Kennarablaðið - 01.01.1900, Síða 6

54
ár, og komist þangað, sem það ekki á neinn kost á að læra
bibliusögur, þá er auðsætt, að það fær aldrei neina hugraynd
um frásögurnar úr gamla testamentinu, og er kannske þar
að auki orðið dauðleitt á að staglast á hinum.
Annað, sem ef til vill mætti finna þessu fyrirkomulagi
til foráttu, er það, að það gerir nokkru meiri kröfu til kenn-
aranna, heldur en sú aðferð, sem nú tíðkast. Það skal ég
játa, að það kostar meiri undirbúning að eiga að segja börn-
unurn sögurnar, heldur en hitt, að hafa fyrir sér kenslubókina
og hlýða yflr eftir h’bnni, og það útheimtir lika meiri kennara-
hæfllegleika að gera það, svo í lagi sé. En það er ég líka
viss um, að kennarar munu alment ekki telja eftir sér þessa
auknu fyrirhöfn, þegar þeir sjá, hve miklu ánægjulegra starflð
verður á þennan hátt; og hitt þykist ég líka sannfærður um,
að undir eins og menn eru komnir yflr fyrstu tilraunirnar,
muni þeim engin vandræði verða úr að geta sagt sögurnar
svo, að börnin hafl ánægju og full not af. Það eru einkum
tvö sker, sem í því efni er áríðandi að varast. Hið fyrra er
það, að vera of „lærður“, og það er það skerið, sem flestum
viðvaningum hættir við að flaska á; en þetta hefnir sín svo
fljótt og svo átakanlega, að menn munu bráðlega geta, lært að
forðast það. Skilningsleysi og eftirtektarleysi barnanna mun
fljótt gefa kennaranum fulla ástæðu til að hugleiða vandlega,
hvort hann sé ekki sjálfur sök í þessu. Hitt skerið, sem færri
munu reka sig á, er það, að vera um of barnalegur eða „plat“;
hafl menn tilhneigingu til þessa, munu afleiðingar þess einnig
brátt koma í ljós, því að börnin flnna vel, hvað að er, og þau
munu þá hvorki geta né kæra sig um að sitja stilt og alvai-
leg, er þau sjá og heyra, að kennarinn er svo fram úr hófi
barnalegur, ef til vill hlægilegur. Að sjálfsögðu verða menn
þó í þessu efni að fara mikið eftir því, á hverju reki börn-
in eru.
Að hverju á biblíusögunámið að stefna? Hvert er tak-
markið? Eins og áður er á vikið, er aðaltakmark allrar krist-
indómsfræðslu þetta, að lífga og glæða sanna og lifandi trú
hjá börnunum, að stuðla að því, að þau geti orðið kristnir