Helgarpósturinn - 12.10.1979, Blaðsíða 8

Helgarpósturinn - 12.10.1979, Blaðsíða 8
8 _____helgar pásturinn— útgefandi: Blaðaútgáfan Vitaðsgjafi sem er dótturfyrirtæki Alþýðublaðs- ins, en með sjálfstæða stjórn. Framkvæmdastjóri: Jóhannes Guð- mundsson. Ritstjórar: Arni Þórarinsson, Björn Vignir Sigurpálsson. Ritstjórnarfulltrúi: Jón Oskar Haf- steinsson. Blaöamenn: Guðjón Arngrímsson, Guðlaugur Bergmundsson, Guðmund- ur Arni Stefánsson og Þorgrimur GeS'Sson. Ljósmyndir: Friðþjófur Helgason. Auglýsingar: Elin Harðardóttir. Gjaldkeri: Halldóra Jónsdóttir Dreifingastjóri: Sigurður Steinarsson Ritstjórn og auglýsingar eru að Siðu- múla 11, Reykjavik. Sími 81866. Af- greiðsla að Hverfisgötu 8-10. Simar: 81866, 81741, 14900 og 14906. Prentun: Blaðaprent h.f. Askrift (með Alþýðublaðinu) er kr. 4.000.- á mánuði. Verð i lausasölu er kr. 200,- eintakið. MORÐINGI GENGUR LflUS Og ein af annarri falla þær i valinn. Þá er þessi rikisstjórnin dau&ansmatur.Þærkoma ogþær fara. Þaö gilda nefnilega sömu lögmál um rikisstjórnir og mann- skepnuna. Þær fæöast og þær deyja — eftir mismunandi langan tima þó. Þessi siöasta hefur veriö tiltölulega skammlif. HUn dó ung. En hvers vegna deyja rikis- stjórnir? Þaö fer ekki á milli mála. Undanfarnar rikisstjórnir hafa veriö myrtar. Og allir vita nafn moröingjans. Hann er kvenkyns og heitir Veröbólga. Þessi miskunnarlausi glæpa- maöur hefur aldeilis veriö iöinn viö myrkraverk sin þennan siöasta áratug. Þaö eru ekki aöeins rikisstjórnir sem falla fyrir hendi hans. Veröbólga drepur fleiri. Aö minnsta kosti særir hiin alla sem nærri koma. Enginn er óhultur. Og hún er eftirlýst. „Wanted dead or alive”. Þaö tala allir fjálglega um aö koma böndum yfir þennan rikis- stjórnabana. En eitt er orö og annaö æöi. Ýmsir hafa nefnilega komiö auga á þann möguleika, að hægt er aö græöa á Veröbólgunni. Og gróöapungarnir vinna meö henni. Hún á bandamenn viöar en nokkurn grunar. Þaö er þvi raun- verulega heill flokkur — glæpa- flokkur — sem drepur rikis- stjórnir. Svo er Verðbólgan ekkert lik öörum glæpamönnum. Yfirleitt er þaö þannig, aö þegar glæpur hefur veriö framinn, þá flýja sakamenn af vettvangi og reyna aö leynast. En ekki þessi f jölda- morðingi. Veröbólgan fer ekki þannig aö . Hún kvelur fyrst fórnarlömbin — misjafnlega lengi — og gengur siöan af þeim dauöum. Og eftir aö rikisstjórnir hafa gefiö upp öndina, þá stendur hún gtoUíimh yfir leifunum með pálmann i höndunum. Þessar Heljarslóöaorustur enda — eöa hafa endaö — allar á einn veg. Veröbólgan lifir og fitnar — en rikisstjórnir deyja. Morðingi gengur laus. Enda þótt menn viti nafn morö- ingjans, þá eru ekki allir sam- mála um raunverulegan iveru- staöhans. Menn eruekkí einhuga um hvar þaö greni er, þar sem Veröbólgan bruggar sin launráð. Ekki þaö, aö hún fari I felur. Þvert ámóti. En hún fer viöa og hratt yfir. Þess vegna gengur erfiðlega að átta sig á þvi hvar ræturnar liggja. Og nú trónir moröinginn á hæsta tindi. Hefur sjaldan veriö sterkari. Þaö hefur svo sem ýmislegt veriö reynt til aö hengja þennan fjanda. En veröbólgan er eins og púkinn á fjósbitanum. Hún fitnar af ósamkomulagi þeirra sem til hennar reyna aö ná. Maður kemuri manns staö og rikisstjórn I staö rikisstjórnar. Innan skamms fær Veröbólgan nýjan mótherja. Og það veröur borist á banaspjótum eins og fyrri daginn. Bardögum mun ekki linna fyrr en annar hvor aöilinn liggur dauöur — rikisstjórnin eða Veröbólgufjandinn. Þaö skal vigbúast. Moröingi gengur laus. —GAS Föstudagur 12. október 1979 helgarpósturinn., Olafur hleypur frá borði Fljótin I Skagafiröi eru ein snjóþyngsta sveit landsins. Þaö er grösugt i Fljótunum og i góöum árum er þar mikil ber ja- spretta. Fljótin opnast til Norð-vesturs og frammi viö sjó er Miklavatn. Inn af þvi liggur dalur og innsti hluti hans heitir Stifla. Þar fór mikiö land undirvatnfyrir þó nokkrum ár- um, þegar fyrsti hluti Skeiðs- fossvirkjunar var reistur. Það voru aðallega tún og úthagar semfóru þarna undir vatn, og ef þetta ætti aö gera nú á timum heyröist eflaust viöa hljóö úr horni, og mikiö vafamál hvort yfirhöfuö heföi oröiö af virkjun á þessum slóöum nú á timum vegna áhrifa frá umhverf is- verndarmönnum. Or Fljótum hafa kunnir skiöagöngumenn komiö i mörg ár. Sumir bændur þar um slóðir fara til húsa á skiöum, og slá þannig tvær flug- ur I einu höggi, æfa sig á sklðum jafnframt sem þeir ganga til sinna daglegu starfa. En þaö eru fleiri nafnkunnir menn úr Fljótum en fræknir skiöagöngumenn. Þaöan er lika Ölafur Jóhannesson forsætis- ráðherra (kannski er hann oröinn fyrrverandi forsætisráö- herra þegar þessar linur ber fyrir augu lesenda) og fyrr- verandi formaöur Framsóknar- flokksins, sem nú er aö segja skilið viö pólitikina, sem hann hefur veriö meira og minna viðloðandi undanfarna áratugi. Hluta af heimabyggö hans var sökkt undir vatn á sinum tima og nú liggur viö aö þjóöar- skútan, sem hann hefur átt aö heitaskipstjóri á I rúmtárséaö sökkva I þann mund sem hann yfirgefur fleyið. Það gefur á bæöi borö og má litlu muna aö brotsjóirnir sökkvj ekki skútunni. En þaö jná Ólafur Jóhannesson eiga, aö ef hún sekkur alveg, þá er þaö ekki hans sök ein, liklegt má þó telja að eitthvaö standi uppúr, þótt mikiögangi á, en þessi sigling á eftir að hafa varanleg áhrif á þjóölifiö, — og ekki sist Framsóknarflokkinn, rétt eins og sagt er um Stiflu i Fljótum, aö hún veröi aldrei svipur hjá sjón, eftir aö besta landinu var sökkt undir vatn. Margir urðu hissa Fljótin og Framsóknarflokk- urinner þaö umhverfi sem mest áhrif hefur haft á Ólaf Jóhannesson, en aftur á móti hefur hann litil áhrif haft á framgang mála i Fljótum og þar er nú viöa búsældarlegt. Ahrif hans í Framsóknarflokkn- um hafa hinsvegar veriö mjög mikil á undanförnum árum, — ofi mikil segja eflaust margir nú, þegar sést hver eru aö verba örlög flokksins. Hann tók við honum I stjórnarandstöðu af Eysteini Jónssyni, og þá var flokkurinn á uppleiö, en nú þeg- ar hann segir skiliö viö stjórn- málin er Framsóknarflokkurinn þegar orðinn minnsti flokkur landsins og allt bendir til þess að hann eigi eftir aö veröa enn minni, og fara jafn langt niöur og Alþýðuflokkurinn foröum. Auðvitaö hefur formaðurinn ekki stefnt að þessu, en hann hefur ekki getað snúiö óheilla- stefnunni viö, enda i stööugu sáttasemjarahlutverki frá þvi hann komst til langþráðra valda eftir kosningarnar 1971. Þótt vitaö sé aö Ólafur hafi veriö oröinn mjög þreyttur, svo ekki sé meira sagt, þá mun menn almennt ekki hafa rennt i grun aðhann hefði i hyggju að hætta þingmennsku. Aö minnsta kosú uröu nánustu samstarfs- mennhans margir hverjir mjög hissa þegar þeir heyröu yfirlýs- ingu hans um, aö hann hygðist ekki framar gefa kost á sér i framboð i Noröurlandskjör- dæmi vestra. Þaö er eins meö þá ákvöröun og ákvöröun hans um aö hætta formennsku I flokknum, að fáir vissu hana fyrirfram, og ekkert fær breytt þessari ákvöröun Ólafs. Hann hefur ákveðið að hætta og hættir, — þvi fær enginn breytt, og reynir enginn aö breyta sem þekkir Ólaf. Þaö er einna helst talið að hann hafi ráöfært sig um þetta viö gamla og trygga stuönings- menn sina i Skagafirði, en ekki flokksforystuna. En þegar mál- iö er skoöaö ofani kjölinn ætti enginn aö vera hissa á þvi þótt Ólafur hafi ákveðiö aö hætta þingmennsku. Hann losaði sig úr f ormannsstööunni i vor, sem kunnugt er, og margir héldu að næsta skrefið yrði aö hann los- aði sig úr ráöherrastólnum, og siöast úr þingmannssætinu. hákarl Stööug uppþot og ósætti á stjórnarheimilinu hafa haft sin áhrif á Ólaf, og það er ekki nema fyrir haustustu og spræk- ustu menn aö halda þetta út til lengdar. Frá þvi hann varö fors ætisráöherra 1971 hafa miklar og þungarbyröar hvilt á herðum hans. Sem forsætis- og dómsmálaráöherra I þeirri vinstri stjórn var hann ábyrgur fyrir landhelgisgæslunni i þorskastriðinu sem fylgdi i kjöl- far útfærslunnar i 50 milurnar haustiö 1972 og siöan var það hans hlutverk að fara til Lundúna til samninga viö forsætisráöherra Breta um landhelgismálið. Aftur kom það i hans hlut að stjórna land- helgisgæslunni eftir útfærsluna I 200 milurnar og þaö er vitaö að hann tók mjög nærri sér, og haföi miklar áhyggjur af áhöfn- um varðskipanna I þeim hildar- leik, einsoghannmargsinnis lét i ljós. Tap Framsóknar mun fylgja honum Þrátt fyrir góða frammistööu i þorskastriöunum verður hon- um ekki reistur minnisvaröi fyrir það, og h ætt er við aö menn tengi nafn hans á næstu árum fyrstog fremst við tvennt; Hrun Framsóknarflokksins og margfalt verðbdlgumet. Ólafur Jóhannesson er lagaprófessor og hugsar fyrst og fremst sem slikur en ekki sem slóttugur stjórnmálamaður sem svifst einskis til að ná hylli fjöldans. Lýðskrumari veröur hann aldrei kallaöur, en fastur er hann fyrir þegar svo ber undir, og fáir standa honum jafnfætis þegar um er aö ræöa stjórn- málatafl eins og þaö sem teflt hefur veriö siðustu daga. Þá kemur vizkan og stööugleikinn fram. Þá sést Ólafur gjarnan meö reyfara i hönd og pípuna i ööru munnvikinu, eöa hann fær sér göngutúr á meðan hann hugsar máliö. Þannig gekk hann hróðugur um þingsali vor- iö 1974 þegar bæði stjórnarand stöðuþingmenn og lika nokkrir stjórnarþingmenn voru búnir að skrifa undir vantrauststillögu. Hann vissi aö hann haföi þetta allt i hendi sér, og vantrauststil- lagankæmist ekki fram áður en hann ryfi þing og efndi til nýrra kosninga. Eins var það nú. Hann sagði litið til aö byrja með, hugsaði þvi meira. Það sem greinilega hefur fyrst og fremst vakað fyrir honum að þessu sinni, er að ná sér niöri á Krötunum, lima þá upp aö ihaldinu með einum eða öörum hætti. Hann virti þvi fyrir sér taflstööuna á boröinu áöur en hann hreyfði einn einasta mann, og niðurstaðan varö sú aö hann segði af sér, en hleypti ekki Krötunum út úr stjórninni til þess aö þeir yröu stikkfri, eins og ætlun þeirra var. Dregur sig alveg i hlé Núhverfur ólafur af þingi og liklega dregur hann sig alveg i hlé varðandi stjórnmálin. Hann hefur þaö þvi ekki eins og Eysteinn Jónsson, sem er sisprækur og lætur sig hvergi vanta þegar taka þarf stórar ákvaröanir. Kannski þaö hafi farið i taugarnar á Ólafi hvernig Eysteinn hefur alltaf, frá þvi hann hætti formennsku veriö aö leggja linurnar I flokknum. Hugmyndum manna um aö ólafur hyggi á ferö til Bessa- staöa visar Hákarl á bug sem óraunhæfum. ólafur hafði að visu nokkrum sinnumviö orö á þessu eina stjórnarári, að hann væri á leið til Bessastaða, en það var þá i allt öðrum tilgangi, svona nokkurskonar svipa á meðráöherra sina i stjórninni. HAKARL

x

Helgarpósturinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.