Bergmál - 01.08.1955, Page 14

B E R G M Á L------------------
að hún hefði haft sitt fram, ef
Grinton lávarður hefði ekki
íarið að taka undir með henni
og bæta við ýmsum röksemdum
frá eigin brjósti máli hennar til
stuðnings. Vafalaust hefur þessi
ungi lávarður litið á Peter
frænda sem nokkurs konar
dráttaruxa, sem hver og einn
gæti teymt á hornunum eins og
honum sýndist.
En þótt hann gæti þolað und-
anbrögð og stríðni Soffíu, þá
var allt öðru máli að gegna, þeg-
ar ungur fábjáni ætlaði að hann
gæti líka strítt honum.
Peter frændi bar á vissan hátt
virðingu fyrir aðlinum, og stillti
því að nokkru tilfinningum sín-
um í hóf. Þó gekk hann nú að
Grinton lávarði, sem var smá-
vaxinn maður, hóf hann á loft
og setti hann varlega ofan á hið
stóra píanó. Síðan tók hann
eiginkonu sína undir hendina og
gekk á brott.
(Charles frændi tók sér mál-
hvíld, þegar hér var komið sögu
og horfði hugsandi út um glugg-
ann.)
Enginn veit með vissu. hvað
Soffía frænka hugsaði í raun og
veru um þennan atburð, en við,
sem þekkjum konur að nokkru,
við getum gert okkur það í
hugarlund. Það hlýtur að kitla
--------------------- Á g ú s x
hégómagirnd konunnar, jafnvel
meira en nokkuð annað, að
eiginmaður hennar, heljarmenni
að burðum, taki hana á loft og
beri hana með valdi á brott frá
elskhuga hennar.
En sennilega hefir þessi at-
burður þó haft sterkari áhrif á
hana heldur en aðeins að kitla
hégómagirndina. Að minnsta
kosti getur maður álitið slíkt,
ef maður lítur á það, sem síðar
gerðist. Því að upp frá þessum
degi og til æviloka, en hún lifði
aðeins fáein ár eftir þetta, þá
var hún Peter mjög handgengin
og ástúðleg, og virtist ekki
hugsa um annað eða aðra en
hann.
Þó var langt frá því að hún
hefði þrælsótta af honum, eða
hann hefði brotið kjark hennar
á bak aftur. Hún hélt áfram að
stríða honum og snúa honum
um litla fingur sér eins og henni
sýndist, til æviloka. Munurinn
var sá, að hún sneri allri sinni
ótæmandi lífsorku og þrótti að
honum í stað þess, að hún hafði
áður snúið því frá honum.
Það var á þessum síðustu ár-
um hennar, sem ég kynntist
henni og jafnvel þótt ég væri
barn, sá ég að hún var lífið og
sálin, ekki aðeins innan heim-
ilisins, heldur einnig á búgarð-
12