Morgunblaðið - 14.09.1968, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. SEPT. 1968
Þórey Þorkelsdóttir
— Minningarorö
í DAG fer fram útför Þóreyjar
Þorkelsdóttur, sem andaðist 8. þ.
m. eftir erfiða sjúkdómslegu, er
hún mætti með sérstöku þreki og
sálarró.
Þórey var dóttir hjónanna Guð
rúnar Halldórsdóttur ag Þorkels
Sigurðssonar, fyrirmyndar hjóna
frá ísafirði, sem nú eru bæði lát-
in. Þórey eða Eyj<a, eins og hún
var venjulega kölluð af ættingj-
um og okk-ur vinum hennar, er
ekki aðeins harmdauði eigin-
manni hennar, börnum og nán-
ustu ættingjum, heldur og okk-
ur hinum fjölmörgu vinum henn
ar um áratuga skeið. Kemur þar
margt tii, því hép var um glæsi-
Dóttir okkar,
Valgerður Júlía Þórs
Ingvadóttir,
lézt af slysförum í Englandi
þann 11. þ.m. Jarðarförin
ákveðin síðar.
Valgerður Valgeirsdóttir,
Ingvi Þór Einarsson
og systkin.
Konan mín,
Mekkin Sigurðardóttir
Vitateig 4, Akranesi,
lézt á Sjúkrahúsi Akraness
fimmtudaginn 12. september.
Lýður Jónsson
og vandamenn.
Eiginkona mín, móðir okkar
tengdamó'ðir og amma,
Þórey Þorkelsdóttir
Þórsgötn 10,
verður jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni laugardaginn 14.
sept. kl. 10.30 f.h. Blóm og
kransar vinsamlegast afbeðin.
En þeim sem vildu minnast
hinnar látnu er bent á líknar-
sjóð Oddfellowreglunnar.
Minningarkort afgreidd í Leð
urverzlun Jóns Brynjólfsson-
ar, Austurstræti 3.
Guðmundur Halldórsson,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Sigurlaug Guðmundsdóttir,
Gunnar Guðmundsson,
Magnús M. Brynjólfsson,
Jón Hreiðar Hansson,
Thelma Sigurgeirsdóttir
og barnabörn.
lega fríðleikskonu að ræða, sem
var búin þeim dásamlega töfra-
mætti að hafa góð áhrif á alla
þá, sem hún kynntist og ekki sízt
vegna þess, hve góðlynd og glað-
lynd hún var.
Þórey giftist eftirlifandi eigin-
manni sínum, Guðmundi Kr. Hall
dórssyni húsgagnasmíðameistara,
þarm 10. júlí 1937. Eignuðust
þau tvær myndarlegar og falleg
ar dætur, sem báðar eru giftar
ágætismönnum, Sigrúnu, sem er
gift Magnúsi M. Brynjólfssyni
verzlunarstjóra, og Sigurlaugu,
sem er gift Jóni Hreiðari Hans-
syni.
Hún átti einn stjúpson frá
fyrra hjónabandi manns síns,
Gunnar, sem er giftur Thelmu
Sigurgeirsdóttur og reyndist hún
honum sem bezta móðir.
Þórey bjó manni sfaum og
börnum vistlegt heimili, þar sem
var oft og ekki að ástæðulausu
gestkvæmt, því þar var vel tek-
ið á móti gestuna og áttu þau
hjón þar bæði hlut að máli.
Þær mfaningar, sem við vinir
þeirra eigum frá samvistum við
þau á beimili þeirra og annars
staðar, þar sem fundum okkar
bar saman, eru aðeins fagrar, því
í vina hópi var Eyja hrókur alls
fagnaðar en á hógværan hátrt.
Síðast liðin tvö til þrjú ár og
aHt þar til hún veiktist og jafn-
vel eftir það, vann hún sem mat-
ráðskona á dagheimilfau Hamra-
borg og oft hafðf hún orð á því
hve dásamlegt væri að umgang-
ast bömin þar.
Það er því ekki að furða þótt
fráfall slíkrar ágætiskonu sé eig-
famanni, dætrum og nánustu ætt
ingjum bennar mikill harmur.
En við vinir þeirra getum hugg-
að okkur við að þau eigi ekki
síður fagrar minninigar uim hiana
en við.
Við hjónin kveðjum Eyju vin-
konu okkar með hrærðum huga
og þökkum henni fyrir hfaar fjöl
mörgu dásamlegu ánægjustundir
og vináttu um áratuga sikeið og
biðjm guð að blessa hana og ást-
vini hennar í sorg þeirra.
H. A.
Maðurinn minn,
Karl Jónsson
bifreiðastjóri frá Ey,
Langholtsvegi 19,
verður jarðsettur frá Fossvogs
kapellu mánudaginn 16. sept.
kl. 3 síðdegis.
Unnur Thoroddsen.
Þökkum fanilega samúð vfð
andlát og jarðarför,
Jóns Magnússonar
Ásvallagötu 16.
Sérstaklega þökkum við Karli
Jónassyni lækni og hjúkrun-
arliði á Landakoti fyrir um-
byggju í hinum þungu veik-
indum.
Aðstandendur.
Þakka innilega auðsýnda sam
úð við andlát og jarðarför
mannsfas mfas,
Gísla Teitssonar
Tungu, Höfn í Hornafirði,
sem andaðist 2. sept. sl. Guð
blessi ykkur öll.
Valgerður Gísladóttir.
Ása Ingólfsdóttir
— Minningarorð
Fædd 4. apríl,1965.
Ðáin 8. sept., 1968.
f DAG sitönidium við hiljóð og
kveðjuim himeitu kveðju okikiar
eistou 'Mtliu frænikiu. Hún Ásia er
dáin og barátrtunni lokið. Sól-
arigeáslinn henniar mömjmu og
pabba sem öllum yljaði með
nálæigð sinmi er horfinn að sánni
og slký songarinnar hyliur alflrt um
stiunid. Kænu foreldnar Qg sysit-
kini, mifanisit þess að vegitr Gulðs
eru ónainnisaikianflegir. Hún sem
var sameiningartákn, fómfýsi
yikkar og 'kærteikia, hún er fjár-
sjóður sem eigi verður grandað
og nú eigið þið Htfan engil á
himinum, sem brosir váð yklkiur
glöð og ölkrm þjáningum hennar
er lokið. Megi Guð styrkja ykk-
ur og blessa í -þessari miklu sorg
Kristín Salomónsdótti
— Minningarorð
Fædd 14. sept. 1895. — Dáin 29. júlí 1968.
Kveðja frá dóttur
Ó móðir kær, hve mynd þín hug minn ljómar
frá morgni lífs, hún æ svo björt mér skfa.
Um orð og verk, mín endurminning hljómar
því allt þitt starf var fyrir bömin þín.
Hve hönd þín mjúk, oft harma þerrði tárfa
hve hjörtun ungu fylitust gleði yl
og eins var þó að æsku liðu árin
alltaf, með þér svo gott að vera til.
Kristur kallar, komdu, ég hvíld þér veiti
kom til mín þá líkams þróttur þver,
hann, sem allri sorg í eælu breytir,
sjálfur launar störfin þín hjá sér,
hann láti náðar ljósið milda falla
um lífsveg þann, sem nú þfa framtíð er.
Ég bið minn Drottin, heitt um eilífð alla,
elsku mamma, að vaka yfir þér.
Sigurunn Konráðsdóttir.
Helffi Ketilsson
Odda, ísafírði
Smákveðja frá afabami.
Vort hjarta er svo ríkt af hreinni
ást,
að hugir í gegnum dauðann sjást,
— Vér hverfum og höldum
víðar,
en hittumst þó aftur — síðar.
Elsku afi minn, þetta er að-
eins smákveðja frá einu af þín-
um barnabörnum. Ég ætla ekki
að fara út í þá sálma að lýsa
þinni ævi og starfi sem svo, það
þekkja allir sem þér hafa kynnzt.
Ég veit aðeins hversu hátt þú
varst metinn hjá okkur öllum,
elskaður og síðast og ekká sízt
virtur fyrir allt sem þú tókst þér
fyrir hendur um dagana. Þú áft-
ir sivo sannarlega engan þinn
líkan. Ekki get ég sagt þó að við
höfum hitzt of oft afi minn, þar
sem þú og mín elskulega amma,
Lára Tómasdóttir, bjugguð fyrir
vestan, en ég hér fyrir suiraan.
Það var því aðeins að ég kom
vestur til ykkar „heim í Odda“,
eins og við segjum öll, eða þá að
þið kæmuð hingað suður. Það,
sem mér er efst í huga um þig,
elsku afi minn, það ert þú á þín-
um tréskóm, með reiðhjólið þitt,
og kandísinn sem þú áttir alltaf.
Ég ætla ekki að hafa þetta
lengra, enda ekki meiningfa að
hafa þetta nein eftirmaéli, að-
eins smákveðju. Að síðustu hið
ég guð að styrkja ömmu mína í
hennar sorg, svo og allt okkar
frændfólk.
svo að þið verðið glöð að nýju.
Blessuð sé minning hennar.
G. H.
Fædd 4. apríl,1965.
Dáin 8. sept., 1968.
Kveðja frá ömmu Ólöfu.
Haustskýin gráta svo hljóð.
Efas er mieð ömimu uim nóitt.
En Guið heynir ljóðiið miitt,
il’jóði® uim þig.
Ég syng um milt sólskinsbam.
Ég blessa hvert bros þitt og tár.
Ég hlessa hviem diaig þhm og ár.
Ég iman hve þú hj-aiaiðir
hljótit vilð minn banm,
er lásum vi)ð bæniarljóð.
Hjá Ásu var alfltaf svo bjart.
Þar iknaði voniannia sfloart.
Liðfana vondaiga minnitnigaimál,
varð hjá þér að sólsfldnd oig söng.
Vfð haustnætur hrímgan barm.
Nú þagiga ég þumgian fliarm.
Þagffa mieð fljóðimu
fljóði uim þig,
blessaða bairmið mitt.
Von imín og vissa er sú,
að vedtist í óst og trú
að líta þig sæia
í ljósanina heim.
Eiginiast þar föignuð og frið.
Húiggi sú heilaiga trú,
hjörttun, er saflona þfa nú.
Foneflidna og systikina
sólskiin og von.
EngiiLl við ævdniniar flwmirt.
SVAR MITT m- y
EFTIR BILLY GRAHAM j
RITSTJORN • PRENTSMIÐJA
AFGREIÐSLA*SKRIFSTOFA
SÍMI
HVAÐ teljið þér vera veigamest á kristnu heimili?
SAMKVÆMT Biblíunni er kærleikurinn máttugasti
þáttur lífsins. Páli sagði: „Nú varir trú, von og kærleik-
ur, þetta þrennt, en þeirra er kærleikurinn mestur“.
Heimili er grundvallað á kærleika, viðhelzt og nærist á
kærleika, eflist á kærleika. Ef við elskum Guð, trúum
við á hann. Ef við elskum hvert annað, getur heimilið
orðið himnaríki á jörð, því að „kærleikurinn fellur
aldrei úr gildi“,
Mannlegu hjarta er þaniiig farið, að það verður að
vera fullt af einhverju. Ef Guð fyllir ekki hjörtu okkar,
Guð og kærleikur til náungans, þá „sogast“ annað inn
í tómarúmið: Þá upphefst háreisti, þras, deilur, nöldur
og andlegt reiðuleysi.
Þér getið ekki breytt augnalit barnsins yðar, en þér
getið látið auga þess ljóma af ljósi sannrar elsku. Ekkert
veitir barni meira öryggi, ekkert skapar hjá því meiri
tillitssemi gagnvart öðrum en ást, sem það þiggur og
lætur í té.
) En mannleg elska verður aðeins túlkuð í ljósi elsku
Guðs. „Af því þekkjum vér kærleikann, að hann lét
lífið fyrir oss; svo eigum vér og að láta lífið fyrir bræð-
urna“ (1. Jóh. 3,16).