Bergmál - 01.08.1955, Síða 60

BeRGMÁL------------------------------------------------ÁGÚST
Rödd hennar titraði, er hún hélt áfram; ;/Hann hafði gerzt lið-
hlaupi úr brezka flughernum, en hann sagði mér ekki hvers vegna
hann hefði gert það, hið eina sem hann sagðist geta sagt, var það
að þetta væri leyndarmál, sem honum væri ekki heimilt að segja
frá. Ég las dagblöðin með mikilli athygli, en aldrei kom neitt í
blöðunum um hann og að lokum fékk ég frænku hans, sem einnig
starfaði við flugherinn til þess að gera fyrirspurnir um hann og
hún sagði mér, að Tony væri skráður á opinberar skýrslur sem
liðhlaupr.
Meira fékk ég aldrei að vita, og ef ég á að vera fullkomlega hrein-
skilin, þá reyndi ég aldrei til að komast að sannleikanum. Og nú,
nú veit ég ekkert hvað ég á að halda David, ef þú gerir brezka
flugmálaráðuneytinu aðvart.
David þagði langa stund og hélt áfram að horfa niður í borðið.
Christine horfði á hann og var augljós örvæntingin í svip hennar.
Er David tálaði loks til hennar var rödd hans undarlega þvinguð.
„Christine, hvað er hið rétta nafn hans?“
„Það var Mordaunt, Tony Mordaunt. Því spyrðu að því David.
Hvað er að?“
Þetta nafn hafði auðsjáanlega mjög sterk áhrif á David. Hann
var orðinn náfölur í andliti og hönd hans titraði er hann rétti hana
fram. „Tony, þú átt við að hann hafi heitið Anthony Mordaunt,
er það ekki?“
Christine hristi höfuðið. „Nei, Tony var aðeins gælunafn. Hið
rétta nafn var Cecil, en honum geðjaðist ekki að því nafni.“
„Já, hann hét Cecil d’Arcy Mordaunt,“ hélt David áfram, „og
hann var flugsveitarforingi.“
Hún hallaði sér áfram áköf og óttaslegin yfir þeirri breytingu,
sem orðið hafði á honum.
„Já, það er rétt David, en hvað veizt þú um hann?“
„Ég veit um ástæðuna fyrir því að hann gerðist liðhlaupi,“ sagði
David þunglega. „Ég veit hver ákæran á hendur honum var og það
átti að leiða hann fyrir herrétt. Jafnskjótt og þér höfðuð sagt mér
þessa sögu, skildist mér að það gat enginn annar verið en Mordaunt,
en ég var samt að vona að svo væri ekki. Hamingjan hjálpi okkur,
Christine, þetta er annað en gaman.
58