Helgarpósturinn - 12.10.1979, Blaðsíða 5

Helgarpósturinn - 12.10.1979, Blaðsíða 5
5 — Hvernig væri aö setja á fót Tivolf i HljómskálagarBinum, spuröi vinur minn og sötraBi kaffi gegnum plaststrá: Þú skrifaBir einu sinni grein um aB flytja Arbæjarsafn niBur i Hljómskála- garB, var þaB ekki? Væri ekki hægt aB gera HljómskálagarBinn aB sama sælureit og TIvoli i vEk var borg en ekki landsby. Vin- ur minn hélt áfram: Væri ekki hægt aB breyta Sænska frysti- húsinu i popphöll fyrir táninga. Þar er nóg pláss, stórir salir, portiö fyrir utan liggur ekki aB neinni ÍbúöabyggB,og þarna gætu unglingarnir veriö meö sinn gáska og fjör án þess aö fara i helgarpásturinn- Föstudag ur 12. október 1979 SÆNSKA FRYSTIHÚSIÐ ER POPPHOLL Helgi Sæmundsson — Hrafn Gunnlaugsson — Jónas Jónasson — Magnea J. Matthiasdóttir — Páll HeiBar Jónssonar — Steinunn Siguröar dóttir — Þráinn Bertelsson hringbordid Sænska frystihúsiö séö frá Lækjartorgi. unglinga fyrir þaö eitt aö þeir eru fullir af lifsgleöi og athafnaþrá, en fá hvergi útrásfyrir hana. Allt er njörfaö niöur meö boöum og bönnum. Stjórn þessara mála miöast viö örfáa svarta sauöi, og ef öll stjórn er miöuB viB svörtu sauBina eina, veröa allirhinir lika svartir sauBir, þvi þeim er ekki gefinn kostur á aö haga sér ööru visi. Komiröu alltaf fram viö fólk eins og óvita, fer þaö aB haga sér eins og óvitar. Hvort sem um unglinga eöa fulloröiö fólk er aö ræöa. Allt þetta kerlingalega bindindismjálm og boö og bönn er allt aö drepa, i staB þess aö gera þær kröfur til unglinga aö þeir geti lifaö lifinu og skemmt sér eins og annaö fólk. Sjáöu þessi grey vafrandi um göturnar, haf- andiekkertað gera.Er nema von aö þaö brjótist út óánægjá sem birtist i alls konar ómennsku. i dag skrifar Hrafn Gunnlaugsson. Kaupmannahöfn, setja þar á laggirnar Tivoli og flytja þangað gömui hús. Kannski mætti nota þessi hús sem veitingastaöi og fyrirleiki i tengslum viðTivolIiö? Viö sátum niöri á Hótel Borg og drukkum kaffi. Andrúmsioftiö á Borginnihefurenn þá blæ af horf- inni gullöld. Gullöld þegar Miöbærinn var og hét og Reykja- taugarnar á svefnværum smá- borgurum. Hvers vegna erekkert gert fyrir unglingana i þessari borg, hvers vegna fær enginn hugmyndir: Þaö er svo ótal margt sem væri hægt aö gera fyrir unga fólkið. I staöinn lafir öll umræöa á geldingslegu hallærisplani, þar sem sifellt er verið að rexa og rifast út i Þetta fólk er meðhöndlað eins og ómenni. Og þarna sátum viö yfir kaffinu og horföum spekingslega út i loftiö. — Þú ættir aö skrifa Borgar- ráöi bréf, sagöi ég. — A égaö skrifa þeim bréf, nei takk, sagöi vinur minn og fór aö tala um veröbólguna. Og svona er þaö þvi miður um flestar góöar hugmyndir, þær fæöast yfir kaffibolla og deyja þar, þvi einhvern veginn er maður farinn aö trúa þvi aö þessari borg sé ekki við bjargandi. Reykjavik er ekki borg heldur ofvaxiö þorp, sem hefur smám saman breytzt i verstöö, þar sem menn vinna daglangt og náttlangt, en flýja svo til útlanda þegar timi er til aö lifa li'fjnu. P.s. Varöandi sföustu grein þessa Hringboröshöfundar um Erró, austurlensku konuna hans og dálæti þeirra á marhnútum, má geta þess að kona nokkur hér i borg haföi samband viö Helgarpóstinn og tók undir orö þeirra um lostætiö marhnútinn. Hún kvaöst hafa haft þaö fyrir siö i bernsku þar sem hún var aö alast upp á Sauöárkróki aö veiða marhnút I soöiö handa sér allt fram undir tvitugsaldur og aldrei hafa smakkaö betri fisk. Væri hann likastur humri og skaöi aö ekki skyldihægt aö fá hann i soðiö i fiskbúö hér um slóðir. segir... ® Viö höldum áfram meö sögur af finnska stjórnmalamanninum Karialainen. Einu sinni sem oftar var Karia lainen sendur á alþjóölegt þing i Róm. Eins og fleiri góöir stjórn- málamenn sem þurfa að flytja ræðu á erlendri grund, fannst honum tilheyra aö fyrstu ávarpsoröin — Herrar minir og frúr— flytti hann á itölsku. Hann varö sér úti um upplýsingar um hvernig þau hljóðuöu, skrifaöi þau samkvæmtframburöi álitinn miöa og festi á bindishornið sitt innanvert, eins og hann haföi heyrt að alvanir stjórnmálamenn færu að viö slik tækifæri. Svo kom aö þvi aö Karialainen skyldi ávarpa þingiö, hann sté i pontu, gægöist laumulega niöur á bindishornið sitt og sagöi hátiö- lega: ,,Made in England.” #Svo var það I þá daga þegar Kari'alainen var utanrikisráö- herra. Þaö var veriö aö mála þakiö á stjórnarráðsbyggingunni, og til þess aö þurfa ekki aö skrönglast niður af þakinu i hvert sinn sem þeir þurftu aö ganga örna sinna, þá höfðu málararnir komiö sér upp dálitilli aöstööu til þess arna. Hins vegar tókst svo illa til I eitt sinn hjá einum mál- ara aö klósetpappirinn fauk út af þessum sérstæða útikamri og málarinn horföi skelfingu lostinn á h var pappi'rinn barst niöur þak- rennuna, niður meö húsinu og innum glugga utanrikisráðherr- ans. Málarinn hljóp eins og fætur toguðu niöur á skrifstofu utanrik- isráöherrans, en kom litlu siðar niöurlútur upp aftur til félaga sinna ogsagöi: „Helviti, ég var of seinn — hann var búinn aö undir- rita hann.” ¥a, uða um land eru vel búin hótel. Þú getur farið í helgarferð með ílugfélaginu í hópi, með fjölskyldunni, eða bara þið tvö. Hringdu og spurðu um verð á helgarferð. FLUGLEIDIR r

x

Helgarpósturinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.