Helgarpósturinn - 12.10.1979, Blaðsíða 12

12
Föstudagur 12. október 1979
„yflskall" ni
.Pólitikus er sá, sem hugsar bara um næstu kosningar, en
stjórnmálamaöur hugsar um næstu kynslóö”.
og telja má að við höfum
visað veginn i islenskum
fyrirtækjarekstri á ýmsa
lund, enda hafa margir
aðrir notfært sér
nýjungar, sem við
tókum fyrstir upp.
Samskiptin við
móðurfyrirtækið i Sviss
er fyrst og fremst i sam-
bandi við sölu á fram-
leiðslunni, og einnig
tæknilega ráðgjöf. Aðöðru
leyti stöndum við á eigin fót-
um og höfum nu þegar
byrjaö að miðla erlendum
aðilum af þekkingu okkar.
Hins vegar kom sér vel
að hafa sterkan bakhjarl,
þar sem álvinnsla er
einhver fjárfrekasta
framleiðsla, sem þekkist,
og reksturinn var fjárhags-
lega það erfiður fyrstu árin,
einkum vegna markaðsmála,
að islenskir aðilar hefðu ekl^i
ráðið við hann. Nú er bjartara
framundan og ég vona
að verksmiðjan fari að skila arði.
Þá barst talið að Emanuel
Meyer, aðalforstjóra Alusuisse,
sem átt hefur sæti i stjórn ISAL,
en blaöamaður hafði heyrt að sá
hafi veriö eitthvað viðriðinn ein-
hvers konar galdrasöfnuð i
heimalandi sinu, og vill fá að vita
eitthvað meira um það.
Ragnar rær sér i sætinu, fær sér
sopa af kaffinu, sem hann hafði
borið á borð fyrir okkur, og hlær
hálfhátt.
kynnti pabba sinum, að hún ætl-
aði aðfara með hann á völlinn, en
þá stundina voru 1A og Barcelona
að leika hinum megin i Laugar-
dalnum, og mátti heyra
fagnaðarópin i áhorfendum alla
leið inn i stofu. Eins og á stóð gat
pabbinn ekki tekið boðinu.
„Við höfum meira en nóg
af pólitíkusum”
Hvort Ragnar sé fyrir fjár-
hættuspil?
— Ég hef gaman af þvi að, spila
bridge. Þeir sem spila fyrir utan
keppni, spila gjarnan upp á ein-
hverja bit, til þess að tryggja að
menn spili af alvöru, en það er
ekki hægt að kalla það fjárhættu-
spil. Ég hef spilað rúllettu nokkr-
um sinnum, þegar ég hef verið er-
lendis. Ég hef gaman af að prófa
þetta, hef hvorki grætt né tapað
stórkostlega, enda hætt litlu.
Eins og margir góðir menn, þá
er Ragnar veikur fyrir bilum og á
gjarnan stóra og kraftmikla bila.
— Ég hef alltaf haft gaman af
þvi að aka góðum bil. Hins vegar
er akstur fyrst og fremst fólginn i
þvi að komast milli staða, og ég
tel ekki ástæðu til að eyða lengri
tima i þaö en þörf krefur,
Ég tók þátt i næturraíli hér um
árið og hafði gaman af. Ég held
að rall sé ágætt til að þjálfa menn
i aö aka við ýmsar aðstæður.
Mér hefur alltaf fundist undar-
legt hvað maður verður mikið var
við árekstra hér innanborgar,
Ragnar S. Halldórsson varð fimmtugur í síðasta mán-
uði og Álverið í Straumsvík 10 ára. i tilefni fimmtugs-
afmælisins bárust Ragnari margar góðar gjafir. M.a.
gáfu samstarfsmenn Ragnars honum listaverk úr áli#
sem þeir smiðuðu sjálfir eftir fyrirsögn höfundar Jóns
Gunnars Árnasonar myndlistarmanns. Einnig gáfu
nokkrir félagar í Starfsmannafélaginu honum forláta
borð# sem þeir höfðu smíðað. Borðplatan er haganlega
samsett úr íslenskum steinum# sem sTarfsmennirnir
söfnuðu sjálfir.
Það liggur þvi kannski beinast
við að spyrja Ragnar fyrst að þvi
hvernig hafi staöið á þvi, að hann
fór að vinna fyrir Álveriö.
— Það má fara langt aftur i
timann til að skýra það segir
hann, og kemur sér vel fyrir i
stólnum.
Ég lauk verkfræðiprófi frá
tækniháskólanum i Kaupmanna-
höfn i janúar 1956. Mér bauðst
strax staða þar aö loknu námi, og
ég vildi afla mér reynslu erlendis.
En svo fór, að ég gat ekki hugsað
mér að vera áfram i Danmörku,
aðallega vegna þess hversu
mataræði Dana er fábreytt að
minum dómi miöað við það sem
viö eigum áö venjast. Ég ákvað
þvi að fara heim enda gat ég ekki
búist við að fá áfram matarsend-
ingaraö heiman (harðfisk, hangi-
kjöt, svið hákarl o.s.frv.) eins og
meðan ég var námsmaður.
Ég átti kost á stöðu hjá Aðal-
verktökum, en bauðst staöa hjá
Varnarliðinu, sem var betur
launuð og tók hana. Ég taldi, að
það að vinna hjá erlendum aðila,
jafngilti þvi að vinna og fá
reynslu erlendis.
Þegar ég var búinn að vinna
þar i tiu ár, og haföi náð þeim
frama sem þar var að vænta fóf
maður að hugsa sér til hreyfings.
Ég rakst þá á auglýsingu i
Morgunblaöinu frá fyrirtæki.sem
ekki var nafngreint, um stöðu,
sem ekki var skilgreind. Ég haföi
þó grun um hvaða fyrirtæki væri
að ræða, en þá var nýbúið að
ganga frá samningi Alusuisse og
rikisstjórnarinnar.
Eftir viðtal við stjórnarfor-
mann og aðalforstjóra Alusuisse i
Ziirich, var ég ráðinn frá 1.
janúar 1967 sem tæknilegur fram-
kvæmdastjóri tSAL og haföi þaö
verksvið að fylgjast með bygg-
ingu álversins, velja verkstjóra
og aðra yfirmenn og hafa umsjón
með þjálfun. Jafnhliða fluttist ég
utan með fjölskylduna og kynnti
mér álframleiðslu i Austurriki og
rekstur höfuðstöðvanna i Ziirich.
1 árslok 1968 fluttist ég heim aftur
og var ráðinn forstjóri tSAL frá 1.
janúar 1969.
„Þetta fyrirtæki er eins
íslenskt og hvað annað”
Þegar Alverksmiðjan var reist,
var það I fyrsta skipti, sem erlend
auöfélög tóku svo stóran þátt i
rekstri atvinnufyrirtækja á Is-
landi. Ragnar er þvi spurður,
hvort honum finnist hann vera
einhvers konar útvörður erlends
auðmagns á tslandi.
— Það finnst mér ekki. Þetta
fyrirtæki er eins islenskt og hvað
annað.
Starfsliðið er allt islenskt, með
einni eða tveim undantekningum,
— Það er ekki rétt, að hann hafi
verið i tengslum við einhvern
galdrasöfnuð. Hins vegar hafði
hann stutt fjárhagslega heim-
speking nokkurn, indverskan,
sem reyndist svo vera svilúa-
hrappur. Meyer sleit öllu sam-
bandi við kauða, þegar flett var
ofan af honum. Skýringar hans
voru teknar til greina á aðalfundi
félagsins og hann var á engan
hátt viðriðin málaferli út af þess-
um manni, sem nýlega hafa verið
til lykta leidd i Sviss.
En Ragnar sjálfur, er hann i
einhverjum slikum söfnuði, eða
hefur verið.
— Nei, en i þessu sambandi má
benda á grein i Lesbók Morgun-
blaðsins, þar sem það var rakið,
hversu stjórnendur margra þess-
ara hópa eru viðsjárverðir ná-
ungar, og ýmsir hreinir svikarar
og loddarar.
Ég tel mig vera kristinn — var i
KFUM þegar ég var strákur — en
ekki mjög aktivan i þeim efnum.
Hvað um messuferðir?
— Við hátiðleg tækifæri fer ég
gjarnan til messu, en ég er ekki
kirkjuræknari en tslendingar al-
mennt.
t þessu kemur inn i stofuna
yngri dóttir Ragnars, 5 ára, og til-
öfugt við það sem maður sér er-
lendis. Ég tel, að hér sé mikil
vanþekking á akstri og ég held að
rall geti bætt þar úr.
Þá berst talið að mengunar-
vörnum við Álverið...
— Ég er að sjálfsögðu fylgjandi
hreinsitækjum. lCröfurnar til
mengunarvarna almennt eru allt
aðrar nú, en þegar samið var um
verksmiðjuna. Ég tel ótvirætt, að
við verðum að koma i veg fyrir
mengun, svo sem unnt er, en við
megum ekki verða hræddir og
loka fyrir alla atvinnustarfsemi,
enda þótt henni fylgi ávallt meng-
un i einhverjum mæli.
...og landverndarsjónarmiðum
almennt.
— Ég er áhugamaður um slikt
og fagna þvi, að næsta ár verður
ár trésins, og þvi meira gert i
uppgræöslu lands en ella. Ég mun
beita mér fyrir þvi að tSAL leggi
þar hönd á plóginn.
En hvað með þjóðmálin og póli-
tikina, hefurðu áhuga á þeim?
— Vafalaust má segja það. Ég
hef minar skoðanir á dægurmál-
um, og það eru ákveðnir hlutir,
sem ég myndi vilja breyta, ef ég
hefði tækifæri til þess.
Það er nokkuð langur listi, en
það sem mér dettur i hug I sam-
i