Fróðskaparrit - 01.01.1979, Blaðsíða 6

14
Ferðsluóhapp sum almannafyribrigdi
4. MYND
SKADD
4. mynd. Tey sum vórðu skadd á súkklu bólkað eftir aldri og kyni.
Tter skøvutu súlurnar vísa kvennkynið.
Samantikið ber tí til at siga, at tað eru fyrstuáranýtarar av
einumhvørjum ferðsluhátti, sum eru mest skaðahóttir. Hesi
fyribrigdi eru teknað á 3.—7. mynd. (Hansson 1974, Jørgensen
1976, Johansen 1968 og 1977).
Á 8. talvu síggjast ferðsluóhappini bólkað eftir vikudøgum
og klokkutíð. tJrslitini vísa flest óhapp seinnapartar; hetta er
tað sama sum aðrastaðni í Norðurlondum. Tað er ikki so
skillig samantrunking um vikuskiftini sum aðrastaðni (Hans-
son 1974).
Á 9. og 10. talvu síggjast tøl yvir møguligar orsakir til
óhappini; her verður hugsað um beinleiðis orsakir. Fyrst er
mett um rúsdrekkaávirkan. Talið (15,6 % av øllum ferðslu-
skaddum) er lægri enn annars í Norðurlondum, men av tí at
hetta er bert meting, ber ikki til at samanbera beinleiðis við
kanningar aðrastaðni, har tað eisini hava verið gjørdar blóð-
kanningar. Á 10. talvu sæst, hvussu tey skaddu sjálv hava mett
um orsøkina. Svarprosentið er lágt (36,3), men orsakirnar eru
tær somu, sum aðrar kanningar nevna: ov mikil ferð og hálka
eru tær, ið oftast verða nevndar, og síðan samanblanding av
ymiskum ferðsluháttum (akfar — fólk til gongu). (Honkanen
1976, Reigstad 1977).