Voröld - 01.11.1948, Síða 8
Síldarverksmiðjan í Örfirisay rís nú sem óSast upp. Þessi bygging er flugskýli frá Keflavík,
sem rifið var niður og flutt til Reykjavíkur.
ið mótfallinn því, að Örfirisey
væri tekin undir síldarverk
smiðju. Menn sögðu, að út-
sýn mundi eyðilögð, eyjaii
eyðilögð, ólykt mundi berast
yfir bæinn.
En það kom ekkert málimu
við, hvað Eeykvíkingar
héldu um þetta mál. Þeir
vildu ræða það í fegrunarfé
laginu, en borgarstjó.ri er for
maður þess, og félagið hefur
sofið vært síðan á stofnfund
inum. Reykvíkingar skrifuðu
greinar gegn þessum verk-
smiðjustað og smidu dagblöð
unum. En það var búið að
,,tala við“ ritstjórana. Morg
unblaðið birti lofgrein um
verksmiðjuna, en neitaði for
manni Slysa'varnafélagsins
um grein gegn verk.smiði-
unni. Vísir og Þjóðviljinn
neituðu einnig um rúm i'yrit
slíkar grainar, en Alþýðu
blaðinu fannst það hneyksli,
ef þessar raddir fengju ekk,
að koma fram. Og það er
hneyksli. að hagsmuraklík-
iur skuli geta keflað þrjú af
stærstu dagblöðum lands’ns
Kveldúlfur cg borgarstjó'
inn fóru sínu fram, og bygg-
ing verksmiðjunnar í Örfir-
isey var hafin. Reykvíkingar
8
sáu, að það þýddi ekki að
fárast um það frekar, og þeir
hættu að tala um málið. En
einn maður neitaði að gefast
upp. Það var Ólafur Hvann-
dal, prentmyndameistari. —
Hann hefur gefið út litprent-
an pésa, þar sem hann ræðst
gegn verksmiðjubyggingunni
í Örfirisey. „Örfirisey er eins
og lítið barn, sem Reykjavík
á. Nú á að fórna því fyrir
hagsmiuni örfárra manna“,
skrifaði Ólafur, í lok ritgerð
Frú Guðrún Brunborg.
arinnar segir Ólafur: ,,Fljót-
ið ekki soíandi að feigðarósi,
svo að nafni höfuðborgar
okkar verðj ekki breytt úi
Reykjavík í Grútarvík“.
Horegur í litum
Við Breiðuvík í Berumlhé-
raði, skammt sunnan við Osló,
bjó hamingjuBÖm fjölskylda,
— heimilisfaðirinn Salomon
Brunborg og kona hans, Guð-
rún Bóasdóttir Brunborg frá
Stuðlum í Reyðarfirði. Þau
íttu fjögur börn, eina dóttur
>g þrjá syni. Þeirra elztur var
Dlafur, vasfcur piltur og vel
l-efinn, og stundaði ihann mám
/ið verzlunarháskólann í Osló.
Hann hafði ymdi af siglmgum,
o-g hafði smíðað sér bát, sem
hann lék sér í á Oslóarfirði.
Þegar Noregur var hernuan-
inn, vaknaði ættjarðarást Ól-
afs og (hatur á kúgurunum.
Hann var þá liðlega tvítugur,
og leið ekki á löngu, þar til
’iann var orðinn foringi
angra manna í nágrenninu,
þjálfaði þá og annaðist rit-
stjórn að leynilegu blaði, sem
Frh. á 23. síðu.
VORÖLD