Morgunblaðið - 01.05.1982, Blaðsíða 23

70
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 1. MAÍ1982
Eyrarbakki:
Tek mér sjaldan frí
Spjallað við Halldór Guðmundsson
Hann heitir Halldór Guömundsson og hefur fellt net í 21 vertíð. Áöur var hann til sjós frá
Kvrarbakka og Þorlákshöfn og Vestmannaeyjum líka, en hætti sjómennskunni og fór að
landi. Hann er ekki fæddur Eyrbekkingur heldur er hann fæddur í Grímsnesi á
bænum Mýrarkoti.
vmna
Grein og myndir:
ARNALDUR
INDRIÐASON
KRISTJÁN ÖRN
ELÍASSON
„Ætli maður felli ekki svona
frá 800 upp í 1500 net á vertíð.
Það mætti segja mér það,“
sagði Halldór og bætti því við
að hann væri að frá átta á
morgnana til klukkan sjö á
kvöldin við netin. „Það er ósköp
rólegt yfir verkalýðsmálum hér
á Eyrarbakka," sagði Halldór
og felldi net. Fyrst setur hann
netin upp á plastpípu og í gegn-
um pípuna dregur hann kaðal,
sem hann þræðir í gegnum
möskvana. Hann sagði:
„Nú hefur maður þetta fjóra
til sex möskva á milli hnúta, en
áður hafði maður ætíð tvo
möskva miili hnúta. Ég hugsa
að breytingar á þessu stafi af
því að nú á dögum er miklu
meiri netanotkun en áður var
og það þarf meiri hraða í þetta,
að fella net. En fyrir bragðið
virðist mér að netin endist
eitthvað styttra en áður.“
Þú sagðir að það væri rólegt
yfir verkalýðsmálum á Eyrar-
bakka.
„Já, það eru ekki nema ein-
hver smástopp einstaka sinn-
um. En annars vil ég sem
minnst tala um verkalýðspóli-
tíkina. Maður tekur það yfir-
leitt rólega í þeim efnum. Tek
ekkert frekar þátt í 1. maí
hátíðahöldunum."
En hvað gerir þú í þínum frí-
stundum?
„Ég er svolítið í garðinum
mínum þar sem ég hef kartöfl-
ur og rófur til að dútla við. Svo
á ég 25 rolluskjátur og eitt
hross, svo manni fellur aldrei
verk úr landi. Það er ágætt að
hafa eitthvað hjá sjálfum sér
en ekki krefjast sýknt og heil-
agt alls frá öðrum. Ég tek mér
sjaldan frí; gerði mikið af því í
eina tíð að fara á hestbak, en
það hefur minnkað núna. Svo
grípur maður í bók á kvöldin.
Það eru þá helst sagnaþættir og
sjálfsævisögur og líka skáld-
sögur. Minnir að ég hafi lesið
þrjár bækur eftir hann Krist-
mann í einni lotu fyrir stuttu.
Nú, maður horfir líkast til á
sjónvarpið, fréttir og viðtals-
þætti aðallega og svo hef ég
gaman af að hlusta á tónlist.
Létt lög og annað," sagði Hall-
dór Guðmundsson og vildi að
það kæmi einhvers staðar fram
að fólkið á Eyrarbakka væri af-
skaplega indælt fólk í hvívetna
og að gott væri að búa þar. „Ég
hef ekki hugsað mér að flytja
til Reykjavíkur eða neitt annað.
En það getur enginn maður
fullyrt neitt um hvað uppá ber í
lífinu. Það er ákaflega fljótt að
breytast."
Halldór Guðmundsson fellir net eins og hann hefur gert í 21 vertíð: „Ætli
maður felli ekki svona frá 800 upp í 1500 net á vertíð. Það mætti segja mér
það.“ l.jnsmv nd Mbi. Kristján Örn Klíasson.
Það er illa mætt
á félagsfundi
Spjallaö við Markús Þorkelsson
Markús Þorkelsson er trúnaðarmaður starfsfólks í Fiskiveri
á Eyrarbakka. Þegar við hittum hann að máli var hann að
umstafla saltfiski með öðru verkafólki. Markús er fæddur í
Gaulverjabæjarhreppi en fluttist til Eyrarbakka fyrir 10 ár-
um.
„Það er yfirleitt nóg að gera hér
allt árið um kring," sagði Markús,
„og unnið sex daga vikunnar
oftast. Það er ómögulegt að banna
vinnu á laugardögum, en það er
gott að eiga frí á sunnudögum.
Það er ekki mjög öflug verka-
lýðsbarátta hér á Eyrarbakka.
Baráttan verður alltaf sterkari í
stærri félögum. Hér er engin
harka í verkalýðsmálum og
ágreiningur er yfirleitt jafnaður
áður en gripið er til stórtækra að-
gerða. Og komi eitthvað upp, þá er
það yfirleitt ASI, sem sér um það.
Verkafólk hér er alls ekki nógu
virkt í starfi verkalýðsfélagsins.
Það er illa mætt á félagsfundi.
Hvað veldur þessari deifð veit ég
ekki. Hér hefur fólkið það ágætt,
en það þarf að vinna mikið til að
hafa það svoleiðis. Það vinnur 10
tíma á dag og oft til 10 á kvöldin
og um helgar vinnur það líka. Það
vita allir að enginn getur lifað á
dagvinnunni einni saman."
Heldur þú að óvirkni félags-
mannsins hafi eitthvað að gera
með að honum finnist hann hafa
lítið að segja þegar samið er í
stórum samflotum?
„Nú skal ég ekki segja. Mér
finnst allir þessir samningar af-
skaplega þungir í vöfum þegar
samið er í þessum samflotum. Það
ætti að semja yfir allt landið í
heilu lagi. Það held ég að séu mun
einfaldari samningar. Eins og það
er núna, þykir mér þetta ægilega
þungt í vöfum og finnst það ganga
illa.“
Talið barst að lífinu á Eyrar-
bakka og sagði Markús að honum
þætti mjög gott að búa þar. Áður
var hann bóndi en það var erfitt
að yrkja jörðina og krakkarnir
voru upp komnir og hann farinn
að eldast svo hann ákvað að flytj-
ast í bæinn.
Markús Þorkelsson verkamaður á
Kyrarbakka: „Verkafólk hér er alls
ekki nógu virkt í starfi verkalýðsfé-
lagsins."
Starfsfólkið í Fiskiveri á Eyrarbakka. Frá vinstri: Eiríkur á lyftaranum, Snorri, Dísa, Margrét, Ragnheiður, Jón
verkstjóri og Jón og Markús en hann er trúnaðarmaðurinn á staðnum.
„Okkur vantar fólk“
ÞAÐ var rólegt um að litast á
Eyrarbakka þegar Morgun-
biaðsmenn áttu leið þar um í
vikunni. Nokkrir menn voru
að steypa í grunn og fleiri
grunnar voru þegar steyptir
því enn er bærinn að stækka.
I bænum eru tvö fiskvinnslu-
hús og eitt hraðfrystihús og
nóg að gera í þeim. „Okkur
vantar fólk,“ sagði einhver.
Það var þó ekki verið að
vinna nýjan fisk, heldur var
unnið í saltfiski og skreið. í
útjaðri Eyrarbakka eru lang-
ar raðir af skreiðarhjöllum
og voru menn við enda einn-
ar raðarinnar að bæta við
hjallana. Þeir minntust þess
ekki að svo mikið hafi verið
til af skreið áður á Eyrar-
bakka.
Sumarfólk var ekki enn mætt
á Eyrarbakka í vinnu, enda er
skólum yfirleitt ekki slitið fyrr
en um miðjan maí. Kannski það
hafi verið ástæðan fyrir róleg-
heitunum. Auk þess eru Eyr-
bekkingar rólegt fólk og svo var
þetta á mánudegi. í Fiskiveri,
öðru fiskvinnslufyrirtækinu í
bænum var verkalfólkið að
vinna við Skreiðar- og saltfisk-
verkun, eins og annar staðar.
En það voru ekki allir að
vinna í fiskinum, því á einum
stað í Fiskiveri sátu maður og
kona í ró og næði með net í
höndunum. Hann var að fella
net, hún var að skera af netum.
Við tókum manninn fyrstan tali.