Kennarablaðið - 01.10.1899, Síða 6

6
yður einu sinni á mánuði hverjum. Svo oft á „Kennara-
blaðið“ að koma til yðar og flytja yður skoðanir stéttarbræðra
yðar og tillögur þeirra viðvíkjandi ýmsum kenslumálum. En
þetta verða að eins skoðanir einstakra manna og tillögur, sem
bornar verða upp til þess að þær verði íhugaðar og ræddar
af sem flestum. Enginn, sem eitthvað hefir að segja í þess-
um málum, enginn, sem flnnur hvöt hjá sér til að bera fram
eitt eða annað málefni, sem að uppeldi og kensiu lýtur, má
sitja þegjandi hjá. Þér megið umfram alt ekki þegja lengur,
því að málefnið, sem þér og vér allir erum að berjast fyrir og
viljum svo hjartanlega efla, bíður ómetanlega hnekki við það.
Allir aðrir tala. Menn, sem ef til vill hafa miklu minna vit
á þessum málum en þér, þeir tala; menn, sem telja allar
framfarir og umbætur í þessum efnum ómögulegar, jafnvel
ónauðsyniegar, þeir tala líka, og ræður þeirra fá áheyrn margra
meðal þjóðarinnar. Hvers vegna? Vegna þess að þér þegið.
Vegna þess að enginn er til að bera fram málefni yðar og
málefni hinnar upprennandi kynslóðar, enginn, sem flnnur hvöt
hjá sér til að reyna að sannfæra þjóðina um nytsemi þessa
málefnis, já, flnnur það heilaga skyldu sína. Þess er ekki af
yður kraflst, að þér skrifið háfleigar, vísindalegar ritgerðir —
„Kennarabl." mundi ekki flytja þær fyrir yður — heldurhins,
að þér skrifið um þau atriði, sem þér sérstaklega haflð áhuga
á að fá framgengt, sem þér bafið veitt sérstaka eftirtekt eða
sem yður langar til að fræðast um, — að þér skrifið um
þessi atriði helzt stuttar og umfram alt alþýðlega ritaðar
greinar. Það er alþýðan, sem þór þurfið að tala við; það er
hún, sem þarf að komast í skilning um, að málefni vort sé
gott og þarflegt, að það sé nauðsynjamál, sem framtíðarheill
þjóðarinnar er að miklu leyti undir komin.
Ég býst við að fá að heyra undirtektir yðar sem fyrst.
í þeirri von, að þér gerið alt, sem yður er unt í þessum
efnum, og með þeirri einlægu ósk, að drottinn blessi starf yðar
í þjónustu þjóðfélags vors á komanda vetri og endrarnær er ég
Yðar með virðingu
Sigurður Jónsson,