Helgarpósturinn - 29.06.1979, Síða 8

8
Föstudagur 29. júní 1979. —helgarpósturinn._
Eiður Guðnason, fyrrum
umboðsmaður Time hér á landi,
kvartar undan þvl í siðasta
Helgarpósti að islensk blöð steli
greinum og myndum lir frétta-
ritinu ameriska.
Kvartanir Eiðs eru réttmætar.
Það er ósvifni að stela efni sem
aðrir hafa biíið til. Þvi miður
viðgengst sú iðja samt hjá vel-
flestum íslenskum fjölmiðlum.
Fyrrum umboðsmanni Time til
huggunar skal hins vegar bent á
að blaðamenn stela ekki nærri
jafn mikluUr blaðinu hans og þeir
stela frá blöðum og tímaritum
sem framráða léttara efni.
Eiður heföi I ráöilestri suium
gjarna máttveltaaðeins fyrir sér
hugsanlegum ástæðum fyrir
þessum efnisstuldi blaöanna.
Blöð hérlendis nota stolið efni
fyrstogfremst vegna þessað þau
komast upp með það, og vegna
þess að þaö sparar peninga.
Fæstislenskblöðhafaefniá þvi
að greiða fyrir birtingar á
erlendu efni. Þau búa viö harða
samkeppni og litinn markaö.
Fjöldi kaupenda getur aðeins náð
vissu hámarki. Auglýsingatekjur
hrökkva skammt, bæöi vegna
smæðar markaðarins, og vegna
OLÍA,
Nú vilja Moggamenn aö Svav-
ar Gests(son) fari til Rússlands
án tafar. Undirniðri hlýtur að
búa sú von, að hann fari til þess
að vera, hreiðri um sig I skjóli
bjarnarins i eitt skipti fyrir öll,
þótt yfirskinið sé, að viðskipta-
ráðherrann eigi að prútta um
oliuverð við þá Kremlverja. —
Aumingja Rússar. Þessa dag-
ana ganga þeir undir viðurnefn-
unum okrarar, arðræningjar og
niðingar I isienskum blöðum.
Bara fyrir það að standa við
samninga um oliusölu við okk-
ur. Ætli okkur yrði um sel, ef við
fengjum þessa heiðurstitla i
dagblöðum viðskiptaianda okk-
ar fyrir það, að selja fiskinn
okkar á hæsta skráðu markaös-
verði?
Nú vill svo til að Hákarl er
enginn sérstakur Rússavinur og
af og frá að hann standi undir
sæmdarheitinu RússadindiII.
Hann hefur hins vegar ekki get-
aö troðið þvf inn fyrir sinn
þykka skráp hvers vegna menn
byrja á þvl að úthúða Rússa-
greyjunum, án þess að segja við
þá aukatekið orð um ollu fyrst.
Hver veit nema þetta sé allt
saman misskilningur hjá þeim
meö verðiö og einhvers staðar I
kerfinu sé að velkjast Ijósglæta.
Kerfið þeirra ku nefniiega vera
afburða-skothelt.
En aldrei fór þó svo, að ríkis-
stjórnin fengi ekki eitthvaö til
þess að afsaka með allt sem
miður hefur farið I stjórn efna-
hagsmála. Raunar virðist
hundaheppnin að þessu leyti
loða við þær rikisstjórnir sem
Ólafur Jóhannesson stýrir, þvl
hver man ekki eftir oliukrepp-
unni árið 1974, þegar verðhækk-
anirnar komu eins og gjöf af
himnum og þar með allt pnnað
gleymt. — Þá minnir m'ig að
viðreisnarstjórnin hafi ein-
hverju sinni fengið gengisfellingu
frá Bretlandi I jólaumbúðum á
réttu augnabliki og fengið þar
hákarl
um að teiða huga manna frá
óstjórninni I efnahagsmálunum.
OHuumræöan nú endurspegl-
ar alla þjóðmálaumræðu hér á
landi: hún er þjóðmálaumræð-
an I hnotskurn. Hér keppast all-
ir við að kenna pólitiskum and-
stæöingum sinum um glappa-
skot sjálfssin.en aftur á móti eru
menn iðnir við að þakka sjálfum
sér öll afrek andstæðinganna.
Það verður til að mynda ekki
auðskýrt hvernig Svavar greyið
Gestsson ber allt I einu alla
ábyrgð á ollusamningum rlkis-
OLÍfl,
stjórnar Geirs Hallgrlmssonar.
Skyndilega þegar verðið hækk-
ar er Svabbi orðinn ábyrgur fyr-
ir milljarða tjóni. Og nú veröur
hann sumsé að halda I austur-
veg.
Hákarl unnir honum vel
þeirrar farar. Vonar meira
segja, að hann geri sér ferð I
grafhýsi Lenins og skreppi I
Bolsoj-Ieikhúsið I leiðinni, ef
hann kemst þá leiöar sinnar fyr-
ir KGB-mönnunum. Bara að
viðskiptaráðherrann reynist
ekki svo kræfur samningamað-
ur, að oliumálaráöherra Sovét-
ríkjanna verði sendur með
fyrstu lest til Slberlu.
Heyrst hefur, að Rússar
heimti Rotterdam-verö fyrir
alla þá oliu, sem þeir selja vest-
ur yfir járntjald. Einungis
Comecon-rikin, leppriki þeirra,
fái afslátt frá þvi veröi. Þá
fyrst yrði nú fjör I þjóömálaum-
ræðunni, ef það spyrðist, að
komminn Svavar Gestsson hefði
komið þvi til leiðar, að íslend-
ingar, einir þjóða hins vestræna
heims, fengju oliu frá Rússum á
afsláttarveröi. Ætli væri þá ekki
ástæða til þess að fara að cfla
varnirnar eitthvað?
Hitt er svo annað mál, hvort
ekki mætti gefa fleiri ráðherr-
um umboð til oliuprútts, og
jafnvel forystusveit stjórnar-
andstöðunnar iika. Hér með er
lagt til að þeir verði gerðir út
allir sem einn i leit að ódýrum
oliulindum, þeir gera þá ekkert
verra af sér á meðan. Þeir gætu
alltént, ef annað þryti, oröið sér
úti um góðan skammt af laxer-
oliu á Curacao-verði, hreinsað
rösklega út og farið að láta
hendur standa fram úr ermum
yfirleitt.
— Hákarl.
P.S. Simreikningurinn var að
koma inn um lúguna. Hvenær i
ósköpunum tók Póstur og simi
upp Rotterdammverðviömiðun?
Sami
Herra ritstjóri Helgarpósts.
I blaði yðar l. þ.m. fjallar
Hákarl um nokkra starfsmenn
Útvarpsins, og veröur tiörætt um
„þulaf jölskylduna”. Máliðer mér
skylt, og þarna erunokkrar mis-
sagnir sem ástæöa er til að leið-
rétta, — með yðar leyfi.
Hákarl telur „sannleikann”
þann aðdjúpstætt hatur rlki milli
nokkurra þula ogfréttamanna, og
þótt still Hákarls sé næsta óljós
skilst manni að hatrið megi
greina i fréttalestri þula, — sér-
staklega Péturs Péturssonar.
Hann er og talinn fyrirliði og höf-
uð hinna illræmdu „þulafjöl-
skyldu”, sem með athafnasemi
sinni hafi orðiö mörgum starfs-
manni að Skúlagötu 4 til ama og
sárra leiðinda, — þykir mörgum
þeirra „úóg um”. Hákarl gefur I
skyn að fréttamenn hafi margoft
látið i ljós óánægju meö frétta-
flutning sumra þulanna, (les:
„þulafjölskyldunnar”) einkum
P.P.
Satt er það að fyrir nokkrum
árum undirrituðu nokkrir frétta-
menn útvarpsins stórmerka
ályktun og drengilega, kváöust
þar ekki ætla að afhenda P.P.
fréttir til lestrar frá og með
tilteknum degi. útvarpsstjóri
kallaði þetta fólk og P.P. á sinn
fund rak rausiö um afglöp PP.
ofan I fréttamennina, og hótaði
nokkrum þeirra hörðu, ef ekki
lintá bréfaskriftum og ósæmileg-
um dylgjum sem löngum höfðu
verið fylgiskjöl frétta i hendur
þula.
í þessum vélrituðu hugverkum
frá Fréttastofu útvarpsins hafa
þulir fengið vonda krltik, ekki slst
undirritaður. Stundum bregða
höfundar fyrir sig sárbeittu háöi
og ávarpa mig „hæstvirtur plötu-
snUður, moonsilkauglýsandi og
fréttastautari”. Oftar er þó geng-
ið beint til og reitt hátt til höggs:
„infantfl plötusnúður” — „frétta-
lestur yðar er til háborinnar
skammar”, — enda varla á öðru
von, ég er Ur „þulafjölskyldunni
sem tröllríöur fréttum útvarps-
ins”. Þó fær maður þá fyrstræki-
lega gúmmorin hjá frétta-
stofu-gagnrýnendum þegar talið
berst að einkamálum undirritaðs,
hjónabandi, eiginkonu, tengda-
föður og öllu þvi hyski, — þau
skrif væru auðvitað kúrlósum
fyrir geðlækna, en eiga ekki
erindi fyrir almenningssjónir, —
tæplega prenthæf.
Hákarl segir P.P. hafa tekið
upp siöinn að kynna fréttalestur
■á þann hátt að fréttir væru
lesnar en ekki sagöar. Það var
raunar undirritaður sem byrjaði
á þessu þegar áróður Bandarikja-
stjórnar og lygaþvættingur vest-
rænna fréttamanna um Vietn am-
striðiðnáði hámarki. Þá tilkynnú
ég Fréttastofunni dag nokkurn að
framvegis læsi ég fréttir en segði
þær ekki, — og hafa mér slöan
þótt þetta næsta litilfjörleg mót-
með langþráð tækifæri til að
brytja krónuna I spað og meira
að segja gleypt nokkra aukabita
i leiðinni. En hvað eru nokkur
prósent milii vina? Og þá var
siðasta stjórn ekki i vandræðum
með að breiða landhelgismála-
feidinn yfir sukkið hjá sér og
láta Helga Hallvarðsson og pilt-
ana hans Péturs Sigurðssonar
—he/gar
pósturinn—
Ot9efandí: Blaðaútgáfan Vitaðsgjafi
semer dótturfyrirtæki Alþýðublaðsin:
en með sjálfstæða stjórn.
Framkvæmdast jóri: Jóhannes
Guðmundsson
Ritstjórar: Arni Þórarinsson, Björn
Vignir Sigurpálsson
Ritstjórnarfulltrúi: Jón Oskar Haf-
steinsson
Blaðamenn: Guðjón Arngrímsson,
Guðlaugur Bergmundsson, Guðmund-
ur Arni Stefánsson, Halldór Halldórs-
son
Ljósmyndir: Friðþjófur Helgason
Auglýsingar: Ingibjörg Sigurðardóttir
Gjaldkeri: Halldóra Jónsdóttir
Dreifingarstjóri: Sigurður Steinars-
son
Ritstjórn og auglýsingar eru að Siðu-
múla 11, Reykjavík. Sími 81866. Af-
greiðsla að Hverfisgötu 8 — 10. Sim-
ar: 81866, 81741, og 14900 og 14906.
Prentun: Blaðaprent h.f.
Askrift (með Alþýðublaðinu) er kr.
kr.. 3000 á mánuði. Verð i lausasölu er
kr. 150 eintakið.
ALLT
GENGUR
AFTUR
Karl Marx virðist hafa haft
eitthvað fyrir sér i þvi efni,
blessaður þegar hann hélt þvi
fram að sagan endurtæki sig. Að
minnsta kosti gildir þetta á
sumum sviðum, sem ég hef veriö
að veita endurtekt að undanförnu.
Þá á ég ekki við stórviðburði eða
helstu atburði liðandi stundar
heldur miklu fremur um ýmiss
smærri atviki og ^hversdagslegt
atferli manna nú a dögum, sem
krydda tilveruna.
Diskótekiö er til dæmis ekkert
annað en útþensla glymskratt-
anna, sem menn héldu að hefðu
dáið út að mestu fyrir hálfum
áratug, gris-æðið dottið inn i
nútlmann aftur úr forneskju
sjötta áratugarins og veldi and-
hetjunnar sem rikti siðasta
áratug, er á hröðu undanhaldi
undan nýrri hetjudýrkun.
En það sem færði mér endan-
lega sanninn um sannleiksgildi
orða Marx gamia er dálitið
stimabrak, sem ég hef átt I sið-
ustu daga. Þannig var að um leiö
og rigningin lét undan siga og
sólardagarnir komu, þá kviknaöi
gatan min og nærliggjandi garðar
af börnum og leikjum þeirra. Og
sjá — ekkert barn er meö börnum
nema það eigi húlla-hopp hring.
Það rifjaðist þá upp fyrirmér,
þegar ég sjálfur og krakkarnir i
Laugarnesinu stóðum fyrir utan
rafvirkj a v erkstæðið á
Sundiaugaveginum i biöröðum
fyrir einum tuttugu árum til að
kaupa húlla-hopp hring i húlla-
hopp æðinu fyrsta, og gáfum fyrir
liklega um 100 krónur. Við náðum
ótrúlegri leikni, og þeir færustu
voru hreint óstöðvandi og gátu
farið með hringinn frá mitti upp I
háls og frá hálsi niður i hnésbætur
og þaðan aftur upp I mitti.
Ég hef ekki rekist á slika leikni
i húllahopp-æðinu siðara. Þá voru
þetta lika sléttir og felldir hringir
en núna kosta þeir allt upp i 2000
krónur og hægt aö fá þá með
gulum og lika bláum röndum og
svo hringi meö kúlum sem
skröltir i. Þar sýnist mér þróunin
frá gamla timanum vera komin i
hnotskurn, en það leysir ekki
þann vanda minn og stimabrak
eftir að hún dóttir min gerði mig
út af örkinni til aö finna blárönd-
óttan húla-hopp hring meö kúlum
inn I. Ég hef ekki fundið hann
ennþá.
Gleðilegt húlla-hopp.
BVS