Helgarpósturinn - 15.08.1980, Síða 15

Helgarpósturinn - 15.08.1980, Síða 15
___he/narnó^ti irinn Föstudagur 15. ágúst i9so 15 G RJOFILLEGA VW FASTA MJALTA” íáttúrlega að vera ekki hættur yrir löngu. En þeir geröu alltaf ‘itthvað þegar ég sagði upp, íækkuðu kaupiö um 50 kall eða útthvað álika. Þetta tímabil mitt i sjónvarpinu lýtti fyrir þvi að ég hætti, enda rar það tómur asnaskapur að taka jað að sér. Enginn sem vinnur 1 ítvarpi ætti að koma nálægt sjón- /arpi. Það eru gjörólikir miðlar. í ítvarpinu byggist allt á orðinu — jvi að draga upp myndir með næltu máli. 1 sjónvarpinu er )essu þveröfugt farið — þvi ninna sem þú segir þvi betri ertu. ?ar á að láta myndirnar tala. Þetta var helviti gaman stund- ím. Sérstaklega til að byrja með. íiðan jókst nervusitetiö um leið )g kröfumar uröu meiri. Það eiddi eittaf öðru. Fólk tók alltaf neira og meira eftir mistökun- ím, og það mátti ekkert útaf bera lýsingum. Þannig leiddist þetta iti einhverja taugaveiklun hjá nanni. Alagið var lika sliktað ekki var dð öðru að búast. Iþróttafrétta- nennskan var aukastarf hjá mér mörg, mörg ár — ég var inn- íeimtustjóri hjá útvarpinu að aö- ilstarfi frá 1943 til '63. Iþróttirnar )ann ég þvi á kvöldin og um helg- ir. Slikt er engum bjóðandi til engri tima. Ég var gestur heima íjá mér á þessum árum, og þá >ara yfir blánóttina. En auðvitað voru I þessu ljósir mnktar, annars heföi maður ildrei gefið sig I þetta. Arin milli >0 og '60 voru sérstaklega ikemmtileg. Þá rak hver stórvið- mrðurinn annan á iþróttasviðinu. •'ótboltinn var góður á þessum irum, við unnum meðal annars ivia i eftirminnilegum leik 1951 >g töpuðum naumlega fyrir þeim i útivelli, þrem árum seinna I njög góðum leik. Við unnum á >essum árum nokkra sigra yfir lönum I frjálsum íþróttum og '51 innum við bæði Dani og Norö- nenn i frjálsum, sem er auðvitað únstætt afrek.” ,ltann er svona” „Annars hef ég mest gaman af ið lýsa fótboltaleikjum. Þeir eru ið visu mjög misjafnir, sumir eru ipnir og fjörugir, aðrir eru litið innað en miðjuþóf. En leikjum >ar sem sóknarleikur er i háveg- im hafður er mjög gaman aö ýsa. Þá kemur þetta allt af sjálfu ér. Léttustu leikir sem ég hef lýst •oru sennilega landsleikir við Jandarikjamenn og Svia. 1 báð- im þessum leikjum var sóknar- eikurinn alls ráðandi. Leiknum i Calmar við Sviana lýsti ég I æild og tók mér ekki einu sinni ílé I hálfleik, heldur hélt áfram iðspá I úrslitin og eitt og annað i ;ambandi við leikinn. Sviar voru >á nýbúnir að vinna Finna með 1-0 ogvoru þvi ekkiárennilegir. I eiknum viðokkurkomust þeir i 2- i i fyrra hálfleik, en fljótlega I >eim siðari jafna Rikharöur og >órður, og þannig stendur leikur- nn fram á siöustu sekúndur, að Sviar skora sigurmarkið. Svona ættu allir leikir að vera. Versta djobb sem ég hef fengið varhinsvegaraölýsa leiknum viö Þannig leiddist þetta úti ein- verja taugaveikiun” Dani 1967, þegar viö töpuðum 14- 2. Það var hörmulegt. Ekki bætti úr skák að strax eftir leikinn varð égaðfara i danska sjónvarpið og tala með myndsegulbandi, sem siðan fór til íslands. Þeir áttu I einhverjum erfiðleikum með bandið, það stöövaðist nokkrum sinnum og þá þurfti að spóla til og byrja aftur. Þegar þetta var búið aðgerastnokkrum sinnum var ég orðinn ruglaður i markatölunni. Og þá var ekki að sökum að spyrja: fólkið heima hugsaði með sér: ,,Já, já, hann er svona”. En það var ekki, ég var einfaldlega búinn að vera aö lýsa frá klukkan 7 og til miðnættis”. Drepa sundíð Það er erfitt að hemja Sigurð þegar hann er kominn af stað, enda hefur hann frá mörgu að segja. Næst var það sundið. „Mér þykir miður að viö skul- um alveg vera að þvi komin að drepa sundið, sem keppnisgrein. Þjóðin virðist alveg hafa misst áhuga á sundi, og það held ég að sémikið Iþróttafréttamönnum að kenna. Hér áður fyrr var alltaf keppt i sundhöllinni, og hálfs- mánaðarlega var ég með útsend- ingar þaðan af sundmótum. Það brást ekki að á hverju móti var eitthvað af mjög spennandi sund- um. Þetta vakti mikla athygli og á þessum mótum var sundhöllin troðfull af áhorfendum. Þaö er nánast furðulegt að við skulum ekki eiga betra sundfólk en nú, vegna þess aö hvergi í út- löndum erlögðeins mikil áhersla á sundið I skólakerfinu og hér. Þaö er ótrúlegt að ekki skuli vera hægtaðfinna talent sem jafnast á við það besta i heimi. Það er ótrúlegt hvaö það helst mikið i hendur, góður árangur i Iþróttum og mikil og jákvæð um- fjöllun i fjölmiðlum. Ég man að þegar ég var að byrja i mínu starfi hjá útvarpinu, stóð hand- boltinn á ákaflega lágu stigi, enda litiil áhugi á honum. Þá var Arni Arnason formaöur Handknatt- leikssambandsins, og hann bók- staflega dró iþróttafréttaritarana niður i Hálogaland. Þeir byrjuðu smám saman að skrifa, og um leið rauk upp áhugi á iþróttinni, og gæöi handknattleiksins urðu miklu meiri á skömmum tima”. Fréltðmenn slórveldi tiver lyrir siy „Já, auövitað verður maöur þreyttur á þessu eins og öðru. Sið- ustu tiu árin hef ég verið í al- mennum fréttum, fluttist á fréttastofuna úr innheimtudeild- inni, 1963. Þá hafði margt breyst siðan ég byrjaði, þá unnu 30 manns hjá útvarpinu, og allir kallaðir til þegar viö þurfti. Mitt fyrsta verkefni sem fréttamaður var að sækja blaðamannafund hjá kartöflugörðum Reykjavíkur. Siðan var það Lýöveldiskosningin 1944. Þannig var gripiö til manns þegar á þurfti að halda. Slöan varð ég fyrir þvi óhappi að lýsa hlaupi á Ólympiuleikunum 1948, og það varð upphafið aö þessu „Þaö var hörmulegt” ViOial: Guðjón Arnyrímsson Myndir: FriðpiOlur iþróttabrölti mínu. Ég varþá eig- inlega fyrsti maðurinn sem ráð- inn er i starf eitthvaö þessu likt, blööin voru ekki enn komin með fasta iþróttafréttaritara. Nú er þetta hinsvegar orðið alltof mik- ið. Það er engum greiði gerður með þessum ofboðslegu skrifum. Ég var alltof lengi hjá útvarp- inu. Ég kom á sinum tlma úr Verslunarskólanum og hafði þvl enga undirstöðu til að vinna við útvarp. En ég kynntist fljdtlega afbragðsmönnum, Jónasi Þor- bergssyni, Sigurði Þóröarsyni, Jóni Magnússyni og Andrési Björnssyni og kannski hefur maðureitthvaðlært af þeim. Það hefurhjálpað mikiðtil að mórali- inn hefur alltaf verið göður þarna. Þarna hefúr verið sam- valið fólk”. Þreytan, já. Siöustu árin var ég varafréttastjóri þarna, sem þýddi að ég var verkstjóri á fréttastof- unni langtimum saman. Það er afskaplega þreytandi. Frétta- menn og blaðamenn eru, eins og þú veist, stórveldi hver fyrir sig, og eru ekki mikið fyrir aö láta stjórna sér. Nú er á fréttastofunni alveg ný kynslóð, og meðalaldur- inn hefur sennilega aldrei veriö lægri. Og allt eru þetta hámennt- aðir menn, þar af aö minnsta kosti þrir fjölmiðlafræöingar. Hvaö ætti ég aö geta leiðbeint þessum mönnum? En vinnuað- staöan er alveg hrikaleg”. Mttftdi ftyrja hnflLiiHflnna „Það er afskaplega raunalegt hvernig rikið hefur hlunnfarið út- varpið alla tiö. Það var uppúr striðinu, 1946, sem fyrst var haf- inn undirbúningur byggingar yfir útvarpið, og enn hefur ekkert gerst. Fyrir tíu árum var stofn- settur framkvæmdasjóður til að standa undir kostnaöi viðhugsan- lega húsbyggingu, og sá sjóður er núkominn á annan milljarð, sem ætti að duga vel til að byrja ein- hverjar framkvæmdir, þó ekki væri annað. En svo kemur þessi samstarfsnefnd um opinberar framkvæmdir og neitar að veita leyfi fyrir byggingunni. Ég, efast hreinlega um að þeir viti hvernig ástandiðerniöuriútvarpi. Ég hef ekki séð þá á fréttastofunni að minnsta kosti. Ég veit ekki hvaða lagaheimUd þeir hafa til að stööva svona byggingu. Ef ég væri útvarps- stjóri mundi ég ekki taka mark á þeim, heldur byrja bygginguna. Ég veit ekki hvað mundi gerast. Kannski kallaði nefndin lögregl- una á staðinn. En útvarpið hefur peninga til að byrja, það hefur teikningar, og þá sé ég ekki hver getur bannaö því aö byggja á þeirri lóð sem það hefur fengið út- hlutað. Það hefur veriö býsnast yfir þvi að þetta sé of stórt. Ég man að Jónas frá Hriflu var álitinn geð- veikur þegar hann lét byggja Arnarhvol. Og Háskóli Islands átti aö duga framyfir aldamót. Ég veit ekki hvað mörg viðbótar- hús eru komin I kringum hann. Otvarpið á lika eftir að stækka, þaö á eftir aö fjölga rásúm, koma upp stereoútsendingum og I framtiöinni eflaust eitthvaö fleira. Ég skil hreint ekki andúð þessara þriggja manna”. Fjölur um lól „Ég skil ekki heldur hvers vegna útvarpsráð er látið hafa þau völd sem það hefur. Þaö er aldeilis furöulegt að pólitiskt ráð, oft skipað þingmönnum að mestu leyti, skuli hafa sibasta orðiö um dagskrá útvarpsins. Það hefur komiö fyrir að dagskrárstjóri út- varpsins hefur hafnað efni ein- hverraeinstaklinga, og þeirsíðan fariö i útvarpsráð, sem atkvæði náttúrlega, og fengiö efnið sitt þar i gegn. A sama hátt hefur út- varpsráð hafnaö efni, sem dag- skrárdeild hefur lagt mikla vinnu I að koma saman. tJtvarpsráö er fjötur um fót eðlilegri dagskrárgerð, eins og það er i dag. Þaö á aö gagnrýna hlutina eftir á, taka fyrir það sem miður fer i dagskránni, og lýsa blessun sinni yfir því sem vel hef- ur tekist. Og útvarpsráö á ekki að vera eingöngu skipaö pólitikus- um, þar eiga aö vera fulltrúar hagsmunahópa i þjóðfélaginu, og einfaldlega fulltrúar hinna al- mennu útvarpshlustenda. Mjöy iðler — Ertu ánægður með að vera hættur? „Þetta er alveg frábært. Ég hef yngst um nokkur ár á þessum mánuði sem liðinn er siðan ég hætti. Nú er ég alveg áhyggju- laus. Ég hef ekki áhuga á að fá mér aðra vinnu svona rétt i bili. Ennþá er ég nú i smá hlutastarfi niöur i útvarpi, og þarf að mæta þar svona tvoeftirmiðdaga I viku. Þaö er ágætt. Annars held ég nú aöefégætlaði mér ekkert að gera annaö en aö leggja kapal og lesa, yrði ég fljótt leiður á sjálfum mér. Helst af öllu vildi ég ráða mig á trillu. Þaö mundi eiga vel við mig. Sennilega mundi ég kaupa mér trillu ef aöstaða væri svolltið betri fyrir þær hér. En annars þykir mér ekki óliklegt aö ég taki að mér einhver verkefni fyrir út- varpið svona i lausamennsku. Ég er annars mjög latur, og ekki nærri eins æstur og oft kom fram I lýsingum minum. Þá smit- aðist maöur af umhverfinu, og þurfti stundum að hafa sig allan við til aö halda höföi. Það getur verið erfitt aö lýsa svo vit sé I. Fyrsta stórverkefni mitt i út- varpslýsingu var landskeppni Dana og tslendinga I frjálsum iþróttum á Melavellinum. Fyrsta greinin var 400 metra hlaup. Ég byrjaöi að lýsa og sagði fjálglega frá þvi aö íslendingarnir heföu náö forystu strax i upphafi. Eftir um þaö bil hálft hlaup sá ég mér til skelfingar að ég haföi tekið feil, Islendingamir voru á eftir. Það var þvi ekki um annað að ræða en að láta Danina slga framúr á lokasprettinum! JU, jú, ég er ánægður með að vera laus úr þessu. Anægöur með tilveruna yfirleitt, og ánægður yfir að hafa runnið þetta skeiö mitt i útvarpinu á enda, án þess aö til verulegra árekstra hafi komiö. Ég veit ekki til að ég eigi mér óvildarmenn I hópi útvarps- manna”. Gleólmaóur r Uófi „Ég er seinþreyttur til vand- ræða, en missi ég stjórn á mér er það alveg hroðalegt. Og bitnar mest á mérsjálfum. En einsog ég sagði hafa samskiptin oftast verið ánægjuleg.Einstakasinnum hefur kastast i kekki, enda fylgir það starfifréttastjóra. Þingfréttir eru alveg sérstaklega viðkvæmar og þingmenn liggja i okkur og vilja fá meiri umfjöllun. Yfirleitt held égaðútvarpið fari mjög varlega i sinum pólitisku fréttum, en stjórnmálamenn eru fólk sem aldrei er ánægt. Já, éig er gleöimaður i hófi. Þetta var miklu meira áður fyrr. Thorolf Smith, Hensi Ottó, Stefán Jónsson — þetta voru miklir gleðimenn. 1 gamla daga var alltaf svolitiö um drykkjuskap við þessi störf, en þaö er alveg búið. Starfshættir á fréttastofunni hafa breyst mikiö til batnaðar, fólki hefur fjölgað, og þekking hefur aukist. Ennþá er þó sérþekking ekki mikil og stundum veröa blaðamenn að taka verkefni sem þeir hafa ekki hundsvit á, og láta ljúga sig fulla. En það er mikið aö lagast”. llM Oliir óara kæhur ,Eyrstu vikuna var dálitið skrýtiö aö vera hættur. Þá var óeirö i mér, og sennilega hef ég saknað stimpilklukkunnar. En það jafnaði sig, og nú nýt ég þess að vera frjáls. Ég er litiö fyrir iþróttir núorðið og tel þær i rauninni bara kæk. Avana sem erfitt er aö losna viö. Éger hrifnari af þvi að taka mér bók I hönd. Liklega er ég alæta á bækur og les jöfnum höndum það sem flokkast undir bókmenntir og reyfara af hvaöa tegund sem er. Svo hef ég ánægju af skák og hlusta mikið á músík. Hún hefur lengi verið mikið áhugamál hjá mér, og eftir Verslunarskólann læröi ég á f iölu i sex ár. Sennilega hefði tónlistin oröið mitt svið, ef ég væri ekki kreppuárabarn. Ég held að ég sé afskaplega hversdagsleg persóna, og lit á þaö sem voöalegt hlutskipti að vera frægur. Éghef varla getað farið á bar I opinberu veitingahúsi I ára- tugi. Ýmist er flaöraö upp um mann og manni sagt að maður sé stórkostlegur I aiia staði, eða þá aömaðurer kallaður helvitis asni og aumingi. Ég er annars ákaflega þakk- látur maður, og finn sérstaklega núna til þakklætis. Ég er þakklát- ur þvi fólki sem hefur oröiö til þess að mér hefur farnast vel á lifsleiðinni, og yfirleitt liðiö mjög vel. „Jónas frá Hrifiu var álitinn geð- veikur þegar hann lét byggja Arnarhvol” „Stundum verða blaðamenn að „Þeir eru ennþá að herma eftir taka verkefni sem þeir hafa ekki mér, þótt það sé löngu hætt aö hundsvit á, og láta ljúga sig fulla” heyrast I mér”

x

Helgarpósturinn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Helgarpósturinn
https://timarit.is/publication/47

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.