Helgarpósturinn - 12.10.1979, Síða 18

Helgarpósturinn - 12.10.1979, Síða 18
18 SKÖGARGUÐINN Þegar John McNeil blés fyrstu tónana i Faun strax eftir Wé fannst mér einsog galdur færium salinn, sviBiö laufgaBist og viB sem sátum þarna svifum i lausu lofti. Þegar kvartettinn lék RuruhiB afriskættaBa i lokin magnaBist seiBurinn og salur og sviB sameinaBist i tónagaldrin- um mikla. Einn af meisturum tuttugustu aldarinnar hvarf af sviBinu örþreyttur, kom aftur blés Everythingl Loveog kvaddi þá sem komu til fundar viB hann i Laugarásbiói aB kvöldi fjórBa október. tónverk. Djassleikari i ætt viB esplinu Davis og komanis. Frumlegur, skapandi, meB breiöan töfratón. Svo nýtt stirni á djasshimninum a& amerískir eru varla farnir aB taka mark á honum enn. Fyrir rúmu ári kom fyrsta breiBskifa hans út hjá danska hljómplötufyrirtækinu Steeple-Chase. ,,Ég sendi um þrjátiu hljómplötufyrirtækjum snældu meB tónlist minni, þaraf fjórum evrópskum: Steeple Chase Enja, ECM og Polydor. Ýmis þeirra amerisku höfBu samband viB mig, en þegar þeir komust aB þvi hversu gjörsam- John McNeil kvartettinn i Laugarásbiói. Hver er þessi töframaöur. Hverer þessi John McNeil? PólskættaBur banda- rikjamaBur, rúmlega þritugur spilar á trompet og semur lega óþekktur ég var kom ekki til greina aB gefa mig út. Af þeim evrópsku svaraBi Steeple- Chase eitt og Nils Winther flaug til New York og tók upp plötu meB mér: Embarkation, siBan Föstudagur 12. október 1979 » n • • * fV « * ? % • » v > * r • I • > * 1 —he/garpósturínrL. Frá hljómleikum John McNeil I Laugarásbiói. Fann sem kom út i september. ÞaBer stórkostlegt aB vinna hjá Nils Winther. MaBur hefur alveg óbundnar hendur.” MeBreiBarsveinar McNeils voru ekki af verri endanum. Gítarleikarinn Bill Bickford hefur leikiB hér og þar, bæ&i i New Yorkog Munchen, en þetta er í fyrsta skipti aB hann leikur meB fastri hljómsveit og kom hann okkur svo sannarlega á óvart. Yndislegur gitarleikari á raneylinunni, skemmtilega hugmyndarikur i samblöndun hljóma og hlaupa. Bassaleik- arinn Tom Warrington eyddi siBustu leyfum af fordómum minum gagnvart rafmagns- bassanum og þurfti eitthvaB meira enaB sýna sig og sjá aöra tii þess. Hann er margreyndur úr volki Buddy Rich bandsins. „Spilaöi I þessum djöfulsins ein- kennisbúningi sem ekki haföi veriö hreinsaöur i sex ár og kveiö hverju kvöldi sem ég lék meB geösjúklingnum.” Tromm- arinn Mike Hayman var einna lengst aö ná fullkomnu samspili viö hina piltana, en eftir magnþrunginn undirleik I Rudu fyrirgafst honum flest. Þetta voru stórgóöir tónleik- ar. Og kannski var þaö besta viö þá hversu frískir drengirnir voru. SköpunargleBin ljómaöi af þeim. Engin rútinuvinna á feröinni. Vonandi eigum viö eft- ir aö fá John McNeil aftur I heimsókn og þá væri óskandi aö þeir djassáhugamenn sem fjarri voru seiönum láti þaö eftir sér aö lyfta sálinni uppi stjörnuhimininn. Leikhús úti og inni Frá sýningu leiktjaldasmi&a á KjarvalsstöBum. Þaö er sjaldan aö menn fá tækifæri til aö sjá leikmyndir og annan afrakstur leiktjalda- málara á sýningu. ÞaB er þvi góöur fengur, sem nú birtist fólki á Kjarvalsstööum og ber heitiö Leikmyndin. Þvi miöur stendur sýning þessi allt of stutt, eöa aöeins tiu daga og lýkur henni áöur en grein þessi er birt. Þaö er þó ástæöa til aö fjalla um þetta góöa framlag, einkum þar sem fæstir hugleiBa þann skerf til leiksýninga og þá vinnu sem gerö leiktjalda er. Slæm leiktjöld og sviössetning geta eyöilagt gott stykki. Eins geta góöar uppsetningar sviös gert lélegt leikrit frambærilegt. Vald leikmyndateiknarans er þvi mikiö. Sýnendurnir eru fjórtán talsins. Eins og fram kemur á þvi fjölritaöa blaöi sem sýning- unni fylgir, vantar marga leik- myndateiknara og er þvl sýningin alls ekki tæmandi. Þar aö auki er einungis leikhús- tjöldum gerö skil, en hvorki sjónvarps- né kvikmynda- tjöldum. Þó fá gestir nokkuö gott yfirlit á vinnu leiktjalda, búningateiknun og leikmunum. Mikill fjöldi er af makettum (litlum sviösmyndum) og gefa þær glögga mynd af vinnu- brögöum listamannanna. Um þróunarferil er ekki að ræða, þar sem hverjum listamanni er úthlutaö afmarkaö svæöi og fá sýnishorn eru eftir hvern þeirra. Eins er þvi varið meö teikningar á búningum. Aðeins fáar teikningar eru eftir hvern höfund og gefa þær þvi litla mynd af þróun hvers fyrir sig. Ljósmyndir fylgja sviös- myndunum, til frekari skýringa. Siöan er fyllt upp i sýninguna með leikmunum. Þó svo aö sýning þessi færi leikmanni heim sanninn um þá gifurlegu vinnu sem að baki leiktjaldageröar felst, heföi máttgera miklu betur. 1 staöinn fyrir Flugleikinn, heföi mátt veita sýningargestum miklu meiri upplýsingar um vinnu- brögð. Hvernig eru þssir hlutir gerðir? Hvernig fara leiktjalda- teiknarar að? Hvert er upphaf og endir: byrja leiktjalda- málarará aðgera sviöiö? Vinna þeir leiktjöldin og búninga eftir að þeir hafa séö æfingar? Þarna er aöeins Þórunn Sigriöur Þor- grimsdóttir, sem reynir að sýna þróun sviðsmyndar og hvernig uppbygging hennar á sér staö. Aö öðrum ólöstuöum finnst mér hún komast næst þvi að ljúka upp fyrir leikum hurö leyndar- dómanna, hvernig leiktjalda- málarar starfa. Sýning þessi er hin athyglis- .verðasta, þrátt fyrir gloppurnar 'og sýnir hún aö meðal leik- myndateiknara hér, eru margir frábærir fagmenn. Þaö væri þvi gaman að sjá itarlega sýningu á Gatan notuö sem leiksviö. leikmyndum, vel útskýrða og i greinagóða i Laugardalshöll, eða öðrum hlummustórum sal. Gætu þá Ijósamenn verið meö og sýnt kúnstir sinar um leiö. Ég vik nú frá leiktjöldum að tjaldlausu leikhúsi undir berum himni. Fyrir hálfum mánuði voru vegfarendur i Austurstræti aðnjótendur uppákomu. Þarna var hópur ungs fólks klæddur i múnderingu sem liktist einna helst búnaði geimfara. Máluð i framan undir álfána, sem strekktur var milli stanga likt og i kröfugöngu, marséra&i fylkingin eftir Lækjargötu og inn Austurstræti. Innkaupa- kerra og sjónvarp benti ein- dregið til, að uppákoman væri sett neysluþjóðfélaginu til höfuðs. Þessi uppákoma sem var um hálftipia löng, var greinilega framurskarandi upplyfting I grámyglulegri föstudagsönn. Fólk dreif hvaðanæva að og skemmti sér vel. Allur aðbúnaður (einkum þó búningar) var sérlega eftir- tektarverður. Sýndi hópurinn aö götuleikhús og uppákomur undir berum himni glæða hversdaginn lifi og njóta vin- sælda meðal almennings. Við borgum ekki á mið- nætursýning- ar í Austur- bæjarbíói Miönætursýningar i Austurbæjarbiói eru að veröa fastur liöur i leikhússtarfseminni I Reykjavik. Leikfélagiö hefur á undanförnum árum veriö meö ærslaleiki þar til styrktar hús- byggingu sinni, og nú er Alþýðu- leikhúsiö aö hefja þar á ný sýn- ingar á hinum vinsæla ærslaleik Dario Fo, Viö borgum ekki! Viö borgum ekki. Sýningar á verkinu eru orönar yfir áttatiu alls og aukasýn- ingarnar i Austurbæjarbiói eru vegna hinnar miklu aösóknar i fyrra. — GA <Jr Viö borgum ekki. ÓBORGANLEG SKEMMTUN VIÐ BORGUM EKKI! VIÐ BORGUM EKKI! Sýning sem gekk fyrir fullu húsi i allan fyrravetur Miðnætursýning í flusturbæjarbíói laugardagskvöld kl. 23,30 Ot blaðaumsögnum: ^ ,,Allt ætlaði um koll að keyra hjá áhorfendum — óborganleg skemmtun” (Visir) „óvenju heilsteypt sýning” (Mbl) ,,Galsafengin sýning” (Þjv) ,,Og nú er hægt að mæla eitt sinn með góðri samvisku með ósviknum hlátursleik í bænum” (Dbl) Miöasala í Austurbæjarbíói frá kl. 4 í dag — Simi 11384 Alþýðuleikhúsið

x

Helgarpósturinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.