Morgunblaðið - 03.06.1964, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIO
Miðvikudagur 3. júní 1964
f JOSEPHINE EDGAR~
18
FIAl SYSTIR
þvi af að tala um veðhlaupin.
Ef viðtalið gengi vel, sagði ég
við sjálfa mig, og hr. Deward
réði mig, þá yrði Soffía ánægð
og ég gæti beðið hana að lofa
mér að fara á veðhlaupin með
Brendan. Hún færi aldrei að
neita mér um það.
Soffía sendi lokaðan leiguvagn
eftir mér næsta morgun. Hún
vildi ekki eiga það á hættu, að
fötin mín létu á sjá eftir jár-n-
brautarferð, eða að hárið á mér
yrði úfið. Ég var í rósrauða kjóln
um, eins og mér hafði verið
sagt. Hann var úr mjög fínu
efni og fór vel, og saumakona
Soffiu hafði látið mig nota með
hohum mosagrænan hatt úr
léttu, grófu strái, sem var með
skrauti af sama lit og kjóllinn.
Þegar ég steig út úr leigu-
vagninum við gistihúsið, sá ég
vagn Soffíu þar fyrir utan. Hún
var augsýnilega að bíða eftir
mér, því að hún kom strax svíf-
andi út í sólskinið, í fallegum a
ljósgráum fötum. Og brátt skrölt
um við í áttina til Strand. •
Soffía hallaði sér aftur í sæt
inu og mældi mig vandlega með
augunum, rétt eins og hershöfð-
ingi við liðskönnun. Svo hallaði
hún sér að mér, losaði ofurlítið
um hárið á enninu á mér, og
kinkaði síðan kolli. Þú ert svei
mér séleg, Rósa litla, sagði hún.
Þú skalt ekki láta neinn kom-
ast upp með að segja, að þú sért
ekki falleg. Það er til bæði
fallegt útlit, hreyfingar og svo
eitthvað, sem ekki er hægt að
lýsa, en sést strax, ef litið er á
mann eða konu. Skilurðu hvað
ég á við?“
Mér duttu í hug blá augu með
svörtum augnahárum og svaraði
í hugsunarleysi: „Er það eins og
hann Brendan?“
Ég áttaði mig strax á því, að
ég hafði hlaupið á mig, og þegar
Fía leit fast á mig, sagði ég
vesældarlega: — Ja, hann er nú
laglegur, — og mér duttu í hug
orðin, sem ég átti eftir að segja
um veðhlaupin, og vonin hjá mér
gufaði upp samstundis.
— Þér þýðir ekki að vera að
leita eftir þessu hjá karlmönn-
um sagði Fía, með áherzlu. —
Karlmaðurinn þarf ekki að hafa
nema eitt til að bera — pen-
ingana. En þú hefur þetta, sem
ég var að tala um, <Rósa litla.
Þú færð karlmennina til að líta
upp. En gættu þín að líta ekki
of mikiði upp sjálf, fyrr en þú
hefur fundið þann rétta.
— Líklega þá einhverra eins og
Hugh Travers, eða hvað? sagði
ég ólundarlega, en hún hallaði
undir flatt og leit á mig með
skrítnu brosi, eins og hún vildi
segja: — Jæja, svo blessað barn
ið getur lesið, án þess að stafað
sé fyrir það.
— Hvað er að honum Hugh
litla? spurði hún.
— Hann er . . . hann er . . Ég
leitaði að rétta lýsingaorðinu.
— Hann er enginn karlmaður.
Hann er eins og stelpa í fram-
an.
Fía hló. — Þær eru víst marg-
ar stúlkurnar, sem vildu gefa
augun sín fyrir hann, Rósa. Það
kann vel að vera, að hann sér
enn ekki annað en strákbjáni,
en einhverntíma verður hann
Woodbourne lávarður. Og sem
frú Woodbourne gætirðu haft
það, sem þú vildir án þess að
þurfa að gera rellur út af smett
inu á honum.
Ég starði á hana og reyndi
að leyna viðbjóði mínum. Þegar
hún var í þessu horninu, vissi
ég aldrei, hvort henni var alvara
en nú var eins og hún væri
hrædd um að hafa gengið of
langt, því að hún lagði höndina
mína. Og það var innilegt
velvildarbros I augum hennar,
sem minnti mig á alla þá ást
og vernd, sem hún hafði veitt
mér, svo lengi sem ég gat mun-
að aftur í tímann. Ég skammað-
ist mín fyrir að hafa nokkurn
tíma hugsað neitt misjafnt um
hana.
— Kærðu þig kollóttan, Rósa
mín, sagði hún blíðlega. — Þú
ert ekki nema átján ára. Þú
átt eftir mörg ár til að skemmta
þér, og þú ert á leið á rétta
staðinn til þess. En mundu eftir
að vera góð stúlka. Það borgar
sig að lokum. Svipurinn á henni
harðnaði. — Ef ég hefði haft
einhvern til að segja mér það,
þegar ég var átján ára, væri allt
öðruvísi en það er.
Vagninn skrölti nú upp að
íeiksviðsdyrunum á Frivolitry,
og hún leit á úrið sitt. — Við
komum alveg mátulega. Jæja,
vertu nú bara ekki hrædd. Svar-
aðu því, sem þú ert spurð um.
Deward gamli er enginn mann-
æta.
Ekillinn opnaði vagninn fyrir
okkur, lækkaði tröppuna, og
hjálpaði okkur út. Ég leit upp á
skrautlega framhlið hússins.
Leiguvagnar og aðrir vagnar
voru að lenda þar og fallegar
stúlkur stigu út úr þeim, sumar
veifuðu til að kveðja fylgdar-
mann sinn, en allar flýttu sér að
leiksviðsdyrunum.
Fía leit á þær og síðan á mig
og sagði með festu: — George
gamli má vera blábjáni ef hann
vísar þér frá.
Deward vísaði mér ekki frá.
Hann var laglegUr, rjóður, upp-
rifinn maður, með hrokkið, grátt
hár, og varir, sem voru síbros-
andi undir klipptu yfirskegginu.
Skrifstofan hans var stór og
vissi út að Strand, öll þakin aug
lýsingum og Ijósmyndum. Hann
stóð upp frá skrifborði, sem var
allt á kafi í skjölum, þegar við
komum inn og heilsaði Fiu inni-
©PIB
- HACtN
lega og kyssti hönd hennar, og
setti hana síðan í bezta stólinn.
Svo sneri hann sér við og leit
á mig.
— Jæja, þetta er þá litla syst-
irin? sagði hann.
—Heldurðu, að hún geti geng-
ið, Geo? spurði Fía.
— O, seisei já, hún getur geng
ið. Svo sneri hann sér að mér.
— Svo að þig langar að komast
á leiksviðið, góða mín?
— Ég glápti á hann. Allt í
einu var ég ekkert hrædd leng-
ur. Ég fann til einhvers sjálfs-
trausts. Ég svaraði: — Ekkert
sérstaklega. Ég get ekkert leik-
ið, ef þér eigið við það. En ég
vil einhvernveginn vinna fyrir
mér, og vera sjálfstæð. Gætuð
þér bent á aðra betri leið til
þess?
— Nei.
Hann virtist hafa áhyggju af
einhverju í framkomu minni, ef
til vill hreinskilni minni og svo
æskunni. Nú orðið veit ég, að
það var sakleysið mitt, en það
vissi ég auðvitað ekki þá. Hann
leit fast á Fíu. — Þú ert viss um
þetta, Soffía, eða hvað? Hverju
ertu að sækjast eftir fyrir telp-
una. Þú veizt vel um freisting-
arnar, sem bíða þeirra hérna.
— Þær eru allsstaðar, freist-
ingarnar, fyrir stúlku, sem er
BYLTINGIN I RUSSLANDI 1917
ALAN MOOREHEAD
er byltingin var komin á, og
vorið nálgaðist. Hvað snerti her-
inn á vígstöðvunum, var þar um
mikið vandamál að ræða, hann
var í slæmu ástandi og enginn
vissi, hvort Þjóðverjar væru að
búast til sóknar eða ekki. Ef svo
færi, var sáralítillar hjálpar að
vænta frá Bandamönnum, því
að þeir höfðu nóg í að snúast,
þar sem var katbátahernaður
Þjóðverja, og enda þótt járn-
brautin til Murmansk væri full-
gerð, var rétt svo, að hún væri
komin í gagnið; hún gat ekki
einu sinni flutt vopnin og skot-
færin, sem Bretar og Frakkar
höfðu þegar afhent þar.
Ástandið var svo svart, að
engar breytingar gátu á því orð-
ið nema til batnaðar, enda fór
það svo, að síðari hluta 'marz-
mánaðar, þegar Rússland var
alveg að þrotum komið, snerist
það því í vil. Þýzki flotinn réðst
ekki á Kronstadt, og þegar sókn
þeirra á landi kom, var hún með
hangandi hendi gerð. Einhvern-
veginn — ef til vill að hvötum
Ex-Com sjálfs — komust spor-
vagnar verksmiðjur og bankar í
gang aftur, svo og vopnabúrin,
og skrifstofulýðurinn tók til
starfa aftur. Og enda þótt áskor
un Petrogradsovétsins til allra
erlendra verkamanna og her-
manna, að rísa gegn kapítalista-
herrum sínum 1) gæfi ekki einu
1) Þessi áskorun byggðist á upp
kasti, sem Gorky hafði samið.
Þar í stendur: „Verkmenn
allra landa, við réttum yður
bróðurhönd yfir valkesti
bræðra okkar, yfir stórfljót
saklauss blóðs og tára, yfir
rjúkandi rústir borga og
þorpa, yfir hin hverfandi
menningarverðmæti, og áköil
un ykkur að endurreisa og
styrkja alþjóðaeiningu. í
henni er tryggingin fyrir
framtíðarsigrum okkar og al-
gerri frelsun mannkyns. ör-
eigar allra landa, sameinizt!“
sinni bergmál í tómu loftinu,
barst Rússlandi hjálp frá öðrum
aðilum: Bandaríkin, Frakkland,
Bretland og Ítalía voru fljót á
sér að viðurkenna bráðabirgða-
stjórnina, svo að minnsta kosti
átti hún viðurkenrjjngu í um-
heiminum. Og, sem mikilvægara
var: Bandaríkin voru ekki ein-
ungis í þann .veginn að gerast
stríðsaðili Sjálf, heldur voru
þau og reiðubúin að styrkja
bráðabirgðastjórnina bæði með
vörum og fé.
Paléologue skrifar, skömmu
fyrr en þetta gerðist: „Ég hefði
aldrei getað trúað því, að tvö
mikil lönd eins og Rússland og
Bandaríkin gætu haft jafnlítið
álit hvort á öðru og raun er á.
Sem manngerðir eru Rússinn og
Bandaríkjamaðurinn hreinar
andstæður........Vilji Rússans
er alltaf aðgerðalaus og reikull:
siðferðilegan aga þekkir hann
ekki, og hann er aldrei ánægður
nema í draumalandi. Banda-
ríkjajnaðurinn er framtakssam-
KALLI KÚREKI

Teiknari; FRED HARMAN
WHILE VOU'RE SPKAVHO’ LEAP
AKOUIOD WPISCR.IMIIOATE, BOSSS>
CAMTAKE HISTIME AIO'MAILVOUi
PLUMB CEMTER? FORALLYOU
kfOOW, HE'S A PEAD SHOT.* ,
YOU EVER. THINK ABOUT THAT ? .
\ I /
I>eim lenti illilega saman áður en
lauk, honum Gamla okkar og prófess
or Boggs. Og það gekk svo langt, að
Gamli var farinn að æfa sig í skot-
fimi að húsiabaki. Þar kom Kalli að
honum og leizt ekki á blikuna.
— Miðað við þetta sýnishom af
skotfimi þinni held ég ekki að ég
myndi hætta mér í deilu við nokkum
mann væri ég í þínum sporum.
— Ég verð að halda uppi heiðri mín
um og það er háttur hraustra manna
að láta byssurnar jafna sakir.
— Fólk heldur mig huglausan ef
ég læt prófessor Boggs líðast að kalla
mig bófa og geri ekkert i málinu.
— En þú getur ekki hitt neitt. Allt
sem þú myndir afreka væri að loft-
gata nokkra saklausa áhorfendur.
— Og á meðan þú værir að strá
um þig blýinu getur Boggs tekið mið
í ró og næði og hitt þig beint milli
augnanna. Þú veizt ekki nema hann
sé meistaraskytta. Hefurðu nokkuð
hugsað út í það?
ur og hagsýnn að upplagi, með
skyldukennd og vinnuástríðu.
Rússneskir heldrimenn telja
Bandaríkjamenn eigingjarna,
óskáldlega og ruddalega þjóð, án
erfðakenninga og virðuleika,
sjálfsagt athvarf lýðræðisins, og
svo júða og stjórnleysingja. í
augum Bandaríkjamannsins er
Rússland ekki annað en
ranglæti keistarastjórnarinnar,
grimmdaræði, júðaofsóknanna
og fáfræði og drykkfeldni al-
múgans“.
Þetta kann allt saman að vera
satt, en hitt er jafnvíst, að Banda
ríkjamenn voru þessu vinveittir,
og veittu því fúslega aðstoð
Súðavík
FYRIR nokkru tók Kristján
Sveinbjörnsson að sér um-
boðsmennsku fyrir Morgun-
blaðið í Súðavík. — Geta
þeir Súkvikingar er óska
að fá Morgunblaðið, þvi
snúið sér til Kristjáns.
Ólafsfjörður
Umboðsmaður Morgun-
blaðsins í Ólafsfirði er Har-
aldur Þórðarson, kaupmaður
í Verzl. Lín. Aðkomumönn-
um í bænum skal á það bent
að Morgunblaðið er selt í
lausasölu i verzlun hans.
Stykkishólmur
Umboðsmaður Morgun-
blaðsins í Stykkishólmi er
Vikingur Jóhannsson, Tanga
götu 13. Ferðafóiki skal á
það bent að í lausasölu er
blaðið selt í benzínsölunni
við Aðalgötu.