Morgunblaðið - 14.02.1961, Blaðsíða 17

Þriðjudagur 14. febr. 1961
MORC1JTSBLAÐIÐ
17
María Hjaltahn
F. 14. marz 1940.
». 16. jan. 1961.
„Dauðirm er lækur,
en lífið er strá“.
M.J.
ÞESSI orð þjóðskáldsins komu
mér ósjálfrátt í hug, er útvarpið
flutti þá harmafregn, að María
Hjaltalín hefði látizt af slysför-
um í Danmörku þann 16. janúar
s.l.j rúmlega tvítug að aldri. Ekki
erú liðnir nema nokkrir mánuðir
síðan faðir Maríu, Steindór
Hjaltalín, úgerðarmaður, varð
bráðkvaddur í fjallgöngu, en það
var 15. maí s.l. Segja má því
með sanni, að skammt hafi orðið
stórra högga milli í Hjaltalíns-
<S>-
Bjargmundur Sigurðs-
son málarameistari
I GÆR var til moldar borinn
Bjargmundur Sigurðsson málara-
meistari.
Er ég frétti um hinn sorglega
atburð, er varð Bjargmundi að
aldurtila, varð ég harrni sleginn
er svo ungur og glæstur maður
er burtu kallaður í einni svipan
frá ástvinum, félögum og vinum.
Bjargmundur var fæddur í
Rvík, 6. febrúar 1925. Hann var
sonur Sigurðar Bjargmundsson-
ar, trésmiðs og Valgerðar Guð-
mundsdóttur.
Bjargmundur hóf nám í mál-
Bréf útaf
smyglfrétt
EINN AF tollvörðum Tollgæzl
unnar hér í Reykjavík, hefur
sent Mbl. línur í sambandi við
fréttina af smyglvarningnum í
Mbl. á sunnudaginn.
Þar sem fréttin „Smygl í bíl“,
sesm birtist á öftustu síðu í blaði
yðar sunnudaginn 12. þ.m., rask
ar staðreyndum og gerir mig
undirritaðann ósannindamann í
augum þess fólks sem hér á hlut
að máli, fer ég þess vinsamlega
á leit við yður, að þér birtið
eftirfarandi athugasemd:
„Tollgæzlunni bárust fregnir
af sokkasölu úr bifreið' fyrir há-
degi á föstúdag. Var önnur fregn
in komin frá Borgarnesi en þar
var bíllinn í söluferð á fimmtu-
dag. Hin fregnin barst um kl.
10,30 á föstudagsmorgun og barst
ihún frá býli í hverfi því, sem ris
ið hefur upp fyrir neðan Lága-
fell (gegnt Skálatúni).
Það sem skiptir megin máli í
frétt þessari og snýr að mér per
sónulega er; að önnur daman,
sem í bílnum var, hélt að á-
kveðinn starfsbróðir okkar hefði
sagt Tollgæzlunni frá ferð þeirra
um sveitina, en ég sagði henni,
að okkur hefði borizt fregnir af
ferðum bílsins í Borgarnesi eins
og fram kemur hér að framan,
en hina fregnina lét ég liggja
milli hluta.
Að lokum vil ég taka það fram,
að fólk það sem hér á hlut að
máli, var sérstaklega kurteist,
enda hélt það sig eigi vera að
brjóta lög, þar sem sokkarnir
voru teknir upp { viðskipti (bíla
kaup) við þriðja aðila.
Með fyrirfram þakklæti fyrir
birtingu þessarar greinagerðar".
Eiríkur .Guðnason.
tollvörður.
araiðn 19 ára að aldri hjá Emil
Sigurjónssyni málaram. og lauk
því 4 árum síðar með ágætri
I. einkunn. Alla tíð síðan starf-
aði hann að málaraiðn. Hann var
ágætur iðnaðarmaður. Hann gerð
ist snemma sjálfstæður málara-
meistari og gekk í Málarameist-
arafélag Reykjavíkur og var i
orðsins fyllstu merkingu hinn
ágætasti félagsmaður. Um tíma
starfaði hann í félagi með
Oskari Olafssyni málaram., en
Oskar hætti málarastörfum um
nokkur ár. Er Öskar hóf aftur
málarastörf, gerðust þeir enn á
ný félagar og það sagði Öskar
mér að hann gæti vart hugsað sér
betri og samvinnuþýðari sam-
starfsmann en hann.
Bjargmundi kynntist ég fyrst
er hann þreytti sveinspróf 1948
og skömmu síðar réðist hann til
mín í vinnu og vann hjá mér um
tveggja ára skeið, kynntist ég
þá hinum mörgu kostum hans
bæði sem ágætum málara og
sem prýðilegum manni og félaga.
Vorum við alla tíð ágætir kunn-
ingjar. Hann var maður fríður
sýnum, bjartur yfirlitum, hæg-
látur, yfírlætislaus og prúður í
tali og allri framkomu, drengur
góður í öllu daglegu fari.
Bjargmundur kvæntist 27. jan.
1951 eftirlifandi eiginkonu sinni
Gíslínu Kjartansdóttur ágætis-
konu og áttu þau einn son,
Kjartan, sem nú er 4 ára. Er
harmur þeirra sár að sjá á bak
ástríkum föður og eiginmanni.
Eg sendi þeim og ástvinum hans
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Allir félagar hans í Málara-
meistarafélagi Reykjavíkur minn
ast hans með þakklæti fyrir gott
samstarf og góða viðkynningu á
liðnum árum.
Sæm. Sig.
fjölskyldunni, og aug'ljóst hvílík
ur harmur ér nú í hugum ekkj-
unnar og barnanna, sem eiga á
bak að sjá ástríkum föður og
mannvænlegri dóttur og systur.
Steindór Hjaltalín var sem
kunnugt er mikill áhuga- og at-
hafnamaður. En minnistæðast er
mér, hver mannkostamaður
hann var. Það sannreyndi ég á
þeim árum, er yngstu börn
þeirra hjóna, María og örn, voru
hjá mér í skóla. Samstarfið við
heimilið var hið ákjósanlegasta.
Augljóst var hve ágætur heimil-
isfaðir Steindór var. Hann lét
sér og mjög annt um skólann,
studdi hann í orði og athöfn- Og
var sá stuðningur ómetanlegur
einmitt á þeim árum, sem skólinn
var að breytast í það horf, sem
hann er nú. Eg mun ætíð minn-
ast Steindórs Hjaltalíns og fjöl-
skyldu hans með virðingu og
þakklæti.
María Hjaltalín kom í skólann
6 ára gömul. Það leyndi sér ekki,
þegar við fyrstu kynni, að hún
var af góðum stofni. Eg man það
eins og það hefði gerzt í gær,
þegar hún kom í skólann fyrir
14 árum. Gegnum tregann finn
ég fögnuðinn, þegar hún leit á
mig dökkbláum, ljómandi aug-
um og heilsaði með barnslegri
hlýju og trausti. Hún gekk inn
í stofuna grannvaxin, léttstíg og
glöð, ekkert tómlæti, ekki hik.
Hún átti erindi.
María var ein þeirra nemenda,
sem maður aldrei gleymir. Hún
var háttprúð og einlæg, greind
og námsfús og naut þess að leysa
verkefni sín fljótt og vel af hendi.
Minnisstæðust er hún í reiknings-
tímum. Hún ljómaði af áhuga
og starfsgleði og virtizt gleyma
stund og stað. Eftir ótrúlega
stutta stund hafði María lokið
tilski'ldu verkefni, rétti upp hönd
ina og sagði:
Öskudagssýning
á barnaleikritinu
Lína langsokkur
í Kópavogsbíói kl. 18 á morgun
miðvikudaginn 15. febrúar
Aðgöngumiðasalqi frá kl. 17 í dag og frá kl.
16 á morgun í Kópavogsbíói.
„Kennari, ég er búin, viltu gefa
mér aukadæmi?“
Þessi viðbrögð í sfarfi voru
einkennandi fyrir Maríu. Eftirs
væntingarfull tók hún viðfangs-
efnum opnum örmum, svo að
hæfileikar hennar og lífsorka
fengu útrás á æskilegan hátt.
Andspænis slíkum nemanda er
starf kennarans eftirsóknarvert.
En leiðir skildu og árin liðu.
María Hjaltalin lauk barn-askóla-
námi í æfingadeild Kennaraskól
ans. Því næst stundaði hún gagn-
fræðanám hér í Reykjavík og á
Laugarvatni og stóð sig hvar-
vetna með ágætum. Unga stúlk-
an lét sér þetta þó ekki nægja.
Hún vildi afla sér sem mestrar
menntunar, svala útþrá æskuár-
anna, sjá heiminn. Að loknu
skólanámi hér heima dvaldist
hún einn vetur í Englandi og um
eins árs skeið í Bandaríkjunum.
Um stundarsakir vann hún sem
skrifstofumær hjá DAS. Auk
þess starfaði hún sem flugfreyja
á síðastliðnu ári. María Hjalta-
lin var því búin að afla sér
óvenjulega fjölþættrar reynslu
svo ung að árum. Hún var vissu«
lega vel undir átök lífsins búin.
En kynslóðir koma og fara.
Hin mikla elfur tímans streymir
með þungum nið. Með þeim
straumi berumst við eins og fis-
létt laufblöð. Og nú hefur sá
örlagastraumur hrifið þá burt
sem við sízt uggðum, á blóma-
skeiði ævinnar. Bjartar framtíð-
arvonir eru brostnar. Eftir
stöndum við á bakkanum og bíð-
um unz kallið kemur.
María Hjaltalin var ein þeirra
ungmenna, sem fámenn þjóð má
sízt við að missa.
Margt gott má segja um ís-
lenzka æsku. En við eigum
aldrei nógu marga, sem ótilkvadd
ir eru reiðubúnir að reikna
„aukadæmi“ sín í lífinu.
Á stundum stórrar sorgar eru
orð lítils megnug. En fjöldi fólks,
bæði skyldir og óskyldir mun
á þessum dögum hugsa með
hlýrri samúð til Hj altalínsfjöl-
skyldunnar.
ísak Jónssou.

Aðalfundur
Farfugladeildar Reykjavíkur verður haldinn í Gróf-
in 1 þriðjudaginn 28. febrúar kl. 20,30.
Venjuleg aðalfundarstörf.
STJÓRNIN.
• • • allir þekkja
BAB-0
BAB-0 ræstiduft
spegilhreinsar
Fulltrúaráð Sjálfstæðisfélaganna í Reykjavík
heldur fund fimmtudaginn 16. febrúar í Sjálfstæðishúsinu.
Fundarefni: 1. Eyjólfur Konráð Jónsson ritstjóri: Almenningshlutafélög.
2. Valdimar Kristinsson, viðskiptafræðingur: Erlent fjármagn.
3. Félagsmál.
Fulltrúar eru minntir á að mæta stundvíslega og sýna skírteini við innganginn.
Stjórn fullltrúaráðsins