Freyja - 01.10.1900, Síða 14

178
FKJL-YJA
lcga. En hvað er hann að gjöra? Sjíiðu! hann söfclar að slcjóta aftur.“
sagði njósnarinn. Iiobert var í þann veginn að skjóta aftur. En í því
datt skamuibyssan úr höndum Bretans. Iiann riðaði í stlðlinum augna-
blik, og steyptst svo niður á ísinn.
„Hann verður að eiga sig, hinir koma, það heyrist til þeirra,“sagði
njósnarinn.
„Já gló'ggtf“ svaraði ungmennið.
Bretinn lá g'l'afkyr, þoir félagar biðu okki boðanna, þoir vissu að
leitarmennirnir myntlu verða óðir er þeir tinndu foringja sinn danðaiin
og riðu nfi eins og hestarnir komust. Eærðin var betri en þeir höfðu hú-
ist við, svo þcim miðaði vel áfram.
Litla þorpið þarsem Peter Armstrong bjó var hálfa þriðju mílu frá.
ánni eftir braut þeirri sem flóttamennirnir fóru. Þeim datt ekki í hug
að hvíla sig þar, en njósnarinn vildi samt ná byssu sinni og fioiru sem
þar hafði orðið eftir, þogar þeir voru þ ir siðast. Þeir riðu þvi heim að
dvrunum og börðn hart. Innan skamms kom gamla nátthúfan út í
giuggánn, og.gamli maðurinn spurði hverjir úti væru.
„Karmel," var svarið. „Við megum ekki tefja, en fáðu mör byss-
una mina,“ bætti hann við. Armstro íg lokaði glugganum, kom út og
fagnaði þeim félögum innilega. „Eg hevrði að það ætti að hengja vkk-
nr,“ sagði hann. „Það átti ltka að gjöra það, ogsporhundar Breta eru á
hælum okkar, svo núer ekki timi að tefja,“ svaraði njósnarihn.
„Þið verðið að konni inn og yl t á ykkur munninn,“ sagði bóndiim.
„Nei, við meigum ekki ylirgefa hestana okkar.“ „Svo ernú það.
Jæja þá, bíðið þið augnablik," sagði bóndi og hljóp inn,en kom að vörmu
spori aftur með vinflösku og tvö glös, rendi á þ;iu, rötti þeim og sagði:
„Þetta hélt ég að væri allgott Jamika vln, drekkið nú drengir góðir.“
Þeir létu ekkí segja sér það tvisvar. og rendu glöiin I botn.Svo tók Kar-
mel byssu sína vandlega og hlóð hana að nýju. Rábert hlóð llka skamm-
byssu sína. Að því búnu stigu þeir á bak hestum sínum, buðu gamla
manninum góða nótt og riðu svo af stað. „Heyrðu!" kallaði Robert til
Armstrongs og sneri hestinum við. „Þú hefur ekki séð okkur, ef ein-
hverjir spyrja um það.“
„Vertu óhræddur hvað það snertir..“ svaraði Armstrong. „En,“
bætti hann við svo alvarlega að Robert beið til að hlusta. „Þið erhð enn
ekki slpppnir, því íkammt höðan er brezk herdeild. þær ern hér alstað-
ar „Þakka þér fyrir,“ svaraði Robort og reið eftir félaga sínmn. „Arm-
strong segir að brezk herdaild sé skammt héðan,“ sagði liann þogar hann
náði honum. „Eg bjóst við þvi. M&ske brezku fötin komi okkur enh
að haldi,“ sagði njósnarinn. „Mávera. En 'hvað ætlarðu nú fvrir þér?“
„Til Elizabethtovn, þangað eru 14 milur. En 8 milur héðan býr góð-
kunningi mínn, til hans förum við í nótt,“ svaraði Karmcl.