Bergmál - 01.08.1955, Side 47

1955
B E R G M Á L
varð að fjarlægja. Lögreglan
skyldi ekki finna annað en bíl,
sem væri allur sundurtættur,
bíl sem síðar myndi upplýsast
að væri viðriðinn ránið og svo
mann í litlu húsi niður við sjó-
inn, dáinn. Og síðan myndi lög-
reglan halda áfram að leita að
laglegri konu, sem virtist hafa
gufað upp gersamlega. Max
þreifaði á skammbyssunni í
armholinu og gekk svo fram í
setustofuna. Bakki með kaffi á,
stóð á borðinu, en Charnot stóð
við gluggann og horfði út yfir
hafið. Ferðataskan lá á gólfinu
rétt við dyrnar og græna
skjalataskan lá ofan á henni
og á þeirri hliðinni sem
sneri upp stóð: „Spilahöllin í
Rocville11. En þessi staðreynd
olli Max engum áhyggjum nú,
eftir að viðskiptum hans við
Charnot væri lokið, þá myndi
hann losa sig við þessar tvær
töskur. Hann settist að kaffinu
um leið og hann sagði: „Það
virðist fara vel um yður hér.“
„Já, þetta er griðastaður minn.
Ég er mjög hamingjusamur hér,
mjög hamingjusamur.“ Charnot
sneri sér að Max og brosti. „En
auðvitað er ég kominn á efri ár
og það er ekki margt sem ég
krefst af lífinu, aðeins bækur,
hljómlist og dálítið af mat og
drykk.“
„Mínar kröfur yrðu áreiðan-
lega meiri en svo.“
Charnot hló. „Þetta nægði mér
heldur ekki, er ég var yngri að
árum. Líður yður betur nú?“
„Já, mér líður ágætlega.“
„Það er sími frammi í anddyr-
inu, ef þér vilduð hringja til lög-
reglunnar eða einhvers verk-
stæðis vegna bílsins.“
„Ég ætla að ljúka kaffinu
fyrst. Þakka yður fyrir.“
Charnot kinkaði kolli og sneri
sér út að glugganum á ný. Max
gekk hljóðlega aftan að honum.
Charnot hreyfði sig ekki, en hélt
áfram að stara út á hafið í gegn-
um þykku sólgleraugun sín.
Kyrrlátt bros hvíldi yfir karl-
mannlegu andlitinu. Það var
eitthvað sérstætt í fari þessa
manns, sem ögraði Max og
vakti andúð í brjósti hans. Hann
var svo rólegur og óbifanlegur,
—• maður sem auðsjáanlega tók
því sem að höndum bar með
jafnaðargeði og gerði litlar kröf-
ur til lífsins, eins og hann hafði
sagt sjálfur. Max stakk hendinni
í barm sér og í sömu andrá
rykkti hann skammbyssunni
fram og hélt henni á loft.
Charnot sneri sér nú við og
brosti enn um leið og hann leit
á Max. „Hvers vegna hafið þér
45