Bergmál - 01.08.1955, Blaðsíða 20

B E R G M Á L -----------------
einlæga samúð sína. „Því er ver
og miður, herra Granger, að
lmrra Ransom á enga innstæðu
hér lengur.“ Og svo hafði hann
hvislað: „Hann kom hingað í
morgun um leið og opnað var
og tók út alla sína peninga, —
auðvitað ber mér engin skylda
til að segja yður frá því, og’
kemur mér ekki við, en ég þyk-
ist sjá hvar skórinn kreppir.“
Slim Granger sneri því á
brott frá gjaldkerastúkunni með
ávísun Ben Ransoms í hendinni
óinnleysta — falska ávísun á
9820 dollara og var í mann-
drápshugleiðingum.
Hann sagði við sjálfan sig, að
hann gæti ekkert að gert, það
var ekki hægt að innheimta
spilaskuldir með fógetavaldi.
Og hann var ekki einn þeirra,
sem nota skammbyssu við inn-
heimtu, eða láta menn greiða
reikning framan við byssukjaft-
inn. Hann var ekki heldur svo
mikils-metinn borgari, eða nógu
hátt settur í þjóðfélaginu að
nauðsyn bæri til að sýna honum
óskerta virðingu. Hann var að-
eins Slim Granger haldinn mátt-
vana reiði og sjúkur á sál og
líkama, með falska ávísun í
veskinu sínu og vissuna um það
að allir draumar sem hann hafði
haft um það að setjast að með
------------------------ Ágúst
Mary Lou Anderson á naut-
gripabúgarði, sem enn var ó-
keyptur, höfðu gufað upp í
hinu kuldalega andrúmslofti
fjárhættuspilarans. Og verst af
öllu var það, að bróðurpartur-
inn af þessum níu þúsund átta
hundruð og tuttugu dollurum
voru í raun og veru hans eigin
peningar, sem gamli Ben Ran-
som hafði unnið af honum í spil-
um viku áður.
Ransom var einn af sterk-rík-
us'tu mönnum borgarinnar, ill-
ræmdur fjárplógsmaður, sem
græddi stöðugt á fasteigna-
braski og aldrei átti neitt á
hættu þótt hann léti stöku sinn-
um undan löngun sinni í fjár-
hættuspil.
Slim Granger nam staðar á
sólbakaðri götunni og lét hug-
ann reika til Krókódílaklúbbs-
ins, þar sem allir betri borgarar
Greenfield litu inn, til að taka
stund og stund þátt í pókerspili,
sem áreiðanlega var hið stærsta,
í nánd við Missisippi, og stöðugt
var í gangi alla daga, kvöld og
nætur. Hann hafði spilað við
alla, sem litu inn. Hann hafði
séð sína góðu daga og kvöld
engu síður en vonda daga og
kvöld, en hann hafði aldrei fyrr
rekið sig á það, að nokkur með-
limur klúbbsins legðist svo lágt,
ó
18