Víkurfréttir - 23.05.2024, Qupperneq 10

Arnar Magnússon, strandveiðisjómaður á Golu GK, bjargaði lífi
Þorvaldar Árnasonar, lyfjafræðings og strandveiðisjómanns, úti fyrir
Garðskaga í síðustu viku. Þorvaldur var á leiðinni til fiskjar á Höddu
HF þegar fraktflutningaskipið Longdawn sigldi hann niður á sigl-
ingaleið um sex sjómílur norðvestur af Garðskaga á þriðja tímanum
aðfaranótt fimmtudagsins 16. maí síðastliðinn. Arnar og Þorvaldur
hafa þekkst í um fjóra áratugi. Þeir voru saman á sjó í gamla daga og
hafa svo verið að fást við strandveiðar á bátum sínum sem þeir gera
út frá Sandgerði. Þorvaldur er nýlega byrjaður að stunda sjóinn að
nýju. Hann átti Apótek Suðurnesja og Lyfjaval þar til fyrir stuttu að
hann seldi reksturinn. Í stað þess að setjast í helgan stein ákvað hann
að hafa eitthvað fyrir stafni með sjómennsku.
„Við fylgdumst að þegar við vorum
að fara út klukkan tvö og töluðum
saman þegar við vorum komnir
út fyrir sundið þegar klukkan var
tíu mínútur yfir tvö. Við vorum á
sömu stefnu hérna norðvestur eftir
og hann var aðeins vestan við mig.
Ég var að fylgjast með skemmti-
ferðaskipi sem var að koma og svo
sá ég að það var fraktari á ferðinni
framar. Hann var svo kominn
vestur fyrir mig þegar ég sigli fram
á það sem ég hélt að væri gámur
í sjónum, því þeir hafa verið að
skoppa af þessum skipum. Þá sá
ég fiskikar. Það var myrkur og
þegar ég kem nær sé ég að þetta
er bátur og ég sé nafnið á honum
og fékk bara sting í hjartað. Þetta
er góður vinur minn sem ég er
búinn að þekkja í 40 ár. Báturinn
var á hvolfi og ég kallaði strax í
Landhelgisgæsluna að fá þyrlu og
reyna að gera eitthvað sem fyrst.
Ég sagði þeim að hann væri fastur
inni í bátnum. Ég gat ekkert gert
því báturinn flaut þannig að hann
var alveg á hvolfi og hallaði aðeins
í stjór og niður að aftan. Ég beið
við bátinn og þá skýtur honum
upp. Þá hafði hann náð að komast
í flotgalla inni í bátnum og náð að
brjóta sér leið út. Hann var svo
þungur að ég varð að koma með
bátinn og draga hann að. Til að
ná honum um borð tók ég hann
að aftan við stigann. Ég lét hann
setjast á grindina og sagði honum
að slaka á og aðeins að róa okkur,
því við vorum í góðum málum.
Gallinn hans var fullur af sjó svo ég
varð að skera skálmarnar af til að
ná honum um borð. Annars hefði
ég ekki náð honum.
Þegar hann var kominn um borð
fékk hann þurr föt og kaffi og við
knúsuðumst. Þetta var bara yndis-
legt. Ég hafði fengið sting í hjartað
en þarna fékk ég gleðina í hjartað á
ný þegar ég var búinn að ná honum
um borð. Þetta er það besta sem
nokkur sjómaður getur tekið þátt
í, að bjarga öðrum.“
Varstu þarna búinn að sjá
skemmdir á skrokknum á
bátnum hjá honum?
„Nei, hann hallaði þannig og
ég var að reyna að sjá ljós inni í
bátnum hjá honum og hvort hann
væri þar. Það var verst að ég gat
ekkert gert.“
Vissi hann hvað gerðist?
„Hann sagði að það hafi bara
verið högg. Mér datt strax í hug
að það hafi verið fraktskipið. Ég
lét líka Landhelgisgæsluna vita
af því. Það passaði miðað við fjar-
lægðina í skipið. Það var alveg blíða
og ekkert að sjónum. Ef þú siglir á
rekald á svona bát, þá fer hann ekki
á hvolf, það fer bara skrúfan og
stýrið. Þetta er fimm tonna bátur
og það þarf eitthvað mikið til að
svona bátur fari á hvolf.“
Arnar tekur strax stefnuna á
Sandgerði með Þorvald þar sem
sjúkrabíll beið þeirra. Farið var
með Þorvald í skoðun á Heil-
brigðisstofnun Suðurnesja, en
hann hafði aðeins vankast við
áreksturinn við flutningaskipið.
Arnar tók hins vegar stefnuna aftur
á miðin og fiskaði vel.
„Maður uppsker eins og maður
sáir. Ég er búinn að læra það í
lífinu og það gerðist þarna.“
Er þetta þinn stærsti róður?
„Þetta er stærsti róðurinn á
ævinni. Ég er búinn að vera 44 ár
til sjós og þetta er stærsti róður
sem ég hef nokkru sinni farið og
ég vona að ég þurfi aldrei aftur að
fara svona róður.“
Þegar Víkurfréttir ræddu við
Arnar var hann nýbúinn að landa
afla dagsins. Hann hafði um morg-
uninn heyrt í Þorvaldi og hann hafi
verið nokkuð brattur.
Ætlar hann aftur á sjóinn?
„Ætli ég taki hann ekki bara með
mér. Það er sennilega öruggast að
hann sé bara með mér.“
Arnar segir að þegar hann
hugsar ferlið til baka þá hafi verið
erfitt að geta ekkert gert, því það
hefði getað stofnað honum sjálfum
í hættu. Það hafi því verið mikil
gleði að sjá Þorvaldi skjóta upp
við hliðina á bátnum. Björgunin
hafi þannig tekið stuttan tíma og
þeir hafi verið fljótir í land. Hann
hafi siglt Golu GK á sparisiglingu
í land, þ.e. það hafi verið aðeins
meiri eldsneytisgjöf en vanalega.
Arnar vill leggja áherslu á að
menn tali saman úti á sjó. „Ef við
hefðum ekki verið búnir að tala
saman, þá er ekki víst að það hafi
farið svona vel. Menn verða að hafa
samband sín á milli en vera ekki
að þverskallast einhversstaðar og
enginn veit neitt og þú lendir
kannski í ógöngum. Að hafa sam-
skipti er lykilatriði,“ segir Arnar
Magnússon, strandveiðisjómaður,
í samtali við Víkurfréttir.
Um sjóslysið
Stjórnstöð Landhelgis-
gæslunnar barst neyðarkall
frá Arnari Magnússyni vegna
annars strandveiðibáts
klukkan 02:42 þess efnis
að bátur í grenndinni væri
að sökkva um sex sjómílur
norðvestur af Garðskagavita.
Þyrlusveit Landhelgisgæsl-
unnar var þegar í stað kölluð
út á hæsta forgangi ásamt
sjóbjörgunarsveitum Slysa-
varnafélagsins Landsbjargar á
Suðurnesjum. Þá voru nálæg
fiskiskip og bátar beðin um að
halda á staðinn.
Skömmu eftir að neyðar-
kallið barst Landhelgis-
gæslunni hafði Arnar Magn-
ússon aftur samband og tjáði
varðstjórum í stjórnstöð að
hann væri búinn að bjarga
manninum úr sjónum en báts-
verjanum tókst að komast í
björgunargalla þar sem bátur
hans maraði í kafi á hvolfi.
Maðurinn var kaldur eftir
veruna í sjónum og var siglt
með hann til Sandgerðis, þar
sem sjúkrabíll beið hans.
Björgunarskipið Hannes Þ.
Hafstein dró bátinn til Sand-
gerðis.
Flutningaskipinu Longdawn
var stefnt til hafnar í Vest-
mannaeyjum þar sem skip-
stjóri og tveir stýrimenn voru
handteknir. Skipstjórinn og
annar stýrimaðurinn voru úr-
skurðaðir í farbann í Héraðs-
dómi Reykjaness. Ummerki
um árekstur eru á báðum
sjóförunum. Ummerki voru
á Höddu HF eftir perustefni
Longdawn og á perustefni
flutningaskipsins mátti sjá
ummerki eftir áreksturinn.
Landhelgisgæslan vill koma
á framfæri sérstökum þökkum
til skipstjóra strandveiði-
bátsins sem sýndi mikið snar-
ræði við björgun mannsins og
einnig til annarra viðbragð-
aðila sem brugðust við með
skjótum og fumlausum hætti.
Stærsti róðurinn á ævinni
n Arnar Magnússon bjargaði vini sínum, Þorvaldi Árnasyni, úr sjávarháska eftir að flutningaskip sigldi hann niður norðvestur af Garðskaga.
Hilmar Bragi Bárðarson
hilmar@vf.is
1
2
4
3
5
1. Arnar Magnússon strandveiðisjómaður á Golu GK kemur í land með flot-
búninginn sem hann þurfti að skera af Þorvaldi. 2. Flutningaskipið Longdawn
í Vestmannaeyjum. (Ljósmynd: Þorsteinn Gísla) 3. Björgunarskipið Hannes Þ.
Hafstein við Höddu HF þar sem hún marar í kafi um sex sjómílur norðvestur af
Garðskaga. 4. Þorvaldur Árnason lyfjafræðingur og strandveiðisjómaður var á
Höddu HF og var bjargað af Arnari. Þeir hafa verið góðir vinir í fjóra áratugi og
verið saman til sjós. 5. Hadda HF komin upp á bryggju í Sandgerði, þangað sem
báturinn var dreginn. Eins og sjá má á skrokki bátsins er hann talsvert brotinn
eftir áreksturinn við flutningaskipið. VF/Hilmar Bragi Bárðarson
Arnar Magnússon strandveiðisjómaður á Golu GK.Björgunarskipið Hannes Þ. Hafstein komið til Sandgerðis með Höddu HF. VF/Hilmar Bragi Bárðarson
10 // VíKurFrÉttir á SuÐurNESJum