Tíminn - 22.11.1961, Blaðsíða 8

Tíminn - 22.11.1961, Blaðsíða 8
8 rf.I’NN, -i-jgv" ad'*"’ 1961. Unga fólkið Við komum öllum á óvart, óboðnir gestir, fikrum okkur upp stigana, heyrum manna- mál úr öllum áttum, hamars- högg og sagarhljóð og lágvært suð í saumavélum. Það eru margar dyr á báðar hendur með númerum, og við læð- umst að þeim og leggjum við htustir (Það er Ijótt að hlera), ef við yrðum einhvers vísari um innandyrafólk. En til þess að vera alveg vissir um að finna rétt fólk á réttum stað og réttum tíma, drepum við á dyr, þar sem stendur Skóla- stjóri, og þar með erum við ekki lengur óboðnir gestir, heldur boðnir gestir. Skólastjórinn, Magnús Jónsson, er vart búinn að átta sig á þessari óvæntu heimsókn, þegar viS svíkj umst að honum og spyrjum: — Að hvaða leyti er Gagnfræða skóli verknámsins frábrugðinn öðrum gagnfræðaskólum? — Munurinn er einkum fólginn í því, að hjá okkur kemur verk- námskennsla í stað mannkynssögu, náttúrufræði og landafræði, sem er sleppt að lesa. Allt annað, sem kennt er í öðrum gagnfræðaskól- um, kennum við líka, — til dæmis er tungumalakennsla alveg jafn mikil hjá okkur og í öðmm gagn- fræðaskólum. Og skólinn vertir öll þau réttindi, sem annað gagnfræða nám veitir, og þeir nemendur, sem héðan fara í Iðnskólann, fá að sleppa fyrsta bekknum þar. Auk þess komast stúlkur með gagn- fræðapróf héðan beint inn í Handa vinnudeild Kennaraskólans. — Hvaða verknámsgreinar er um að'ræða? — Það er þrenns konar nám fyrir drengi: Trésmíði, vélvirkjun cg jámsmíði, sem er kennt.sam- an, og svo/sjóvinnunám. Stúlkur læra aftur á móti saumaskap og hússtjórn. En fyrir utan skyldu- námið geta nemendur valið um tvær námsgreinar, og er það bók- færsla og vélritun, sem er vinsæl- ást. — Hvað eru margir nemendur í skólanum? — Þeir eru 368 í vetur. Dreng- irnir eru heldur fleiri en stúlkurn- ar. — Er ekki lítið húsrúm fyrir allan þennan fjölda? — Það en nú það sem er. Við verðum til dæmis að kenna 14 stundir á dag í trésmíða- og járn- smíðastofunni. Það er mjög slæmt að þurfa að kenna svo seint á dag inn. En næsta vor verður hafin bygging nýs skóla, og við vonum, að tvær stofur fyrir járnsmíði og trésmíði verði tilbúnar næsta haust, annars verður algert öng- þveiti vegna rúmleysis. II. Strákarnir eru allir í sloppum, brúnum og gráum, og einhvers staðar mitt á milli þess að vera börn og fullorðnir. — Þeir standa hver við sinn hefilbekk með ham- ar eða hefil eða eitthvert annað verkfæri í höndunum og vinna að sínu. Kennarinn gengur á milli, talar við þá, sýnir þeim, og horfir sitt. Hamarshögg, hefilhljóð og orð fylla stofuna. — Ert þú ekki snillingur í hönd unum? — Nei, segir hann, verður vand ræðalegur og fitlar við tréramma, sem er festur í hefilbekkinn hans. — Hvað ertu að smíða? — Ég er að smíða útvarpsborð. — Áttu útvarp? — Nei, ég á ekkert útvarp. — Af hverju ertu þá að smíða útvarpsborö? — Bara að gamni mínu, — til að gera eitthvað. — Máttirðu velja? — Við megum velja um bóka- hillu, útvarpsborð og sófaborð. — Hvað heitirðu? — Steinar Magnússon. — Og ætlar að verða smiður? — Ég veit það ekki, — kannske. — Það á eftir að tala við Fram- sóknarmann bekkjarins, segir stór og þrekinn strákur og glottir svo- lítið út í annað munnvikið. — Ert það þú? — Nei, hann er Moggamaður bekkjarins, gellur í einum strákn- um. ' á, hvernig þeir bera sig að við verkið. Sumir líta ekki upp, vita ekki af neinu nema sjálfum sér og því, sem þeir eru að gera. Aðrir horfa ýmist á það, sem þeir eru að vinna ^ við, éða það, sem er umhverfis þá, : og eru dálítið lausir við borðið — Rífizt þið um pólitík? — Nei, nei, bara stundum að gamni okkar. — Hvað heitir þú? •— Gísli. — Gísli Súrsson? — Nei, Gísli Sigurðsson. — Ertu að smíða eitthvað? — Ausutetur. — Þú átt eftir að bora á hana gatið. — Það kemur þarna í kvistinn, annars er þetta bókahilla, en ekki ausutetur. — Áttu mikið af bókum? — Nei, Andrés önd. — Hvað eru hillurnar langar? — Þær eru víst áttatíu senti- metrar og fjórar alls. — Það þarf mörg blöð með Andrés ónd til þess að fylla þær. — Það gerir ekkert til. Ég set bara Tímann inn á milli eða Mogg- ann. Hann er þykkari. Svo er líka hægt að böggla Tímann saman, þá verður hann þykkari. Annars fær maður nóg af bókum. ■— Hvetiær? — Á jólunum. Manni eru alltaf gefnar bækur á jólunum. — Finnst þér gaman að smíða? — Það veit ég ekki. Maður verð ur að gera eitthvað, segir Gísli og beygir sig niður að bókahillunni. Strákarnir umhverfis okkur hafa fylgzt vandlega með samtal- inu, en taka nú aftur til við smíð- árnar eins og ekkert hafi í skorizt. Kennari þeirra við trésmíðina, Sigurður Úlfarsson, stendur hjá einum þeirra og sýnir honum, hvernig bann á að bera sig að við smíðina. — Eru þetta ekki mikil smiðs- efni? — Það eru til snillingar svona innan um og saman við, en það er vist vissara að vera ekki að nefna nein nöfn í því sambandi. — Ert þú smiður? — Já, ég er húsgagnasmiður og er auk þess útskrifaður frá Hanða vinnudeild Kennaraskólans. — Hvaða bekkur er þetta? — Þetta er þriðji bekkur. Á þessum tíma dags eru bara þriðju- bekkingar í verknámsstofunum. — Kennirðu þeim eitthvað ann- að? — Ég kenni þeim líka iðnteikn- ingar. Sumir, sem útskrifast frá okkur, fara beint í iðnina. Við gefum þeim nokkurs konar siðferðisvottorð um leið og þeir fara héðan. — Svo það er eins gott, að þeir hagi sér vel? — Já, bað er víst eins gott. III. Það fyrsta, sem við rekum,aug- un í, þegar við göngum inn í járn- smíða- og vélvirkjadeildina, eru tveir strákar, bograndi yfir borði með múrsteinsplötu. Þeir eru með gieraugu é nefinu, og bláir logar lýsa upp andlit þeirra, þegar þeir bera spíssinn á suðutækinu að ein hverju víravirki, sem þeir eru að sjóða saman. Við langt borð eftir endilangri stofunni standa strákar í röðum báðum megin og eru allir eitthvað að fást við járn. Á gólfinu innst í stofunni standa alls konar munir úr járni, og það er erfitt að átta sig á úfljótu bragði, hvaða hlutverki þeim er ætlað að gegna. Allir eru þeir soðnir saman eftir kúnstarinnar reglum, beygðir og ! sveigðir, hver með sínum hætti. í I einu horni stofunnar kúra nokkr- | ar stóreflis mótorvélar með öllu tilheyrandi. — Hvað á þetta að vera hjá ykk .. . : ■ rt í

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.