Helgarpósturinn - 04.03.1983, Síða 14

11.
Fö'studagur 4. mars 1983
i-Hélái
—DO.
\.K
sturinn.
Jafnvel meira
kikk í dag en
í gamla daga
Bflstjórinn Otto Pedersen tókst aldeilis á loft þegar hann reyndi að
draga vindmyllu við kjarnorkurannsóknarstöðina Risö til jarðar.
Vindmyllan hafði verið til prófunar á Risö og átti að fjarlægja hana.
Stuttu eftir að myllan var lögð niður, sporðreistist kranabfllinn, með
þeim afleiðingum að bflstjórinn hékk fimm metra frá jörðu.
Það þurfti að sækja hann með stiga. Bflstjórinn slapp með skrekkinn
en vindmyllan laskaðist nokkuð.
Orsakir slyssins voru þær að rangar upplýsingar voru gefnar um þyngd
myllunnar. — J-S- (Starfskynning)
segir Sigurður Johnnie, einn
frumherja íslenska rokksins,
sem kemur fram í kvöld
eftir 20 ára hlé
Þaö eru um tuttugu ár síðan
Sigurður Johnnie Þórðarson
hætti að syngja opinberlega en þá
haföi hann verið með bestu og
vinsælustu dægurlagasöngvurum
landsins í nokkur ár. Og hann var
líklega fyrsti aivöru rokk-
söngvarinn sem hér lét á sér
kræla. „Eftirlæti unga fólksins”
var fyrirsögn greinar, sem Svavar
Gests skrifaði í biaðið Ásinn
1959, þegar Sigurður Johnnie var
nítján ára.
Sigurður Johnnie í bana-|
stuði með Fimm í fuilu
fjöri í Alþýðuhússkjallar-1
anum í kringum 1960...

Nú ætlar Siggi Johnnie að
koma fram aftur - einu sinni. Það
verður i Broadway í kvöld, þar
sem Björgvin Halldórsson (mikill
og dyggúr rokkari sjálfur) og
hljómsveit hans gangast fyrir
rokkhátíð þar sem koma fram
einir fjórtán söngvarar frá upp-
hafsárum rokksins á íslandi.
En Sigurður Johnnie (sem
heitir Johnnie eftir dönskum
frænda sínum er hvarf á stríðs-
árunum) var byrjaður að syngja
fyrir daga rokksins: „Það allra
fyrstavar eiginlega 1954þegar ég
var í 2. bekk í Vesturbæjarskólan-
um. Þá vorum við sex strákar
saman staddir í skíðaskálanum í
Hveradölum og áttum engan
pening. Maggi í Bristol var þjónn
á staðnum og orðinn leiður á
okkur svo hann sagði að ef við
gætum troðið upp og skemmt
fólkinu, þá skyldi hann gefa
okkur að borða. Mér fannst það
ekkert mál, stökk upp á borð og
söng Flickorna i Smáland og -
Trallende jenter fullum hálsi.
Þaö gerði feiknalega lukku -
blessaður vertu, ég varð að endur-
taka það þrisvar”.
Eftir þctta komu árshátíðir og
skólaskemmtanir hér og þar og
58 fór Sigurður Johnnie að
syngja opinberlega víða um land
og réðst svo til hljómsveitar
Andrésar heitins Ingólfssonar. Þá
var spilað um helgar í Vetrargarð-
inum, Þórscafé, Alþýðuhúss-
kjallaranum og viðar og vel-
gengnin slík, að „risanum” t þá
daga, KK-sextettnum, var slegið
við fyrir austan fjail. Siguður
söng síðar nokkrum sinnum með
KK en gekk síðan í eitt fyrsta
rokkbandið, Fimm í fullu fjöri.
Heimavígstöðvar þeirrar hljóm-
sveitar voru Silfurtunglið og þar
var rokkað frá því snemma á
kvöldin fyrir unglinga þess tíma -
fólk sem nú er að verða fertugt -
og alltaf nýjustu lögin glóðvolg úr
Kanaútvarpinu. „Maður varð að
syngja lögin nákvæmlega eins og
þau voru á plötunum, annars var
hætta á að fólk færi að spyrja
hvaða lag þetta væri nú eiginlega”,
segir Siggi og hlær. „Maður þurfti
því að vera eftirherma frekar en
söngvari - ég meina, í einu lagi var
ég eins og Brenda Lee og í þvi
næsta eins og Louis Armstrong”.
Á þessum árum var spilað af
lífsins og hjartans lyst og ekki
verið að taka miklar pásur á dans-
leikjum. „Þetta var ekki eins og
núna þegar hljómsveitirnar spila
þrjú lög og láta mann svo bíða í
tíu mínútur eftir næsta lagi. Þetta
var stanslaus keyrsla og allt vegna
þess hve okkur þótti gaman.
Þannig var það til dæmis á Vellin-
um, þar sem við spiluðum mikið -
eða þangað til sjóherinn kom
þangað”. Þá urðu menn að fara i
pásu jafnvel í miðju lagi”, segir
Sig,gi.
1 upphafi Bítlaæðisins lagði
Sigurður Johnnie sönginn að
mestu á hilluna, söng þó hálfan
Strekkt á skallanum
Aðgerð að Ijúka og verið að sauma saman í hvirflinum. Þarna var
áður búið að skera úr ca. 5—7 cm. breiðan flipa, alveg hárlausan.
Eyrun eiga ekki að fiytjast upp! Mynd: Jörundur Guðmundsson
hár um allt höfuðið. Um síðustu
helgi kom einn þeirra heim, tiltölu-
lega ungur maður sem ekki vildi
una því að vera með skalla. Eins og
faðir hans og afi höfðu verið.
Þessir menn hafa farið utan fyrir
milligöngu Sigurðar Viggóssonar
tannlæknis og Jörundar Guð-
mundssonar hárskera en þeir eru í
sambandi við breska lækna, sem
skjótast til Kaupmannahafnar einu
sinni í viku og strekkja á höfuðleðri
fólks.
„Þetta er ekkert mjög einfalt mál
þótt það gæti virst það við fyrstu
sýn”, segir Sigurður Viggósson.
„Þetta er ekki eins og að drekka
vatn. Menn þurfa að hafa mikið
fyrir þessu og það kostar talsvert
fé — eða 9.500 krónur danskar
hver aðgerð. Og stórir skallar geta
tekið allt að fimm aðgerðir. Minni
skalla, eins og til dæmis „tungl”, er
hægt að laga með einni eða tveimur
aðgerðum og það er tiltölulega auð-
velt. En þetta verður meira mál þeg-
ar þarf til dæmis að fara að flytja
hár úr hnakka og yfir á enni”.
En hvernig skal maður þá bera
sig að vilji maður losna við skall-
ann? Jú, þá fer maður á rakarastof-
una hjá Jörundi Guðmundssyni,
sem segir manni léttan brandara og
skoðar skallann. Hann er nýlega
kominn frá Kaupmannahöfn, þar
sem hann fylgdist með aðgerðum af
þessu tagi.
„Þetta er meira og minna eins og
andlitslyfting”, segir Jörundur.
„Það er hægt að strekkja allt að
15—16 cm. breiða skalla, en það fer
líka eftir þykkt hársins í vöngunum,
höfuðlagi og svo framvegis. En sé
yfirleitt hægt að gera þetta, þá tek-
ur hver aðgerð einn og hálfan tíma”.
— En bregst þessum góðu lækn-
um aldrei bogalistin?
„Ekki hingað til — enda taka
þeir fulla ábyrgð á aðgerðunum.
Þeir hafa verið í þessu í nokkur ár
og þykja hafa staðið sig mjög
vel — eins og sést kannski á því, að
panti menn tíma núna þá komast
þeir að í lok apríl”. — ÓV.
Þeir munu fljótlega fylla fyrsta
tuginn íslendingarnir, sem farið
hafa til Danmerkur með skalla og
komið lieim með sitt gamla og góða
gera með því að senda okkur línu í
Ármúla 38, 105 Reykjavík, eða þá
með því að hringja í síma 81866.
-ÓV.
...og nýkominn af æfingu fyrir rokkhátíð kvöldsins.
— Mynd: Jim Smart
annan vetur gömlu dansana í
Breiðfirðingabúð. „Það var það
erfiðasta - maður syngur ekki
tango af neinu viti nema maður
andi rétt”, segir hann. Síðan hefur
hann Iítið sungið nema á síðustu
árum. í nokkur ár stjórnaði
Bakkus lífi Sigurðar Johnnie en
síðan 78 hefur hann verið þurr. „í
ruglinu vildi maóur alltaf vera að
syngja en fékk ekki. Nú er það
eiginlega öfugt - á skemmtunum í
þessum alkaldúbbum mínum er
alltaf verið að draga mann upp á
svið og láta mig syngja. Ekki það
að mér leiöist það - það er jafnvel
meira kikk í dag en það var í
gamla daga”.
— Oghlakkarðutilaðsyngjaá
rokkhátíðinni í Broadway?
„Já, það verð ég að viðurkenna
alveg hiklaust. Ekki síst fyrir það,
að það er svo góður mórall í þess-
um hópi - rétt eins og var í gamla
daga”.
— Hvað ætlarðu að syngja?
„Það sem ég kann best: Buena
Sera og Be Bop A-Lula”.
Og við leyfum okkur að fuli-
yrða, eftir að hafa litið inn á
æfingu hjá þessum hópi í síðustu
viku, að enginn ætti að verða
svikinn. -ÓV
Manstu
á Seyðisfirði 1916?
Það eru líklega ekki margir, sem
freistast ekki til að fletta mvndaal-
GLUGGA

PÓSTUR
búmum er fyrir þeim verða. Oft er
gaman að skoða myndir af fólki,
sem maður þekkir - og stundum er
jafnvel meira gaman að skoða
myndir af fólki, sem maður þekkir
ekkert. Hvaða fólk er þetta? spyr
maður. Svo getur maður spurt
sjálfan sig áfram og rcynt að geta
sér til um viðkomandi persónur,
sögu þeirra og lífshlaup.
Góðvinur Gluggapóstsins rakst
á þessa mynd í gömlu dóti hjá sér
nýlega. Fólkið þekkti hann ekki en
telur sig þó vita, að myndin hafi
verið tekin á Seyðisfirði um 1916.
Það þýðir að börnin á myndinni
gætu vel verið á lífi - eða þá að
afkomendur þeirra hafi áður séð
þessa mynd eða aðra svipaða.
Gaman væri að heyra frá einhverj-
um sem getur uppíýst Gluggapóst-
inn um nöfn þessa fólks - það má