Mímir - 01.03.1967, Qupperneq 15

Midium morgni nærri
múndeg aptur gá
Var þá hálfu hærre 10
eg horfde lundinw á
lauíit og greinir grænar
greidduz út so beint
Víst var vedrit hreint.
Dagmálastund án strídu 15
þeim stoltum lunde nær
stód eg þá beint med blídu
því blómstrin vórú mer kær
laufit og greiner grænar
greidduz yfer mig út 20
eg hafde ei harma Sút.
Á hádegi lauí med lystum
þat leitz mer grænt at siá
med fyrna faugrum qvistum
furdu vænt at riá 25
i aullum blóma sínum
allur lúndurenw stód
hans var hefdin gód
None nærri mundi
náálega verdrit hvast 30
Dálegur Stormúr dunde
dreifdiz laufit fast
næfur og baurkinw bæde
burtó hafde med ser
Soei var meir epter. 35
Stofnar einir stódu
þar studdiz Eikin vid
hvar eru þá greiner gódu
er girntiz firda lid
i búrtu, sem mest þez> máttú 40
þat minwiz hver ed veit
So engin aptur leit.
15. 2.: Hér er strikað yfir med og án skrifað
fyrir ofan.
25. 2.: v hefur hér verið skrifað ofan í g.
32. 2.: Hér 'hefur verið skrifað vedrit, en
'strikað út og sett laufit.
BLÓMIÐ í GARÐINUM.
Eg Leit i Einum garde, 1
yfrid fagurt blöm,
hvar eingen Man» þess varde,
eg so þangad kom,
einatt a mig starde 5
Auds firer fagranw Röm,
sú Listúg Lilianw fröm.
Hun er so hijr ad Lijta,
sem herme eg ungre frá, 10
riett sem Rösenw hvijta,
eda Rinne blod i sniá,
0ngva yfrid nijta,
eg med augum sá,
adra værne en þá. 15
3. 2. Svo hdr.
4. 4. Svo hdr.
II.
I upphafi Ijóðsins, Eikarlundurinn, fer skáldið
út í skóg að skemmta sér. Lundurinn stendur
þá í blóma. Skáldið lýsir honum því næst og
notar fá orð til þess: Hann er fagur, furðufagur,
og tréð ber firnafagra. kvisti. Lundurinn er og
stoltur, hefð hans er góð. Það má kannski finna
að því, að orðin fagur og góður séu óljósrar
merkingar, en skáldið reynir að gefa orðum
sínum aukið gildi með því að bæta áherzluorð-
unum firna og furðu við.
Lundurinn blómstrar rúmlega hálfan dag.
Degi Ijóðsins er skipt niður í eyktir: árla morg-
uns, miður morgunn, dagmála!stund, hádegi og
nón, en þá skellur stormurinn á. Skáldið teikn-
ar myndina ekki lengra. Það er ekkert eiginlegt
kvöld, enda þótt í síðasta erindinu sé sem
rökkva taki óðum:
hvar eru þá greiner gódu
er girntiz firda lid
Veðrið er áhrifavaldur í myndinni. Þar nær
skáldið fram skýrustu dráttunum:
Dagur gaf drengium varla
dyra birtu af ser
15