Goðasteinn - 01.09.2008, Blaðsíða 38

Goðasteinn 2008
Samskipti við Jón bróður
Eyvindur hafði verið eltur um allt hálendið, náðst noklcrum sinnum en alltaf náðu
bæði hann og Halla að sleppa aftur frá sýslumanni. Þó svo að Eyvindur væri búinn
að flakka lengi um hálendið var hann ekki búinn að slíta taugarnar til Hruna-
mannahrepps enda rista þær djúpt í öllurn Hreppamönnum. Vitað er með vissu að
Eyvindur hafí nokkrum sinnum komið og dvalið hjá Jóni bróður sínum í Skipholti
og voru hann og Halla þá geymd á skemmuloftinu. Sá Jón þeim fyrir mat og
húsaskjóli. Þegar Eyvindur hélt svo aftur á fjöll klyfjaði Jón hann af búsáhöldum
og mat. Þetta voru ekki einu samskiptin sem þeir bræður höfðu sín á milli því á
Skipholtsfjalli, langt frá allri byggð, er lítið byrgi sem kallað er Eyvindarbyrgi.
Þama er talið að Jón hafí farið með mat og skilið eftir handa Eyvindi sem síðan
hafí komið og sótt hann í skjóli nætur.
Lokaorð
Ekki verður farið frekar yfír sögu Eyvindar í þessum skrifum en hann var
útilegumaður til fjölda ára og til að fara yfír alla sögu hans þyrfti heila bók.
Eyvindur var góður maður sem lenti eiginlega öfugu megin í lífínu. Ekki er hægt
að segja að Eyvindur hafí verið illa innrættur eða vondur maður þótt hann sé
frægasti útilegumaður Islandssögunnar. Þjófaferill Eyvindar hófst ekki fyrir
alvöru fyrr en hann var kominn inn á fjöll í útlegð þar sem hann sta! fé og
hrossum sem þar voru í útigangi, sér til matar til þess að lifa af.
Eyvindur var um 40 ára skeið flóttamaður uppi á reginfjöllum þar sem engum
manni var hugað líf yfir vetrartímann. Engar ákærar eða dómar era til sem sýna
fram á að Eyvindur hafí verið þjófur áður en hann lagðist í útlegð. Eyvindur og
Halla komu aftur af tjöllum einhvern tírna á árunum 1780-1785 og fengu að
setjast að í Grunnavíkursókn. Þá var séra Helgi Einarsson þar prestur og hafði
leigurétt á Hrafnsijarðareyri. Leyfði hann þeim að vera þar það sem þau áttu eftir
ólifað eftir að allar sakir þeiixa voru upp gefnar.
Þarna voru þau bæði um 70 ára gömul og því lúin eftir ljallavistina en þó mjög
langlíf miðað við fólk á þessum tíma. Þau höfðu áður gert nokkrar tilraunir til að
koma til byggða og lifðu þá í góðu samlyndi við annað fólk sem þau hefðu ekki
getað gert hefðu þau verið talin hættuleg. En einhvern veginn náðu yfírvöld alltaf
að hrekja þau aftur á fjöll og neyða þau til að lifa á stuldi. Mér fínnst það skrítið
því á fjöllunr höfðu þau ekkert annað val en að lifa þessu lífi. Þau urðu að ræna
fólk til að lifa af. En áður en þau fóru til fjalla er ekkert sem segir að þau hafí
stundað þá iðju og hefðu þau fengið að koma aftur til byggða hefðu þau auðvitað
36