Plógur - 17.03.1901, Blaðsíða 1
p
1ANDBUS ABARBLAB
„Bóndi er bÚ8tftlpi.u
„Bú er Iand88t61pi.“
III. árg.
Reykjavík 17. marz igoi.
M 3.
Sundurlausar setningar.
IV.
(Niðurl.). Hundarnir okkar ís-
lendinga eru ef til vill þörfustu dýr-
in okkar, saman borið við verðhæð-
ina, en þeir eru líka þau dýrin,
sem minnst rækt er lögð við að
venja. Aður, meðan hundaskatt-
urinn ekki var kominn á, voru
hundar óþarflega margir, en nú er
því óvíðast til að dreifa — en það,
að þeir séu fákunnandi og lélegir
vill brenna við enn þá. Það ætti
þó að vera áhugamál allra þeirra,
sem landbúnað stunda, að hafa sem
bezta hunda. Góðir, vel vandir
hundar spara mönnum margt ómak-
ið, en illá eða óvandir hundar auka
Uiönnum aptur á móti margt ó-
rnak. Mundi ekki tilvinnandi að
átvega velvanda, skozka fjárhunda
til kynbóta. Eg fyrir mitt leyti
efast ekki um, að það mundi marg-
borga sig innan lítils tíma. Fyrst
ynnist það, að fá góða blöndun í
hynið og í öðru lagi mætti venja
hunda með þeim og þannig út-
breiða „góða hunda“.
V.
Eg hef margsinnis veitt því ept-
•ttekt, að slétturnar í túnum okk-
ar „þýfna" eptir nokkur ár. Ogmér
hefur sárnað það, af því bæðieru
þær of dýrar til þess, og svo er hætt
við, að menn leggi árar í bát, þegar
menn sjá verk sin eyðileggjast inn-
an fárra ára, og hver villkasta
steini á menn fyrir það. Mig hefur
lengi langað til að vita ástæðuna,
ef mögulegt væri að gera við þvf
og eg held, að eg hafi nú komizt
að því.
í sumar kom eg að bæ, þar sem
eg var kunnugur sem drengur, eg
mundi svo ofboð vel eptir kúptu
beðunum, eptir einhvern búfræðing-
inn og mig langaði til að sjá nýju
slétturnar eptir hina búfræðingana,
því eg hafði heyrt, að búið væri
að slétta megnið af túninu. En það
var ekki sjón að sjá. Þær höfðu
eptir „nýjustu tízku" verið gerðar
ókúptar með fetbreiðum og hálfs-
fets djúpum skurðum á milli. Nú
voru skurðirnir sígnir saman og
slétturnar orðnar að mörgum smá-
um, kringlóttum og lágum þúfna-
kollum með vatnsköldum, graslaus-
um dældum á milli, en gömlu kúptu
slétturnar voru jafnsléttar og fall-
legar sem fyrrum. Af þessu datt
mér í hug: Flest tún eru meira og
tninna raklend og þurfa því dug-