Føringatíðindi - 01.05.1893, Síða 4
Vágaprestur, Johansen, og hústrú
komu nú seinast við »I.auru«.
Apothekarin, Finsen, kom eisini í
sama skipi við hústrú síni.
Marinumálarin« Neumann mann
eisini vera komin í sama fari. »Dimma-
lætting« hevur ikki funnið hann imillum
liitt ferðingafólkið, og tað er ikki gott at
ætla, um hann er komin millum frakt-
góðsið ella í pakkapostinum.
»Jubilee« eitur eitt nýkomið fiskiskip,
sum kpt. Garshodn hevur keypt úr Noreg
til Oyndarfirðar.
»Dottin út« og druknaður er ein
drongur úr Funningi, Johannes Hojsted, sum
sigldi við Gjáarskispinum, slup »Nelson«.
Lýsihúsið í Klaksvík er brunnið
niður í grund.
2 kýr, hjá einum bónda norður á
Oyru doyði snogliga á básinum, uttan at
tað var skilligt, hvat ið hevði verið teimum
til meinar.
Hovuðsóttin sýnist nú at vera út-
đeyð í Dali og á Skarvanesi. í Kvivík
hevur ikki verið frítt fyri ta sjúkuna nú eitt
skifti og í Vestmanna er enn einki álítanđi.
Deyður er eldsti borgarin í Havn,
Jákup Niklasson, Sumbingurin, sum hann
kallaðist, Q2-ára gamalur. Hann var ramur
arbeiðsmaður og heilsugóður til tað síðsta.
Friðamaður var hann og væl kendur av
ollum, sum hóvdu viðurskiftur saman við
honum. Hann var ungur, tá ið hann bú-
settist í Havn, og hevur alla tíðina verið
frálíkur til at dyrka og bota um jðrðina.
Av Havnarmonnum mann hann hava verið
fyrstur til at fáa premiu fyri jarðađyrking.
Lýsingar.
ev betr/ e„„
Royn
hin viðgitna
China-Livs-Elixir
Waldemar Petersens i Frederikshavn.
China-Livs-Elixirur er magastyrkjandi
og upplívandi, gevur matalyst og heldur
matsmeltingina í ordan. Nógv góð skoðs-
mál eru at framvísa frá teimum, sum hava
brúkt hendan Lívs-Elixir.
Fæst ikki egta uttan hjá:
Tórshavns handilsforeining og
J. R. G. Heinesen í Miðvági.
in og hvor, sum vil hava egta China-
J.ivs-Elixir, hyggi væl eftir, at hvort
glasið hevur tað registreraða varumerki:
Ein Kinesari við glasi í hond og firmanavnið
V P
Waldemar Petersen og i forseglingim • •
í grðnum lakki.
Prentað hjá „Fær« Amtstiđenđcs BogtrykkerÍ“. — Blaðstýrari: R. Effersd.
6
tí hetta xrar ikki firsta ferin,
hann hevji fingi krakk, men tó
hevji ta gjðrt honun so ilt, at
hetta var skild í tí stóra »peri-
ali«, i hann hevji fingisærtann
morgunin.
IL
Tair vóru blivnir maira tí-
gandi, og ta sá út firi, at tair
vóru nær um at sovna, tá i
Pætur tekur hálvpeglaglasi í
hond attur, fidlir ta og sigur
vi Jænus:
»Tú plægar altíð at vera so
raskur at Ijúgva edla gera av;
spinn okkun nú ain enda, og
lat okkun halda okkun á ga-
man.s
7
»Nai,« sigur Jænus, »lignara
skalt tú ikki kadla meg, og havi
eg vikvort sagt frá ainunkvðrjun,
sum hevur veri naka ótrúligt,
so havi eg altí sagt í rninna
lagi.«
»Ja, ta ger ainki, um tú lígur,«
sigur Pætur, »bara vit fáa naka
stuttligt,«
Tá i Jænus hevji svolgt ain
hjartastirkjara, setti hann seg
at skrðgga.
»Tann stðrsti stórkvalur, i eg
nakrantí havi sæ, var aina fer
eg og Jákup trímenningurin
vóru burtur í híiga sunnan firi
gjógv í itra parti. Vit gingu
upp ígjðgnun lieđlustíggj, og
tá i vit vóru komnir upp á