Haukur - 01.04.1901, Blaðsíða 9

ÓLÁJíSMABUR.
William Booth sem bindindis-ræðumaður.
Flestir af lesendum „Hauks hins unga* hafa
sjálfsagt heyrt getið um William Boolit, stofnanda
og „hershöfðingja" „hjálpræðishersins". Hann hefir
ætíð verið lífið og sálin í „ hjálpræðishernum “, og er
það enn þá, þótt hann sje nú tekinn að eldast. Hann
er alhindindismaður, eins og allir „liðsmenn" hans og
„fyrirliðar" i „hjálpræðishernum", og heflr hann hald-
ið margar skörulegar bindindisræður um dagana.
Mörg kjarnyrði um bindindismálið eru eftir honum
höfð. Hjer er ofurlítið sýnishorn af einni slíkri ræðu
eftir hann:
„Yjer lifum á tímum
sýninganna. Allir halda
sýningar, og alt hugsan-
legt er sett á sýning-
ar. Nýlega var með-
al annars liaidin sýning
á öllum hinum fullkomn-
ustu, nýjustu og beztu
vjelum, áhöldum og að-
ferðum, sem bruggarar
og veitingamenn, nota til
þess að framleiða áfenga
drykki og verða af með
þá. Jeg vil nú stinga
upp á því, að þessir
sömu herrar haldi næst-
komandi ár aðra sýningu,
og sýni þá áhrif þau, er
vjelar þessar og aðferð-
ir og áfengi það, sem
með þeim hefir verið
framleitt, heflr haft á
mannkynið. í*eir gætu
t. d. safnað saman öll-
um föngum úr Lundún-
um og þar í grenndinni,
öllum vitfirringum og
þurfamönnum, semgróðafyrirtæki þeirra heflr látið lenda
í hegningarhúsunum, vitflrringaspítölunum og þurfa-
mannahælunum. Til þess að gera sýninguna áhrifa-
meiri, ættu þeir svo á degi hverjum að láta konur
drykkjurútanna, ekkjur og börn, ganga í hátíðagöngu
um sýningarsvæðið, í tötrum sínum og berandi utan
á sjer einkenni allrar eymdar sinnar og vesaldóms.
Og ef þeir þættust þurfa að gera sýninguna enn þá
hlutsjálegri, gætu þeir sýnt nokkur eintök af frábær-
um drykkjurútum, með öllum sínum rjettu einkennum;
i og til þess að gera sýninguna fjörugri og viðhafnar-
meiri, ættu þeir að veita öllum hópnum áfenga drykki,
svo að menn fengju að heyra uppáhalds-blótsyrðin og
skammaryrðin þeirra, og sjá dálítið sýnishorn af fjör-
ugum áflogum og svo fáein morð, er hefðu sakamáls-
viðureign í för með sjer, og svo, — sem eðlilegan
enda á sýningunni: — gálga með tilheyrandi og til-
hlýðilegum sökudólg. — Slík sýning gæti eflaust ver-
ið mjög fróðleg, og geflð mönnum tilefni til ýmsra
hugleiðinga".
í lyfjabúðinni.
Eftir Chr. Volander
Samtal þetta átti sjer nýskeð stað í lyfjabúð
einni í Svíþjóð:
Lyfsalinn: Jeg sá að hjer kom áðan maðurmeð
lyfseðil, sem þjer afgreidduð á 3 mínútum. Hvers
vegna gerðuð þjer það?
Nemandinn: Pað var bara ein flaska af karból-
vatni. Jeg þurfti ekki að gera annað, en láta 12
grömm af karbólsýru í flöskuna, og fylla hanna svo
með vatni.
Lyfsalinn: Það er svo.
Látið það bara aldrei
framar heyrast til yðar,
að þjer þurflð ekki að
gera annað en þetta og
þetta. Þjereigið ekki að
afgreiða neinn lyfjamiða
á skemmri tíma, en hálfri
klukkustund, því annars
heldur kaupandinn, að
það sje einskisvirði, sem
hann fær fyrir peningana
sina. Jafnvel þótt ein-
hver komi með lyfseðil
upp á salt og vatn eða
sódakökur, þá eigið þjer
að horfa mjög alvöru-
geflnn og hugsandi á
lyfseðilinn, eins og það
sje eitthvað, sem mjög
slæmt sje að útbúa;
svo komið þjer með
seðilinn til mín, og svo
lesum við hann í sam-
einingu og hristum höf-
uðin. Því næst farið
þjer aftur til mannsins,
og spyrjið hann, hvort
það sje alveg bráðnauðsynlegt, að hann fái meðulin í
dag. Og segi hann já, þá segið þjer, að þjer skuluð
gera það, sem þjer getið til þess, að verða búinn að
útbúa þau fyrir kvöldið, en það sje mjög illt og sein-
legt, að eiga við þau. Takið þjer eftir, lyfjaseðil,
sem svo mikið umstang þarf við, virðir kanpandinn
háu verði. Hann tekur við meðulunum, og kvartar
ekki um það, að verðið sje of hátt. En látið mig
um fram allt ekki sjá það til yðar framar, að þjer
afgreiðið lyfjamiða á einum þrem mínútum, því að
éf þjer gerið það, þá get jeg elcki notað yður hjer.
r
Olánsmaður.
Maður einn í Lundúnum, sem er að ýmsu leyti
einkennilegur, var nýskeð kallaður fyrir rjett, og sak-
aður um áflog og ólæti á strætunum. Dómarinn skoraði
á hann, að segja hvernig allt hefði gengið til, og gaf
hann þá svo hljóðandi munnlega skýrslu:
„Klukkan tíu í gærkvöld labbaði jeg í hægðum
mínum eftir götunni, og var þá að brjóta heilann um
— 65 —
— 66 —