Bergmál - 01.08.1955, Síða 58

Framliuldssaga:
Leyndarmál
liælisins
Eflir Robin York.
Sannleikurinn um Tona.
Christine þagði andartak, en er hún hóf máls á ný hafði hún
fullt vald yfir rödd sinni. „Það er bezt að ég byrji á byrjuninni,“
sagði hún hægt, „mér finnst það auðveldast.“ Hún þagnaði aftur
andartak, en sagði svo festulega: „Ég mætti Tona fyrst í samkvæmi.
Ég hafði þá nýlokið prófi og hann var í orlofi. Ég varð víst ást-
fangin af honum strax þetta fyrsta kvöld, sem ég sá hann. Hann
var svo kátur og áhyggjulaus.11 Einhver annarlegur glampi sást í
augum hennar, er hún fór að rifja upp fortíðina.
„Við hittumst oft og mörgum sinnum í þessu fyrsta orlofi hans,
og áður en hann fór til herþjónustu á ný bað hann mig að giftast
sér, og þá fannst mér eins og allir draumar mínir hefðu ræzt. Hann
átti að vera utanlands tvö ár samfleytt og við ráðgerðum það að
ég héldi áfram á þeirri braut, sem ég hafði markað mér og við
mundum svo giftast, þegar hann kæmi heim aftur.“
56