Morgunblaðið - 16.10.1981, Page 22

54
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 16. OKTÓBER 1981
... að láta hana
finna að henni sé
ekkert of gott.
TM Reo U.8. Pat. Off. ill rtgfits reserveð
C 1981 Los Angetes Tlmes SytKllcate
Maðurinn minn er ad reyna að
græða upp skallann með því ad
bera á hann blómaáburð!
Með
morgunkaffinu
Þú sagðir að við yrðum örugglega
þeir fyrstu upp á þennan tind?
HÖGNI HREKKVÍSI
MU.Ó f3. ÖSfcoT(JA/A/(/.. **£VMK&'/Af/. .
Að hverju leitar lóan... ?
Marta Jónasdóttir, Austurvegi
33, Selfossi, skrifar:
„Velvakandi góður. Þú sem
miðlar spurningum og svörum
til fólks eftir beiðni þess.
Nýlega rakst ég á það í þætti
þínum (22. september), að ein-
hver G. Árnadóttir bað Velvak-
anda að leita höfundar að kvæði
sem hún kunni hrafl úr, og helst
að hafa upp á kvæðinu öllu.
Þarna fylgdu með nokkrar sund-
uriausar hendingar. En ég sá
strax úr hvaða kvæði þær voru,
því svo vill til að ég kann þetta
kvæði, ég lærði það í æsku. Það
heitir Hrefna á Heiði og er eftir
Jakob Thorarensen. Og sendi ég
það hér með til birtingar þættin-
um.
Enn fremur langar mig til að
biðja þig, Velvakandi, að leita
höfundar að kvæði, sem ég kann
aðeins eitt erindi úr, og helst að
hafa upp á kvæðinu öllu, og birta
það í dálkunum þínum. En er-
indið sem ég kann úr því er
svona:
A<) hvorju loilar lóan
í lynttivöxnum mó?
Ilún l'lji'ur fram <»u aflur
<*n finnur hv<*rj»i |m'».
Eina menneskjan sem ég hef
heyrt syngja þessa vísu var frá
Isafirði. Með vinsemd og virð-
ingu.“
Velvakandi þakkar Mörtu
fyrir bréfið og vonar að hún fái
svar við fyrirspurn sinni, en
kvæðið um Hrefnu á Heiði var
birt hér í dálkunum daginn eftir
að um það var spurt, eða 23.
september, og hafði reyndar ver-
ið birt áður, í júní sl., vegna
fyrirspurnar um það þá.
Lífshlaup
Kjarvals
Skarphéðinn Agnars skrifar 11.
október:
„Nú þegar meirihluti borgar-
stjórnar virðist hafa heykst á því að
kaupa Lífshlaup Kjarvals, og
heyrst hefur að jafnvel standi til að
selja það úr landi, verður mörgum
tíðrætt um hvað nú sé til ráða.
Það gerðist hér um daginn að eitt
af varðskipunum okkar var sent
norður í höf með einn rostung. Ein-
hverjir umhverfisverndarmenn
höfðu orðið strandaglópar með
hann á Keflavíkurflugvelli. Sú ferð
var farin að frumkvæði forsætis-
ráðherra að sagt var. Guðmundur
skipherra komst svo að orði, er
hann var inntur eftir hverju slíkt
sætti, að líkast til væri þetta eins-
konar krydd í mannlífið. Þótt ugg-
laust hafi það krydd orðið nokkuð
dýrt, þá datt mér nú samt í hug,
hvort forsætisráðherra Væri ekki
fáanlegur til að krydda mannlífið
ögn betur, með því að hlaupa undir
bagga með ráðalausri borgarstjórn,
svo Kjarvalsstaðir geti eignast
þetta verk. Vafalítið yrði hans eigi
skemur minnst fyrir það en ofan-
greint rostungsmál. Vilji er allt
sem þarf.“
Sjónvarpið:
Hefur varað við
ýmsum myndum
— sem eru ekkert ógeðslegar
1028-4368 skrifar:
„Kæri Velvakandi.
Mig langar til að lýsa undrun
minni á því að sjónvarpið skyldi
ekki vara við síðasta þætti
„Óvæntra endaloka", „Sjáumst á
jólunum", sem sýndur var á þriðju-
daginn í síðustu viku. Aftur á móti
hefur sjónvarpið oft og mörgum
sinnum varað við myndum sem eru
ekkert ógeðslegar og ekki talið þær
við barna hæfi.
Með þökk fyrir birtinguna."
Að búast við og eiga von á
Guðjón F. Teitsson skrifar:
„Að undanförnu hefir oft mátt
sjá og heyra, að fólk gerir ekki rétt-
an greinarmun á þeim hugtökum,
sem að baki liggja orðunum að bú-
ast við og eiga von á. Þannig hefir
oft komið fram í fjölmiðlum, að
ýmsir, og þeirra á meðal vísinda-
menn, eiga von á nýjum gosumbrot-
um við Kröflu og hrikalegum jarð-
skjálfta á Suðurlandi, en þessar
náttúruhamfarir kynnu að hafa í
för með sér gífurlegt eignatjón og
jafnvel slys og dauða manna og
dýra. Virðist því rangt að segja, að
menn eigi von á slíku, sem frá al-
mennu sjónarmiði kann að valda
óæskilegum og hörmulegum at-
burðum.
Nýlegt dæmi um óviðeigandi
orðalag af þessu tagi var að finna í
dagblaði, þar sem skýrt var frá
morði Sadats Egyptalandsforseta á
hersýningu í Kairo. Var þar sagt,
„að augljóst hefði verið af svip yfir-
manns herliðsins, sem fylgdist með
sýningunni, að hann hefði ekki ítt
von á þessu.“ — Réttara virtist að
segja, að augljóst hefði verið af svip
herforingjans, að hann hefði verið
mjög óviðbúinn árásinni eða hún
komi honum hreinlega í opna skjöldu
eða á óvart.
í viðtali við Friðrik Ólafsson, sem
birtist í Morgunblaðinu hinn 20.
sept. sl. segir fréttamaður blaðsins
m.a.: „Nú ertu á förum til Amster-
dam og síðar til Merano. Þar virð-
ast deilur í uppsiglingu. Áttu von á
erfiðleikum í Merano?“
Nefnd spurning fréttamannsins
hefði verið betur orðuð þannig:
„Óttastu erfiðleika í Merano eða
býstu við erfiðleikum í Merano?"; í
síðara tilvikinu samanber talshátt-
inn: „Bústu við hinu illa, því að hið
góða skaðar þig ekki.“
Von tengist því, sem gott er eða
æskilegt frá sjónarmiði þess, sem við
er átt, og var því svar Friðriks Ólafs-
sonar við áður greindri spurningu rétt
orðað, er hann sagði m.a.: „ ... auð-
vitað vona ég, að einvígið fari frið-
samlega fram.“
Þessir hringdu . . .
*
Abending til
Húsmædrafélagsins
Matthildur SverrLsdóttir hringdi
og hafði eftirfarandi að segja: —
Ég get ekki orða bundist eftir að
hafa lesið grein frá Húsmæðrafé-
lagi Reykjavíkur undir fyrirsögn-
inni „Ohagræði að misstórum
kartöflum". Þar er vakin athygli
á þeirri „óhagræðingu sem fylgir
því að fá í sama poka stórar kart-
öflur sem þurfa 30 mínútna suðu
og smáar sem þurfa 10—15 mín-
útna suðu“. Það vill svo til, a.m.k.
á mínu heimili, að ekki er soðið
upp úr heilum poka í einu. Það er
ekkert einfaldara en að velja í
pottinn kartöflur af svipaðri
stærð. Þetta er kannski hlutur
sem þær hjá Húsmæðrafélaginu
hafa ekki hugsað út í og ég bendi
þeim hér með á. Og ef við hugsum
jákvætt getur þetta meira að
segja verið afskaplega þægilegt.
Ef við höfum lítinn tíma notum
við smærri gerðina og ef við
hugsum okkur t.d. að gera kart-
öflustöppu notum við þær stóru.
En eru misstórar kartöflur í poka
virkilega mál til að vekja athygli
á í blöðum?
Skil ekki þessi
vinnubrögð
„Gvendur íhald“ hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: —
Mér finnst Austfirðingar á þingi
hafa farið illa að ráði sínu gagn-
vart Guðmundi Karlssyni. Ekki
finnst mér þetta heldur hlýlegt af
þeim í garð Vestmanneyinga, sem
þeir hafa sótt margt til í gegnum
árin og eiga ef til vill eftir að gera
í framtíðinni einnig. Mér gengur
því erfiðlegar að skilja þessi
vinnubrögð sem Guðmundur
Karlsson hefur staðið sig svo af-
burða vel í störfum sínum á Al-