Bergmál - 01.08.1955, Blaðsíða 53

B E R G M Á L
1 955 --------------------------
Þannig höfðu Cotton-hjónin
eignast þetta hús. Fallegt hús
með mörgum skemmtilegum
herbergjum, sem enn báru
menjar eftir guðhræddar, hóg-
værar klerkafjölskyldur, iðnar
maddömur og samvizkusamar
vinnukonur og sand af börnum.
Sam Cotton hafði fundið hæðar-
töflu eins barnahópsins mark-
aða í dyrastaf svefnherbergis.
Neðstur var Benjamín litli, að-
eins tæp þrjú fet frá gólfi og efst
var Rut, sú níunda í röðinni.
Ánægjulegt hús, að einu atriði
undanskildu.
Hann var ekki ánægður með
kjallarann.
Þetta gat í raun og veru tæp-
ast heitið kjallari. Við endann á
þvottahúsinu lágu tvö þrep
niður og þaða'n lá rangali niður
á við eins og stóreflis botnlangi.
Hann hafði verið notaður sem
forðabúr fyrir sauðarkrof og
svínslæri og annað þvílíkt. Ef
lýst var upp undir loftið mátti
enn sjá ryðgaða járnkróka neð-
an í bitunum. Gólfið hafði verið
steypt, en var víða mjög
sprungið.
„Tilvalinn staður fyrir koks,“
sagði frú Cotton.
Það var orðið áliðið sumars
þegar þau fluttu inn, en vegna
þess að veturinn áður höfðu
verið kuldar miklir, hafði hún
vaðið fyrir neðan sig og pantaði
fjögur tonn. Einhvern veginn
hafði henni tekizt að ná svona
miklum birgðum í einu, hvaða
brögðum sem hún hefir beitt til
þess.
Frú Cotton fékk alltaf vilja
sínum framgengt, — að lokum.
Haustið leið og varð að vetri,
veturinn að vori, og Sam Cotton
hélt stöðugt uppi kvöldferðum
sínum niður í kjallarann, enda
þótt honum geðjaðist það alltaf
illa. Stundum þurfti aðeins að
bæta einni skóflu á eldinn,
stundum tveimur. Kolahaugur-
inn fór minnkandi. En eftir því
sem hann rénaði, jukust kyn-
legir hugarórar í sálarfylgsnum
herra Cottons.
Það var eitthvað voveiflegt
við þennan kjallara. Og þetta
illa var innst inni í horni, niður
við gólf þar sem kokshrúgan var
þykkust.
Hann fór að reikna það út í
huganum hve langt myndi þang-
að til hann hefði lokið koks-
hrúgunni í horninu, miðað við
sömu eyðslu og verið hafði.
Tveir mánuðir. Einn mánuður.
Hann sagði konu' sinni ekki
frá þessum hugarburði, því að
hún var laus við alla ímynd-
unarveiki og átti til að gagn-
51