Bergmál - 01.08.1955, Blaðsíða 24

S K Á L D I Ð
Dœmisaga eftir Oscar Wilde.
Sonur Osears Wilde hefur nýlega
gefið út endurminningar sínar í bók
og þar er að finna ýmsar smásögur,
dæmisögur og annað, sem faðir hans
hefur sagt í samkvæmum og mann-
fundum, en sem kunnugt er var hann
talinn einn af færustu mælskumönn-
um Breta, bæði fyrr og síðar, og
fyndnasti og fjörugasti maður í sam-
ræðum, sem hægt var að hugsa sér,
enda er snilld hans á því sviði talin
standa jafnvel enn hærra heldur en
skáldskaparlist hans. Úr þessari bók
er eftirfarandi dæmisaga tekin.
Skáldið bjó uppi í sveit í
faðmi friðsælla skógarlunda og
grösugra engjafláka en á hverj-
um morgni hélt hann inn til
borgarinnar stóru, langt hinum
megin við bláu fjöllin og á
hverju kvöldi kom hann aftur.
Og' í kvöldhúminu söfnuðust
börn og fullorðnir í kring um
hann á meðan hann sagði frá
öllu því dásamlega, sem fyrir
hann hafði borið yfir daginn,
bæði í skógunum, meðfram
fljótinu og uppi á fjallatindun-
um.
Hann sagði frá því, hvernig
litlu brúnu skógardísirnar höfðu
gægzt fram á milli grænna lauf-
anna í skóginum.
Hann sagði frá því, hversu
hinar grænhærðu hafmeyjar
höfðu stigið upp úr spegilslétt-
um haffletinum, sungið fyrir
hann og spilað á hörpur sínar.
Hann sagði einnig frá því,
hvernig hinn stóri kentár, sem
hann hafði mætt uppi á fjalls-
tindinum hafði skokkað á
brott hlæjandi, hulinn rykskýi.
Slíkar sögur og ýms önnur
dásamleg ævintýri sagði skáld-
ið börnunum og hinum full-
orðnu á kvöldin, er þau hópuð-
ust í kring um hann á meðan
kvöldskuggarnir lengdust og
aftanroðinn dofnaði á vestur-
himninum.
Hann sagði þeim dásamlegar
sögur af öllum hinum undar-
22