Goðasteinn - 01.09.2008, Blaðsíða 61

Goðasteinn 2008
Ég man alltaf eftir því þegar ég sá Iangafa við orgelið sem enn stendur í
stofunni í Hávarðarkoti heima í Þykkvabæ. Honum leið svo vel þegar hann sat við
það og spilaði sálmana sem hann var að æfa fyrir messumar sem voru á
sunnudögum. Ég var að vísu bara þriggja ára en ég man samt eftir því hvernig
fingumir á honum léku sér við nótumar. Hann naut þess svo að spila.
Flytur aftur í Þykkvabæinn
Sigurbjartur Ilutti svo aftur í Þykkvabæinn árið 1934 en þá var hann 16 ára.
Daginn áður en hann flutti spilaði hann í jarðarför í Landeyjunum, það var í
jarðarför fósturafa síns. Ég ræddi við Hjördísi Sigubjartsdóttur, dóttur hans, og
hún kvaðst alltaf muna eftir því þegar hún spurði hann hvort honum hefði ekki
fundist óþægilegt að spila í jarðarför afa síns en hann sagði að þetta væri bara
eitthvað sem hann átti að gera, það hafi ekki verið spuming um hvort honum hefði
þótt það óþægilegt. Hann var góður að spila á orgel og það þótti óþarfi að fá
einhvern annan til að spila, þannig að hann gerði þetta bara.4
Þegar hann flutti í Þykkvabæinn 1934 flutti hann ekki til mömmu sinnar heldur
fóm hann og fósturfjölskylda hans í Hávarðarkot. „Eftir það átti Sigurbjartur alltaf
lögheimili í Hávarðarkoti og varð brátt einn af máttarstólpum Þykkvabæjar við
hlið annarra merkra manna og kvenna sem gerðu hvort tveggja að halda hefðunum
og ryðja nýjum tímum braut inn í lífið í Þykkvabæ“.5
Jónína mamma hans hafði þá gifst Friðriki Friðrikssyni kaupmanni í Miðkoti í
Þykkvabæ og áttu þau þrjú börn: Guðjónu, Hilmar og Sigurð Grétar sem dó lítið
barn. Einnig var Elínborg alsystir hans hjá þeim.
Stuttu eftir að hann kom í Þykkvabæinn fór hann að spila sem organisti hjá
Þykkvabæjarkirkju og þá var hann aðeins 16 ára gamall. Ekki hefði ég verið
tilbúinn til þess að setjast á stól og fara að spila í messum 16 ára gamall og veit ég
reyndar ekki um neinn 16 ára ungling sem væri tilbúinn til þess. Það er engan
veginn hægt að bera samtíma hans saman við okkar tíma. 16 ára börn spila tölvu-
leiki og þegar þeim er sagt að fara í messu kemur ekki upp gleðisvipur. Aftur á
móti þegar messurnar nálguðust hjá Sigurbjarti kom heldur en elcki upp gleði-
svipur því hann hlakkaði svo til og honum fannst þetta svo gaman.
Þegar hann var orðinn 18 ára og nokkra vetur upp firá því fór hann á vertíðir í
Vestmannaeyjum og kom ekki tómhentur heim.
Eftir að hafa verið á sjó og dvalið í Vestmannaeyjum kynntist hann Halldóru
Magnúsdóttur og kom hún svo með honurn í Þykkvabæinn 1936, tveimur árum
eftir að Sigurbjartur flutti þangað. Halldóra fæddist í Vestmannaeyjum 18. nóv-
ember árið 1917.6 Svo liðu árin og allt lék í lyndi í Hávarðarkoti. Sigurbjartur og
Halldóra tóku þátt í búskapnum með Tyrfingi og Sesselju og hjálpuðu mikið til.
59