Kennarablaðið - 01.01.1900, Qupperneq 13

61
minnist á —, þurfi allítarlegra skýringa við, svo að það geti
komið að fullu haldi. En þótt eigi sé litið a annað en það
eitt, að bækurnar eru ódýrar, en hafa þó að geyma einhver
helztu gullkornin úr forníslenzkum bókmentum, þá mun það
nægilegt til þess, að þeim verði vel tekið. Fornaldarsögur
Norðurlanda og sérstaklega Edda munu vera i tiltölulega fárra
manna höndum út um landið, og mun það því víða. koma sér
vel að fá saman dregin í eina heiid þau atriðin úr bókum
þessum, sem skemtilegust og fróðlegust eru.
Svar íil „'Verði ljóa!"
í tilefni af ummælum nokkrum í nóvemberblaðinu af
„Yerði ljós!“ þar sem minst er á biblíusögurnar, sem út komu
i sumar, vil ég leyfa mér að gefa eftirfylgjandi skýringar.
Það var eftir nákvæma yfirvegun, að ég setti í formál-
ann fyrir biblíusögunum þessi orð: „Fyrsta árið mætti t. a.
m. kenna það af gamla testamentinu, sem prentað er með
stóru letri, annað árið nýja testamentið á sarna hátt“ o. s.
frv. Ég var sem sé og er enn þá mjög hræddur um, að hér
hjá oss sé enn ekki kominn tími til þess að hverfa frá gömlu
aðferðinni: að láta börnin læra gamla testamentið á undan
hinu nýja. Að vísu efast ég ekki um, að það megi vel takast,
þar sem börnin ganga í skóla og njóta kenslu hjá nýtum og
æfðum kennara. En ég efast stórlega um, að heimilin séu
alment fær um að kenna börnunum nýja testamentið til nokk
urs gagns, hafi þau eigi fyrst fengið yfirlit yfir hið garnla.
Því óneitanlegt er það, að oft hlýtur kennariun að hverfa
aftur í tírna hins garnla sáttmála, til þess að geta gert börn-
unum skiljanleg ýms atriði í nýja testamentinu. Þetta var
það, sem vakt.i fyrir mér, þegar ég ritaði hin áminstu orð;
það var óttinn fyrir því, að slá fastri nýrri kensluaðferð, sem
ég álít að sé ótímabær enn þá víðast hér á landi.
Aftur á móti væri það mjög mikill misskilningur, ef menn