Morgunblaðið - 16.12.1986, Blaðsíða 75

Morgunblaðið - 16.12.1986, Blaðsíða 75
I MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. DESEMBER 1986 75 Elie Wiesel - hlaut frið- arverðlaun Nóbels 1986 Það eru ótrúlega fáir hér á landi friðar og frelsis, sem kannast nokkuð við þennan heimsfræga rithöfund, sem hlaut friðarverð- laun úr hópi rithöfunda á þessu friðarári. Líklega mun þó nafn hans hafa verið nefnt hér í fjöl- miðlum í tilefni þessarar frægðar og þó hefði það viss'ulega verið íslensku þjóðinni til heiðurs, að einhver hans háttlofuðu bóka hefðu birst hér um þessi jól. En vart mun svo verða úr þessu og ekki hafa fjölmiðlar hér gefið hon- um stund til að birta boðskap sinn og sanna á íslensku sína viður- kenndu snilld. Hér skal því reynt að opna „gluggann" aðeins til að minna á að hann sé til og njóti heiðurs meðal þjóða mannkyns og ætti ekki að gleymast þessari fá- mennu en viðurkenndu menning- arþjóð. Það sem hér verður sagt styðst við ummæli viðurkenndra spekinga í tímaritum hér á Norð- urlöndum. Elie Wiesel er ísraelsmaður að ætt og uppruna, fæddur í Rúm- eníu árið 1928. Var í fangabúðum í síðari heimsstyijöld, þótt ungur væri. Missti í ofsóknum þessara hryllilegu ára alla sína nánustu og komst munaðarlaus til Frakk- lands. Hann er nú í Bandaríkjun- um og hefur verið þar lengi. Flestir hafa einhveija hugmynd um að bak við þau fáu orð um upphaf bemsku og æsku Elie Wiesels eru skuggar hryllilegustu ofsókna og hermdarverka mann- kynssögunnar. Kemur þar allt hið versta til greina: Fangabúðir, þrælavinna, niðurlæging, kúgun, pyntingar og fjöldamorð. Allt á hæsta stigi grimmdar og svívirð- inga. Engin þjóð leið þær meira en gyðingar og sú kúgun var einn- ig á háu stigi fram yfir lok heimsstyijaldarinnar, blandin ör- birgð og öllu hugsanlegu ranglæti sem hægt var að beita af blindu valdi allslaust fólk. Flestir stóðu uppi einmana án fjölskyldu, ættingja og vina. Harmar og duldar sorgir nístu allra hjörtu og hugi samofið beiskju og algjörri örvæntingu, sem um varð sagt: „Hvergi á þar nokkur geisli heima.“ Naumast menn, nokkurt fólk, nokkur þjóð mannkynssögunnar, nokkru sinni hafa orðið að þola eða ganga gegnum annan eins harmleik. Það var einmitt þá á tímum eftirstríðs- áranna svonefndu, að þeim birtist „andlegur björgunarmaður“. Það var fyrrverandi fangabúðaþræll, Elie Wiesel, sem kom fram á rit- völlinn með myndir minninganna, minninga um þjáningar, ótta og þrautir fangabúðanna, kúgun og niðurlægingu, grimmd og mann- vonsku, þar sem mannréttindi voru að engu höfð. En enginn núlifandi maður hefur haft önnur eins áhrif til þess að sanna og sýna að jafnvel þetta allt getur eflt og þróað manngildi, dáðir og manngöfgi þeirra sem líða. Hann mófar þeim tilfínningar og lífsskoðun fyrir mannréttindum og verðmætum lífsins að nýju. „Og hann hefur í þrotlausri bar- áttu og óbifanlegri trú á tilgang og fullkomnun lífsins reynt að gefa þjáningunum innihald til þroska öllum öðrum fremur. Og honum hefur tekist það.“ Þetta eða annað svipað segja þeir sem best hafa kynnt sér bækur hans og ritverk. Einn þeirra hér á Norðurlönd- um, Lars Roar Langslet, bók- menntafræðingur, hefur talið hann „merkilegasta rithöfund nútímans" og Áse-Marie Nessi, norskur ritdómari, telur hann „einn þeirra, sem hafí raunveru- lega stigið niður til heljar, en heppnast að stíga upp þaðan til að boða mannkyni jarðar boðskap nýrra og eilífra vona“. Hún segir: „Hann er einn hinna miklu fræð- ara mannkynsins. Lifandi sönnun þess að ljósið verður borgað með þjáningum og er ekki auðkeypt." Elie Wiesel segir sjálfur um rit- verk sín: „Fólk var myrt og kvalið. En í bókunum mínum reyni ég að kalla það til lífs að nýju eða þá að breyta dauða þess í líf. Fólkið þjáðist — ég vil leitast við að gefa þjáningum þess gildi.“ Fyrsta minningarbók hans nefnist „Nóttin", og bókmennta- gagnrýnendur eru sammála um, að hún sé besta ritið, sem skráð hefur verið um Auschwitz og aðr- ar fangabúðir, tjái mesta innlifun og speki. Hann telur það sitt aðal- viðfangsefni og göfgasta mark- mið, að opna augu fólks fyrir því, sem bíður þess, ef það gleym- ist að vera maður. Hann segir ennfremur: „Æðsta skylda mannsins er að fjarlægja þjáning- ar, en auka þær aldrei. Þar er stór sigur jrfir valdi örlaganna, þótt ekki sé nema að breyta einni klukkustund þjáninga í sælu. Sé þjáningunni breytt í athöfn vin- áttu og manngöfgi er hún réttlætt til sigurs." Hann segir ennfremur: „Við verðum að sanna og sýna bömum okkar, að þrátt fyrir allt, sem yfír dynur höfum við varðveitt trúna á okkur sjálf og mannkyn- ið, þótt það sé ef til vill ekki verðugt slíkrar trúar. Samt verð- um við að sannfæra böm okkar og bamaböm um að saga mann- kynsins má ekki enda með uppgjöf og örvæntingu af okkar hálfu.“ Samt finnst Elie Wiesel einn þátt- ur persónuleika manns verri en örvænið. Það er tilfinningaleysi og kæmleysi, „hin þöglu svik, að þegja við öllu röngu“. „Fátt er aumara og andstyggilegra en hin- ir stöðnuðu áhorfendur að þján- ingum meðbræðra á vegfum lífsins. Með þeirri aðstöðu skapast hinar ægilegustu hörmungar, óhamingja, slys og þjáningar.“ „Okkar eigin þjáningar mega aldrei leiða til hræsni eða haturs til annarra, heldur til samúðar og umburðarlyndis gagnvart þeim sem kúga og kvelja.“ Þannig er boðskapurinn í bók- um Elie Wiesel, allur ljómandi af biðlund og gæsku, vígður barát- tunni fyrir mannréttindum og manngildi hvarvetna í veröldinni, alþjóðlegu bræðralagi, skilningi og friði. „Takmark mitt er,“ segir hann, „að opna hinn ósýnilega heim fortíðarinnar svo sem best má verða, og eignast hann að homsteinum og gmnni framtíðar hins sanna siðgæðis, þar sem hin- um réttlátu og hjartahreinu er aldrei fómað og böm em aldrei látin svelta eða flýja burtu yfír- komin af skelfíngu." Þetta em aðeins nokkrar fá- tæklegar bendingar viðvíkjandi þessum mikla spámanni mann- kyns í dag. Væri ekki menningar- leg nauðsyn að birta eitthvað eftir hann á okkar móðurmáli? Reykjavík, 4. desember 1986. Kemuruppum lacöste þinn góða smekk! LAUGAVEGI 61 - 63 - SIMI14519 Sem jólagjöf er Toyotasaumavélin spori á undan samtímanum Látið Toyotasaumavélina beizla hugarflug ykkar og sköpunargleði og árangurinn verður glæsilegur SÖLUUMBOÐ VIÐ ERUM EINU SPORI A UNDAN TIMANUM: k VARAHLUTAUMBOÐIÐ 5 <otic ÁRMÚLA 23 SÍMAR 685870-681733 KLAPPARSTÍG 31 SÍMI 14974
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.