Morgunblaðið - 18.10.1972, Blaðsíða 23

MORGU'NBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. OKTÓBER 1972
23
Kveðja:
Ingibjörg Magnúsdótt
ir kennari, ísafirði
Fædd 17. maí 1927.
Dáin 3. október 1972.
Kaar vimlsona og ógleymanleg
beWkjairsrys*Í!r er l'átiin. Þebta hef-
ur gerzt svo snögglega, að við
'beklkjaRsystkiini henmar, sem öll
búium í fjaa-Iægð, get'Uin vart
áitteð okleU'i- á því.
Iruga, eiins og hún var jafnain
kölluð í dkfear hópi, vair heitja
bekkjarins og skiipar í hj örtum
okikar aninan sess en allir aðrir
skðlaifélagar. Hún var fædd 17.
mialí 1927 og el/.t aif sjö systkin-
um, en elatia son sinm,, áttiutnda
bairnið, höfðiu foreldrar heninar
missit, þegar Imga var korwung.
ForeMirar hewnai- eru hjónin
Ólöf Guðfin'nsdótitiir og Maigwús
Jónssom sjómaðmr. Ég dvatdi
eiltt simm í sumarley'fi á heimiili
'þeirma á ísafirði, og enu það
ógieymianlegir dagar. Aðais-
mertki foreldra hennar eru
hjartahlýja og ráðvendmi, og
Inga erfði sanmiartega þessa
gióðu kosti. En lífið hafði ekká
Oieiikið við hama. Þegar húin var
áitrta ára, veiktiist húm af liömiun-
arveiki og laimaðist mjög mikið.
Það vair etaki fyrr en eftir ótal
skurðaðgerðir, að húm gat lítið
eiltt gemigið innanhúss um ferrn-
dmgairaldiur, en hún þumfti !að
vera með mjög miklair uimibúð-
ir, bæði á ffótuim og uim bolinn.
Ef húm fór mitlli húsa, var það
í hjólastól. Bn þetssi bæfktlaða
umiga stúl'ka lét ekkeirt aftra sér,
húm var mjög fróðleiksfús og
ágætis mámsmaðutr. Hún tók
gagmfræðapróf á ísafirði 1944,
og mú var hún áikveðin í að iæra
meiira. Það vair ótrúlieigiur kjamk-
ur og bjartsýni, þegar húm fór
fyrsit til Akureyrar. vorið 1945
til þæts að taka próf utansikóla
upp í rraemnitadieild M.A. í fyrs'tu
bjó hún á fjórðu hæð í húsi
tailsvert laimgt frá skólamium, og
f-ara vairð upp aililar ki't’k jutröpp-
uim'ar, rúmar 100, eða upp bratt
giil. Þetta var saminiartiega letaki
aiuðvelit, en alilitatf kom eitthvað
til bjargar, og skólaifélagar hiemn
ar töldiu sjálfsagt að aðsboða
han'a eftir ffemisba megni..
Ég kynmtisit Imgiu fynst haust-
ið 1946, er við setibuimst í mienmita
dieild M.A. Þá bjó hún sikammt
frá skólamuim, og á'ttuim við oft
saimileið. Aidrei kvartaði húm,
þótt oft væri eirifitt að kl'íía
tröppuimar upp á iioiflt í gamla
M. A. eða staulliasit i fcjaffilaranm.
Við 'liásum Kka mikið samam og
u/rðum bcrábt góðar vinkomur. —
Imgia fyiigdi'St afar vel rueð öliliu,
siem gerðist í kringum hama.
Húm hafði feiikiiLegam áhiuiga á
Iiestri igóðra bðka og skrifaðist
á við fjöltla mamns. En húm sló
aMrei slöku við námið, þair var
hiemmi svo milkills viirði að geba
vierið í staólia. Næsta vebur kemst
hiún lekfci í skólamm fiyrr lem uinidiir
vor. Þá hafði fóilikið, sem hún bjó
hjá, fliutt og erfiibt að fá húsmæði,
og einis hafði Sffldim brugðrat, eims
og svo oflt þesisi ár, en faðir
henmar var þá jatftnam á sifflidair-
bálbum á suimirim. Inga veirður að
isæibba siig við að vera heiima og
íiesa uitan.sikólia. Áíhugi hiemmiar er
saimiur og fyrr, en hiún keppist
við, og í okbóber gerist molktauð
skemimtiliegt. Þá staritfar hiúm
mér, að húm sé farim að taemma
kröktaum í eimtaabíiimim, aðail-
iliega enisku og dönsku, og hún
sfcriifiar: „— Það er ekki eimuing-
is pemimigiahiliðm heiidiur það, að
ég fimm máibt mimm tii að geba
stbarfað og unmiið fyriir mér sj'állif,
en það er mér swo óetnidamlliega
dýrmæbt."
Hún keimiuir svo um vorið í
staólianm og betouir próf upp í
sjötta bekk mieð miikltum sóma.
Síðaista veburdinm í M.A. var hún
ailam í sfcólamiuim, og þá var lærtt
af mi'kilu kappi. Aililitr vissu að
Imga bjó stg afflltaif vel undir
tíima, og það var ekki sjaldam
í iflrímlimútum, að einhver lauim-
aðist tia henmar og bað um að-
stoð undir naesta tima, og sú
aðstoð var alfflitaf láitin í té með
glöðu geði. Imga var staðráðin
í 'því efitir sitúdembspróf að faxia
i háskóla. Við flemgum garðsvist
saimam fyrsta vetuirimm, em um
hausitið kom babb í bátimn. Enm
hafði sffldiim bruigðiat og efcki
hægt um vik á þessu bairmmarga
heimffli. Inga afréð að vana heima
freum yfir áramót, en 'koma þá til
Reykjavílkur og reyna a. m. k.
að taka heimspekiprótf um vor-
ið. Húm var háiifsmeyk við að
koma á Nýja-Garð, efcki var áiit-
tegt að þurfa að flana í mat á
Gamla-Garð og í tíina í háslkól-
amium. Affls sbaðar stigar og svo
að þumfa að treysba því, að ein-
hver va?ri tffl að keyra stólinn.
Skemmst er flrá að setgja, að
hún sigraði alla á Görðumium,
og óbail hemdiur voru tffl að létba
umdir irmeð hemmi og alltaf m'ógur
flélajgsskapuir af ungu fólfci, sem
þótti gott að teita till hemmair og
lébba á hjarta sínu. Um vorið
tók húm svo beknspekiipró'f, og
haustið 1950 hóflst hásfcðlamám
henmar fyrir al'Vöru. Húm sbumd-
aöi B.A.-nám í heimspefcideffld,
las ístenziku og frönsfcu og lauik
námi á rúmum tveimiur árum.
Þetta var mikið þrekvirki, en
Inga var aldrei að hilítfa sér, og
jatfmframt máminiu stundaði húm
töluveirða eimkalkenmsliu, þanmig
að hún gat kositað sig mifcið
sj'áJlif.
Haustið 1952, þegar húm hatfði
nýlolkið prófum, la-gðist húm á
Landalkot og gefck þar umdir
marga uppskurði og lá þar í
tæpt ár. Þessir skurðir voru
nauðsyntegir, tffl þess að hún
gæti lösmað við erfiðustu um-
búðirnar um boiimn, sem affltaf
höfðu vaJldiö hemmi miklum óþæg
imdiuim.. Anmað árið till var húm
að má sér eftir sjúkradvölima.
Þá var það haustið 1954 að hún
byrjar að kenna smiábörmium að
ilesa, eða eims og hún sjáltf skrif-
Stolt húsmóðurinnar
og ungu stúlkunnar er handunnið teppi og jafn-
framt æva,ra.ndi efigin og avo gamiain að vinnia þau að
sumar verða að senda vinkonurnar til að kaiupa sér
teppi áður en þær ljúka þeirra teppi.
Gott og mikið úrval.
HOF, Þingholtstræti 3.
V"
DYMO
DVERGUR
N YTT!
Ömissandi leturtæki.
Til alls konar merkinga:
Á skólabækur og áhöld.
Á matarpakka til geymslu.
Fyrix frímerkja- og myntsafnara.
D Y M O DVERGURINN ER ÓDÝR.
FÆST í ÖLLUM RITFANGAVERZL-
UNUM UM LAND ALLT.
_____ / _ .
DYMO
ar rnér: ,,Ég byrjaði á smábarma-
kenmsliumni af rælmd, en áður em
ég vissi af vair ég komin með
stánam hóp af böraium."
Árið 1957 er mertkisár 'í lífii
henmar, þá eignast hún bíl og
lærir að aka og er ekki lengur
bumdim við hjólastólinn, ef húm
þairtf út. Haiustið 1959 hóf hún
'kenns'liu við Gagmfræðaskólamm
á ísatfirði og kemndi þar tffl dauð'a
dags. — Ég minmist bréíis, er húm
skritfaði mér smemma árs 1959,
og er hún þar að segja mér, að
hún hafi þá um haustið upplif-
að mokkuð alveg nýtt. Það hiatfi
hrimigt í 'sig bláókunnur maður,
Sigursveimn D. Kristinsson, og
spurt, hvort hún vildi ekki gang
ast fyri.r stofmun Sjáifsbjargar á
Isafirði. „Og mú er ég komin í
f élagsstarfsemi, og hef aldrei
kyninzt neiniu sliifcu áöur,“ segir
hún. En þar lét hún ekki sitt
eftir liggja fnekar en anmars
sbaðar. St'arfsemi Sjálfsbjargar
var hennar hjartams mái, enda
skil'di húm mamma bezt, fyrir
hverju þurfti að berjast. Hún
hafði megmmstiu andúð á áilri
vorkunmsemi og bað aldrei um,
að sér væri hlift, hún vffldd vera
jafningi amnarra, og elja henmar
var Slíik, að hún komst langt
fram úr flestum. Eimhvern tim-
ann siegir húm mér í bréfi, að
húm meti Sbephan G. Stephams-
son mest al’lra skálda oig segir:
„— Eifit vorið þegar ég áltti að
vem í prófliestri var ég nærrl
búin að gleyma mér gjörsam-
lega yfir kvæðum Stephans G.“
Hún heflur áreiðamlega íumdið
þar and'legan skyldlei'ka. Ég á
bágt rneð að trúa öðru en alllt
það fólk, sem Imga umgefckst,
hafi á einm eða annam hátt hritf-
izt af eimbeitni hennar og sjál'fs-
bjargarhvöt og fundið, hversu
ffltfflimótliegt er að kvarta ytfir
smámiumium, þega-r hún lagði
upp í hverja atlögunia á fætuir
anmarri án þess að biðjast vægð-
ar. Þessa dagama hef ég mifcið
hugsað tffl foreldra henmar Og
systkina, því að þetta var sam-
hent fjölskylda, sem var Imgu
mikils virði og vildu þau áreið-
anlega allit fyrir hama gera.
Við bekkj'arsystkimin vonum
fairin að hlakka tffl að hi'bta hama
á 25 ára stúdentsaifmælimiu og
riifja upp með hemni gamlar
mimmdngar og fá að heyra, hvað
á daiga henmair hafði dritfið und-
amfarin ár. En hún fór nokkrar
utanilamidsferðir, bæði til að hibba
kumnimgja og aflla sér írekari
menmitunar. Ég á þá einu ósk
núna, þegar ég hugsa um Ingiu
látna, að fordæmi hennar megi
vera það ljós, sem lýsi okkur í
framtiðimmi.
Steinunn Bjarman.
Rakarastofur
Lokiað í dag kl. 1—3 e. h. vegna jarðarfarar
SiguXðar G. K. Jónssona.r hárskerameistara.
Meisterafélág liárskera.
RICOMAC *2TI
nmm reikiivíl
Aðeins kr. 9.270.—
★ 11 súalfa útkomia
'tr Leggiir saman
'tr Dregur frá '
Margfaldar
Prentar á strímil
ÚTSÖLUST ADIRi
AKUREYRI: Bókval
HELLU: Mosfell
KEFLAVÍK: Stapafell
ISAFIRÐl: Bókaverzlon Jónasar Tórrvassonar
HÚSAVlK: Bókaverzlun Þórarins Stefánssooar
BOLU'NGARViK: Verzlun Einars Guðfinnssonar
SELFOSS: Verzlun HB

SKRIFSTOFUVÉLAR H.F.
V :=x +,#
HVERFISGOTU 33
SÍMI 20560 - PÓSTHÖLF 377