Goðasteinn - 01.09.2008, Blaðsíða 33

Goðasteinn 2008
sögunum er söguhetjan prýdd öllum þeim kostum sem hugsast geta. Eitthvað
hlýtur þó að vera satt því eins og máltækið segir fýlgir öllu gamni einhver alvara.
Einhverju sinni fór saga af stað um ástæðu þess að svo geðþekkur og góður
drengur lenti í útlegð og varð að lifa af með því að ræna mann og annan. Það
þykja þó ekki vera neinar áreiðanlegar heimildir fyrir henni og líklegt að hún hafi
verið uppspunnin sem „afsökun“ eftir að Eyvindur var lagstur í útlegð. Sagan er til
í nokkrum blæbrigðum en hér verður sagt frá þeirri sem hefur fest meðal
Sunnlendinga.
Eyvindur átti að hafa tekið ostbita úr poka á klyfjahesti förukerlingar einnar og
gert gat í miðjuna á bitanum, smeygt honum svo upp á miðklakk á hestinum
hennar. Þá reiddist kerling svo að hún lagði á hann þau álög að hann skyldi aldrei
héðan af vera óstelandi! Þetta heyrði móðir hans og grátbað kerlingu um að taka
orð sín aftur en það gat hún ekki. Hún lagði það þó á Eyvind til bóta að hann
skyldi aldrei komast undir manna hendur. Upp frá þessu á Eyvindur að hafa verið
sístelandi. Þarna var Eyvindur ekki nema 14-16 ára gamall en lagðist ekki út fyrr
en mörgum árum seinna. Þess vegna þykir þetta ekki alveg passa við aðrar sögur
sem af honum fara.
Eyvindi var hvarvetna vel tekið og hann kom vel fyrir. Sýslumaður hælir
honum í bak og fyrir og svo á einnig við um fleira fólk. Það getur því ekki verið
að hann hafí verið hnuplandi af hverjum manni því á þessum tíma kærði fólk
hvaðeina sem frá því var tekið vegna harðindanna og hefði ekki sleppt því að
skammast yfír strákbjálfa sem rændi það! Aftur á móti er ekkert ólíklegt að
krakkar yfír höfuð á þessum tíma hafí hnuplað sér einum ostbita eða öðru álíka
þegar tækifæri gafst, sérstaklega krakkar úr eins stórri ijölskyldu og hann. Vegna
harðindanna getur ekki verið að alltaf hafi gengið vel að metta svo marga munna
og krakkamir hljóta því oft að hafa verið svangir.
Vistin
Æskuást Eyvindar var Guðrún bóndadóttir á Fossi sem er næsti bær við Hlíð. Þau
hittust á laun í nokkurn tírna og voru mjög ástfangin en foreldrar þeirra ætluðu
þeim ekki að giftast og fengu þau ekki leyfí til þess þó svo að þau vildu það bæði!
Guðrún varð ólétt og var hrakin úr sveitinni og fór til systur Eyvindar rétt við
Hellu á Rangárvöllum. Hún ól síðan sveinbarn og skírði það Jón. Jón eignaðist
síðar son sem var skírður Eyvindur og hefur Eyvindar-nafnið haldist áfram í þeirri
ætt. Eyvindur var sendur til Kjartans föðurbróður síns á bæinn Læk í Flóa til að
gleyma Guðrúnu og láta sár sín gróa þar til foreldrar hans eða Kjartan fyndu
handa honum konu. Var hann þar vinnumaður um nokkurt skeið en fór til sjós á
sumrin. Náði hann þannig að safna einhverju fé.
31