Rit þess (konunglega) íslenzka Lærdómslistafélags - 03.01.1782, Blaðsíða 43

ofj; ftcjlítttju. 191
(£g f« f>pí cigi ^iúat, at $ejji bátaífmibi
funni ^ötanbi til mifillra nota at foma. en
fótt eingi )Ta&i fe í því, at menn í»aft atfiugat,
og á pvent fett, f>etta (ítiírcebi f>oí efni piö«
ptfianDi. 0|ier0 bcícwnum i 9talebec£
fjefit eg miflit betra auga, fem ftöar ttteir,
fjegar er tcefifceri gefjt, mun fannat uerba*
(£g í;eftr feb f»á áleingöat jtgla forfuttnar
»el i upptafðíPeDri.
§♦ 9*
Um SímertfantfTu Mtana.
(?g ^efir fprrum i Dieifubóf minni blf. 103
tit 113. ritat nocfut um áftgfomnlag enna
©unnntcerfTfu og SíðlenDjfu ftfífitteiDar báta,
og borit fatnan fofii og íefli jjparratp-eggiu
eptir raun og fión, en mceít fjpariga; fjat fcefba
fjó átt at oera bátafmiDum tií ftceginDa. og
$oí perDr í fjetta ftnn eigi nema Ittit eitt ttm
famanbittbin á fjeim ^lmerífanífíu bátum og
fjinum Sðlenjftt. ÍJiálperf pfir fseffa er eigi
§e(Iör til, og eins Pantar málperf ennar 5lme*
rifaníflftt @egláf$tu (ef @eglá|ía annars getr
átt fceirna (jiá pefjttm bátttm, fem einfaníiga
eru til róörar giorpir og íagaDir), er fer í
lagi fjprfti at atgceta, f>oíat par á ribr, at
2Söíanö fái fioí ^entuga ftglíngu, fetn er fam=
gpcem bátttnttm. (£n ntrtta eg fsó famt fem
fienDr, pífia noefut á um fcára»eiDar4>átana,