Kennarablaðið - 01.02.1900, Page 11

75
því að vera heppileg eða fullnægjandi. Yér höfum langa reynsln
fyrir því, að þau eru alls eigi fær um að veita neina verulega
fræðslu í þeirri námsgrein. Hið eina, sem þau vanalega hafa
gert er það að láta börnin læra kverið utanbókar, og hiýtur
sérhver hugsandi maður að sjá og viðurkenna, að sú kristin-
dómsfræðsla er eigi að eins gagnslítii, heldur og óholi. Og
hitt er eigi síður óhætt að fullyrða, að heimilin eru engu
færari til að kenna kristindóm nú en áður, og vej ða það að
öllum líkindum seint eða aldrei, nema þeim sé hjáipað til þess.
Vór fáum því eigi séð, að heimilisfræðslan ein saman geti gefið
neinar vonir um framfarir í þessu efni.
Eina ráðið til að hrinda þessu máli áleiðis í framfaraátt-
ina er því nú sem stendur það, að umgangskennararnir afli
sér undirbúnings í þessari námsgrein engu síður en í öðrum
námsgreinum, að þeir verði því vaxnir að kenna börnum
kristindóm og geti leiðbeint heimilunum í þessu starfi.
Yér viljum fela mál þetta, kristindómsfræðsluna, öllum
hugsandi mönnurn, bæði kennurum og öðrum, til rækilegrar
íhugunar. En sérstaklega viijum vór fela það prestunum til
athugunar og umsagnar. Vér trúum þv.í eigi, að þeir láti það
afskiftalítið. Vér trúum eigi öði’u, en að þeir fyrst og fremst
spyrji um það, hvort kennarinn só fær um að veita fræðslu í
kristindómi. Og vanalega getur prestuiinn alimiklu ráðið um
það, hver tekinn er til þess að gegna kennarastarfinu í presta-
kalli hans.
Pað gegnir annars mestu furðu, hve þögulir prestarnir
eru um þetta mái. Það eru kennararnir, sem eru að ræða
um það — kennararnir, sem fræðsiuna veita — það eru þeir,
sem finna til þess og tala um það, að henni sé ábótavant.
En hvað segja prestarnir um það? Getur það verið, að þeirn
finnist hún í alla staði góð og gild? Getur það verið, að
þeim finnist óþarft að fá dáiítið meii'i hjálp í þessu starfi, sem
auðvitað er mest á þeirra ábyrgð? Get.ur það verið, að þeir,
sem svo oft eru að kvarta yfir því, hve trúarlífið só dauft og
vantrúin almenn, — getur það verið, að þeir láti sig það litlu
Skifta, á hverju veltur með ki'istindómsfræðsiu æskulýðsins?