framfærslu-
vandamálin, tengd þeim em
húsnæðismálin og tengd þeim fjöl-
skyldumáiin. Þannig mætti lengi
rekja. Ekki er einvörðungu spurning
um það hvort gigtarsjúklingi tekst að
vera fjárhagsleg fyrirvinna sín og
annarra. Það hefur jafnan peningleg
afdrif í för með sér ef húsmððir er
ófær að sinna störfum sínum sakir
sjúkdóms eða afleiðingar hans.
Varðandi heimilisstörf skipta
hjálpartæki sköpum, eins og áður er
minnst á, eða breytingar á húsnæði,
einkum eldhúsi, svo að húsmóðir
geti sinnt störfum þar áfram.
Hjálpartæki sem gera húsmóður
kleift að sinna störfum em hins vegar
yfirleitt dýr og kostnaður við
húsnæðisbreytingar oft talsverður svo
að málið strandar allt of oft vegna
kostnaðarins.
Yfirleitt em félagsleg úrlausnarmál
af þessu tagi verkefni félagsráðgjafa,
stundum í samvinnu við iðjuþjálfa,
stundum aðrar heilbrigðisstéttir.
Félagsráðgjafar sinna auk þess
almennum framfærslumálum
sjúklinga, þar á meðal samskiptum
við Tryggingastofnun ríkisins sem í
sumum tilvikum er flókin framvinda,
og við sveitarfélagsstjórnir þar sem
framvinda mála er janfvel ennþá
flóknari.
Af því sem hér hefur verið drepið á
má sjá að endurhæfing gigtar-
sjúklinga er yfirgripsmikið verkefni
og viðamikil framkvæmd. Meðferð
þeirra nær langt út fyrir hefðbundið
lækniseftirlit, lyfjagjöf og skurð-
aðgerðir. Þeir þarfnast endurhæfingar
á hinum breiðasta gmndvelli til að
hægt sé að tryggja þeim jafnfram
heilsunni andiega, atvinnulega og
félagslega velferð. Hvað er lækning ef
hún stuðlar ekki jafnframt að áfram-
haldandi lífsánægju og því sem við
köllum hamingju? ★

Smá snáði teymdi asna fram hjá herbúðum. Hermennirnir ætluðu
að gantast við hann og einn þeirra hrópaði: ,,Hvers vegna heldur þú
svona fast 1 bróður þinn, drengur?” En snáðinn ansaði af bragði:
,, Svo hann gangi ekki í herinn. ’ ’
Connecticut News
Þorpspresmnum tveimur kom ekkert allt of vel saman, en
einhvern tíma í guðrækniskasti ákváðu þeir að vinna saman í friði og
vinsemd. „Þegar öllu er á botninn hvolft,” sagði annar þeirra,
, ,emm við báðir þjónar guðs.
,,Rétt er það,” svaraði hinn. ,,Svo við skulum þjóna honum sem
best við kunnum — þú áþinn hátt, og ég áhans.”